Πολυτέλεια απαράδεκτη για τις οικονομικές μας δυνατότητες, επιλογή που κινείται από ενδόμυχη απληστία, σπάταλη φιλαρέσκεια. Έκφραση που λέγεται από ανθρώπους για να κατακρίνουν συμπεριφορά των άλλων ή, αυτοκριτικά, και δική τους.
Η χρήση της κολόνιας είναι μεν θεμιτή και επιθυμητή, σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι ζωτικά απαραίτητη, ούτε ως βιοτική ανάγκη, ούτε καν για την προαγωγή του κοινωνικού μας στάτους, ιδίως για τον ανδρικό πληθυσμό. Όταν, άλλωστε, την «φοράμε», συνήθως δεν χρησιμοποιούμε πολλή ποσότητα για να μην έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Αν κάποιος φτάσει να ψεκάζει μ' αυτήν και τ' αρχίδια του, έχει περάσει στην υπερβολική και άσκοπη σπατάλη.
Βλ. και παροιμίες: «Εδώ ψωμί δεν έχουμε και ραπανάκια [για την όρεξη] γυρεύουμε» και «χίλια καντάρια βούτυρο σε σκύλινο τομάρι».
- Πότε βγαίνεις στην σύνταξη μάστορα;
- Άλλα τρία χρόνια.
- Τόσο πολύ; Εσύ κάτι έλεγες να βγεις πέρυσι.
- Και πρόπερσι μπορούσα να βγω, άσ' τα. Μ' έφαγε η κυρά ν' ανεβώ κλιμάκιο στο ταμείο. Όλο κι όλο μη νομίζεις, εκατόν πενήντα ευρώ παραπάνω το μήνα. Τώρα θα ήμουν αραχτός στο κτήμα... Εμ, κολόνια για τ' αρχίδια μας θέλαμε, κατάλαβες;
4 σχόλια
johnblack
Κολώνια στ' αρχίδια του έβαζε ο φλωράς ο Alfie στην ομώνυμη ταινία.
Σχετικό και το «όποιος έχει πολύ πιπέρι βάζει και στα λάχανα», νομίζω;
patsis
Δεν την ήξερα αυτήν την παροιμία. Σωστά. Στο παράδειγμα προτίμησα την δεύτερη απόχρωση της έννοιας, ο διάλογος άλλωστε είναι και ο ακριβής διάλογος από τον οποίο άκουσα την έκφραση.
Hank
Καλό!
Ο ΑΛΛΟΣ
Κολώνια Ζιβανσί και στα ποδάρια μου...
(Γ. Μηλιώκας, Ποιμενικόν Ροκ)