Το μικρό και διακριτικό «δημοσιογραφικό», μαγνητοφωνάκι παλιότερα, voice recorder σήμερα, που χρησιμοποιείται για την καταγραφή στα κρυφά ή και στα φανερά και την τεκμηρίωσή συνομιλιών, συνεντεύξεων, κλπ.

Επαγγελματική αργκό των κοινωνικών επιστημόνων και ερευνητών μάλλον, παρά των ίδιων των δημοσιοκάφρων, καθώς η όχι και τόσο κολακευτική ταύτιση του λειτουργήματος με την κοινή ρουφιανιά ευθύνεται για τον όρο, περισσότερο ίσως από το απλό τεχνικό γεγονός ότι η συσκευή, όπως και ο ρουφιάνος, ακούει, καταγράφει και μετά πάει και τα ξερνάει.

- Μου τα έλεγε πολύ ωραία η κυρία, σε κάποια φάση της λέω «θα μπορούσα να τα καταγράψω αυτά», μου λέει «ναι», βγάζω το ρουφιάνο, και μου αρχίζει αμέσως τα κλισέ και τις μαλακίες...
- Τι περιμένεις από κυράτσες;
- Μπορώ να καταγράψω αυτή σου την άποψη;
- Εεεε, ναι... κοιτάχτε, ο κόσμος φοβάται...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
GATZMAN

Ωραίοοος!

#2
patsis

Σωστός! Λοιπόν, μου θύμισες άλλη μία έννοια του λήμματος, την ανεβάζω πάραυτα.

Υ.Γ. Ωραίο παράδειγμα!

#3
electron

δεν μπορούσα να αντισταθώ, και να μην βάλω το μύδι με τον Bruno Vespa. Την πρώτη φορά, που τον είδα, η φάτσα του μου φάνηκε ο καλύτερος ορισμός για τον όρο ρουφιάνος. Και μια και είναι και δημοσιογράφος και κολλητός του καβαλιέρε, έδεσε....

#4
electron

για να εξηγήσω περαιτέρω, ο τύπος είναι δημοσιογράφος της RAI, στυλ Χατζηνικολάου, με καθημερινή δημοσιογραφική βραδυνή εκπομπή. Φοβερή ρουφιανόφατσα.....