ασκαρδαμυκτί

Κι εσύ εμπειρικίστρια φιλόσοφος; Τσέκαρε τα έγκαυλος, καυλοπυρέσσων, ο, παρθενοϋμένιον, το και φιλολογική βραδιά, η.

Να προσθέσω ότι το «ασκαρδαμυκτί» είναι αγαπημένη φράση του Χαράλαμπου Τραμπάκουλα του Χάρρυ Κλυνν, που το χρησιμοποιεί σε όλες τις συνεντεύξεις του σε τιραμισουρεαλιστικά συμφραζόμενα.

το σλανγκ της ιστορίας είναι πως η λέξη χρησιμοποιείται πια με την έννοια «ανάκατα, χωρίς διάκριση, χύμα», κλπ

Είναι κρίμα ομως Ιronick μία τόσο όμορφη λέξη, που μπορεί παραστατικότατα και μεστά να αποδώσει μια κατάσταση, να χάνει την αρχική της σημασία λόγω ελλειπους ενημέρωσης

Κερδίζει όμως μια άλλη έννοια εξίσου ωραία. Δε βρίσκεις;

θεωρώ πως δεν είναι τυχαίο το ότι η λέξη αυτή (όπως και άλλες, αλλά δεν μου έρχεται τώρα καμία) κατέληξε να σημαίνει κάτι το χαώδες. ο ήχος της σήμερα παραπέμπει περισσότερο σε κάτι τέτοιο παρά σε σταθερά ορθάνοιχτα μάτια. εξάλλου ... μέχρι να το πεις έχεις ανοιγοκλείσει σαράντα φορές τα μάτια σου! (καταλαβαίνω τι λες, απλώς προσπαθώ να εξηγήσω το φαινόμενο)

ασκαρδαμυκτι και ... παραχρήμα ... μάγκες...!!!

Στὰ φαινόμενα αὐτοῦ τοῦ εἴδους καὶ σὲ χῶρες τοῦ δικοῦ μας εἴδους καὶ σὲ ὕστερες φάσεις τῶν Πολιτισμῶν, ὅπως καλὴ ὥρα, τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ κανεὶς νὰ κάνῃ εἶναι νὰ παρατηρῇ, νὰ ἑρμηνεύῃ καὶ νὰ γράφῃ/λέῃ τὸ σωστό. Ὅμως τὸ παίγνιο εἶναι χαμένο ἀπὸ χέρι, διότι οἱ ἐγγράμματοι εἶναι λιγότεροι ἀπ' τοὺς ἀγραμμάτους, αὐτοὶ ποὺ νοιάζονται εἶναι λιγότεροι ἀπ' αὐτοὺς ποὺ δὲν νοιάζονται, οἱ δὲ ἐξυπνάκηδες, ποὺ δὲν ξέρουν τὴν τύφλα τους, ἀλλὰ θὰ στὴ βγοῦν καὶ μὲ σόφισμα, δὲν παίζονται μὲ τίποτε. Ὑπομονή. Πολιτισμὸς εἶναι, θὰ περάσῃ. Ἄλλωστε ποῦ νὰ τὸν βρῇς αὐτὸν ποὺ θὰ τὸ καταλάβῃ τὸ ἀσκαρδαμυκτί, Τοτίνα μου;

Το μονο που μπορεί κανείς να κάνει είναι να παρατηρεί, να ερμηνεύει και να γράφει/λέει το σωστό. Ποιό είναι το «σωστό» φίλε αίαντα; Ποιό «σωστό» ακριβώς απ' όλα εννοείς; Το σωστό σύμφωνα με ποιά χρονική περίοδο; με ποιά κοινωνικοπολοτική ομάδα; και με ποιά γραμματική;

Αυτή το παραμύθιασμα σχετικά με τη μοναδικότητα του «σωστού» (κάτι που στην αργκό, αν μή τι άλλο, ξεμπροστιάζεται συχνά), είναι κάτι που θά 'πρεπε να πολεμάμε λέω, γι' αυτό και επεμβαίνω άλλωστε τώρα.

Η πίστη στο οτι υπάρχει ένα μόνο «σωστό» όπως και η πίστη στη μοναδικότητα της ερμηνείας και της παρατήρησης γέννησε κατα καιρούς μισαλλοδοξίες, ολοκληρωτισμούς και μίση σε εθνικό, θρησκευτικό και πολιτικό επίπεδο, τόσο αισχρά, προσβλητικά και επικίνδυνα, που θά 'πρεπε πιά να έχουμε μάθει κάτι απ' αυτά τα πραγματάκια, όσο ανιστόρητοι κι' αν είμαστε (το τελευταίο πάει σ' εμένα βεβαίως-βεβαίως :-Ρ ).

Συγκεκριμένα πάντως για το ασκαρδαμυκτί, οφείλω να πώ πως μόνο με την τυπική έννοια το ξέρω και έχω ακούσει (εκτός της σάτιρας του Χάρρυ Κλύνν), και θά 'θελα να δώ παραδείγματα με την σημασία που του δίνει η ιρονίκ. Λοιπόν ιρονίκ;... :-Ρ

@βικαρ
τα μίση κτλ τα αναπαράγουν αυτοί που τους συμφέρουν οι διενέξεις, κι όχι η πίστη στο ορθό και σωστό που λέει ο αίας. όλα για τη μαρμίτα γίνονται. Δε σημαίνει να ότι πρέπει να το παίζουμε τρελίτσα μη τυχόν και προκληθει διπλωματικό επεισόδιο

Σε παλιά ναυτιλιακά βιβλία (πιλότοι κλπ) υπήρχε η έκφραση «φανός σκαρδαμύσσων» για τον φάρο που αναβόσβηνε