Ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών μπινελικίων που από φράσεις κατέληξαν λέξεις χάριν συντομίας, απέχθειας προς τον παραλήπτη και αγάπης προς την Ιδέα του μπινελικώματος, το «ού να μου χαθείς» έγινε ουναμουχαθείς.

Παρόμοιες εκφράσεις και τα ασταδγιάλα, ασταδιάλα, ραγαμής και ό,τι του κατέβει του καθενός.

Θυμάμαι τον Τσιφόρο να γράφει συχνότατα κατάρες τύπου «πουκακοχρονονάχει», και λογικά θα ήταν ο πρώτος που έγραψε τέτοιες ατάκες.

ασσίστ: Γιόνας.

- Ρε φέρ'την πενηντούρα ρε αρχίδι!
- Ουναμουχαθείς ρε τσιγκούνη, θα σ'τα δώσω αύριο!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Vrastaman

Επίσης «που κακό ψόφο νάχεις» το λέω κάθε φορά που με ξεκουφαίνει κάγκουρας

#2
jesus

ε, γράφ'το όλο μαζί να το καταλάβουμε:Ρ

#3
Ο ΑΛΛΟΣ

Γενική του ουναμουχαθέντος;

#4
jesus

στη δοτική πληθυντικού θέλω να σε δω:Ρ