(άκλ.) Ο χώρος. Λογοπαίγνιο με τις λέξεις χώρος και horror (αγγλ.: τρόμος, φρίκη). Μαθηματικό χούμορ.

Τα Μαθηματικά, από καθαρά φορμαλιστική άποψη, πραγματεύονται πάντοτε χώρους, ή αλλιώς δομές, σύνολα πάντως από πράγματα, τα οποία σχετίζονται μεταξύ τους είτε με απλούς είτε με φρικιαστικά πολύπλοκους τρόπους. Η δεύτερη κατηγορία μάλιστα έχει τέτοιο εύρος, που στην πιάτσα θ' ακούσεις να λεν ότι έτσι παίρνουν οι περισσότεροι χώροι τ' όνομά τους: προστιμήν δηλαδή του ανθρώπου που τρελάθηκε πρώτος, όταν τους βρήκε και τους μελέτησε. Πρώτος, μα όχι και τελευταίος...

Ευκλείδης λοιπόν και Μινκόβσκι, και Χίλμπερτ και Μπάναχ και Σομπόλεφ, και Κολμογκόροφ και Φρεσέ και Χάουσντορφ και Τιχόνοφ, καί καί καί —μα τί λεμε τώρα, εδώ κοτζαμάν πολωνικό έθνος έχει βογκήξει κάτ' απ' το αφύσικο βάρος αυτού που είν' εκεί, εσύ όμως δέν το βλέπεις (αυτό είναι σχήμα λόγου για τα μαθηματικά).

Κι' αν ποτέ —κούφια η ώρα που διαβάζει— ακούσετε για «χώρο vikar» στα μαθηματικά, μη με κλάψτε, αλλά να φέρνετε τσιγάρα, κάπου εκεί στο Άρκαμ θα μ' έχουνε, πιστεύω πως ξέρω και πού, τρίτη πόρτα κάτω, τρίτη κόμμα πρώτη τέταρτη πρώτη πέμπτη ένατη, δεύτερη έκτη πέμπτη τρίτη πέμπτη, όγδοη ένατη έβδομη ένατη τρίτη, και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά, εις τους αιώνας των αιώνων, αατά.

– Δίνω μεθαύριο γραμμική άλγεβρα κι' έχω καραφρικάρει ρε φίλε. Τί σκατά είναι διανυσματικός χώρος ακόμα δεν έχω καταλάβει. Κοιμάμαι κι' ονειρεύομαι βαθμωτά να με κυνηγάν με τόξα και να μου πετάν διανύσματα ντουγρού για την καρδιά...
– Και σε πετυχαίνουν;
– Αμέ, πού και πού. Να, δες εδώ...
– Πό ρε φίλε μου, είσαι και πρωτοετό. Πού να κάνεις και συναρτησιακή ανάλυση να δεις τι εστί χώρορ... Εκεί τον λένε Μπάναχ...

O  χώρος ... ο χώρος ... (από Vrastaman, 31/05/09)(από jesus, 18/08/09)(από BuBis, 19/08/09)Υπερβολικός χώρορ... (από vikar, 30/11/09)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Sasa

Επιστήμονας είσαι, μάστορα! Τσίμπα ένα πεντάστερο γιατί συμπάσχω η δόλια... (Αν και πολύ με πίκρανε που ξέχασες τον αγαπημένο μου Euler.)

#2
vikar

Γειά σου ρε συμπάσχουσα... :-) Για τον αγαπημένο σου σόρι πάντως, δέν έχω ακούσει και ποτέ για «χώρο Όιλερ».

#3
iron

λες τελικά να έκανα καλά που δεν πήγα 1η δέσμη;

#4
patsis

Σαχλό λυκειακό αστείο των παιδιών της θεωρητικής κατεύθυνσης προς αυτούς της θετικής:
«- Πώς ανοίγουν την πόρτα τα παιδιά της θετικής;
- Πώς;
- Έστω ότι η πόρτα είναι ανοιχτή...»

#5
knasos

patsis το αστειάκι μου θυμίζει τον οικονομολόγο μας στο πρώτο έτος που μάλλον είχε διαβάσει πολλά βιβλία με τίτλους: «Χαμένη αυτοπεποίθηση: Η επιστροφή», «Δημόσιοι λόγοι και πως να τους αντιμετωπίσετε», «Μαγεύοντας το ακροατήριο» κα. Οπότε κάθε φορά που ξεκινούσε το μάθημα έλεγε και μια παπαριά για το αστείο-κράχτη που υποτίθεται σου κεντρίζει την προσοχή.

- Παιδιά ήταν ναυαγοί σε ένα νησί ένας μηχανικός, ένας φιλόσοφος, ένας οικονομολόγος και μία κονσέρβα (κανονικά έπρεπε να το κόψει εδώ). Ο μηχανικός σχεδίαζε εργαλεία για να την ανοίξουν, ο φιλόσοφος ανέλυε το ποιος και γιατί θα πάρει τη μερίδα του λέοντα και ο οικονομολόγος ξεκίνησε: Έστω ότι η κονσέρβα είναι ανοιχτή. Έτσι είναι και οι οικονομολόγοι, βρίσκουν λύση σε όλα τα προβλήματα αλλά ποτέ δεν τρώνε καλά. Χαχαχαχα.

Δεν ξαναπάτησα στο μάθημα.

#6
Galadriel

Γιατί όμως;

#7
vikar

Ρε Βράστας [γκχ-γκχ...], γιά 'ξήγα λίγο τη φωτό ρ' εσύ.

#8
allivegp

Πρόκειται για την ατάκα «Τhe horror...the horror» με την οποία αφήνει την τελευταία του πνοή ο Marlon Brando ως Cοlonell Kurtz στο αριστούργημα «Apocalypse Now» του F.F. Copola.

#9
jesus

καλά είναι στους μπάναχ, πάντως. κ αγελάδα βάζεις μέσα αν θες.

#10
vikar

Όχι ρε αλίβ, τί χαλάστρα είν' αυτή!... Έλεγα να δώ επιτέλους αυτήν την κωλοταινία σήμερ'-αύριο... :-(

#11
allivegp

Σόρυ, πού να το φανταστώ για μια ταινία που γυρίστηκε το '78... Πάντως, δεν χάνεται με τίποτε, αριστούργημα λέμετε. Από τις αγαπημένες μου που βάζω να παίζουν για ν φορές...

#12
vikar

Μή μασάς, δέ φταίς εσύ που μερικοί-μερικοί είναι ακούλτουροι...

#13
vikar

Έχοντας πλέον δεί την ταινία, έχω να πώ οτι η φωτό καρακολλάει σαν πούστης. Βράστα, σου αξίζει τιμητικό διδακτορικό στα μαθηματικά, τέλος.

#14
allivegp

Θα πρότεινα ανεπιφύλακτα και το Barry Lyndon (1975) του μεγάλου Stanley Kubrick με Ryan O' Neil και Marisa Berenson. Η ηθογραφία ενός τυχοδιώκτη που ανεβαίνει στις μεγαλύτερες αυλές της Ευρώπης του 18ου αι. για να συγκρουστεί με τον εαυτό του και να τα χάσει όλα. Κορυφαίο από κάθε άποψη: σενάριο (βασισμένο σε μυθιστόρημα του W. Thackeray), μουσική, φωτογραφία, σκηνοθεσία, όλα αριστουργηματικά. Δείτε το και θα με θυμηθείτε.

#15
Khan

Άνετα στο Τοπ-10 μου.

#16
jesus

allivegp, εσύ είσαι;;;;;;
:ΡΡΡ

#17
allivegp

τζίζα, με γνωρίζεις και από αλλού; από το συσιφώνιο μήπως όπου κάνω καρίερα με το ίδιο νικ;

#18
allivegp

κχαν, εμένα στο τοπ 1 μου εδώ και καμιά 10ριά χρόνια που το είδα.

#19
patsis

Ευχαριστώ εκ των υστέρων γι' αυτό το λήμμα και τον ορισμό του. Έτσι, γιατί το σκέφτομαι και περνάω καλά ναούμμμ, τρέχει τίποτα;

#20
vikar

Όχι ρε φιλαράκι, άραξε, δέν τρέχει τίποτα... Απλά, μπορεί ο άλλος να σου πεί ξερωγώ...