Όταν συμπίπτουν οι απόψεις μας με του άλλου, όταν π.χ. το λέμε με ένα στόμα μια φωνή, για κάποιον λόγο αυτό μας ενθουσιάζει και του λέμε «Κόλλα το!» και σηκώνουμε το χέρι ψηλά, ή το προτείνουμε χαμηλά, με τεντωμένη την παλάμη προς το μέρος του, αλλά κλειστά τα δάχτυλα, ώστε ο άλλος να κολλήσει με φόρα και με δύναμη το δικό του χέρι (πάλι με την παλάμη τεντωμένη αλλά κλειστή) πάνω στο δικό μας και να ενωθούν απότομα τα χέρια αυτά κάνοντας κλακ! Μεγάλη γκαντεμιά το να αστοχήσεις.
Πρακτική που εφαρμόζεται κυρίως μεταξύ αντρών, από τα πολύ παιδικά χρόνια μέχρι την μέση ηλικία περίπου. Δεν έχω ιδέα από πού μπορεί να βαστάει. Μου θυμίζει δε, το κοριτσίστικο πιάσε κόκκινο!.
- Δε νομίζεις ότι ήρθε η ώρα να στρίψουμε κανα καλό;
- Κόλλα το ρε μαλάκα, γι' αυτό σε πάω!
3 σχόλια
baznr
Το «κόλλα το» βγαίνει από την διαδικασία της πράξης (η οποία κατείχε αξία συμβολαίου).
Δηλαδή ο προτείνων έφτυνε το χέρι του (με μιά αξιόλογη ροχάλα), έλεγε «κόλλα το» και το έδινε στον άλλο να το σφίξει.
Αυτό ήταν το «κόλλα το» και απέχει παρασάγκας από το «τέικ φάιβ».
dryhammer
Το «κόλλα το» το ξέρω όπως ακριβώς το ορίζει ο παραπάνω baznr. Μάλιστα υπήρχε κι ένα πολύ παλιότερο τυπικό, όπου οι συμφωνούντες έψαυςν πρώτα ό ένας τον βραχίονα του άλλου (και καλά για για να βεβαιωθούν οτι δεν κρύβει μαχαίρι στο μανίκι του) και κατόπιν « ε, κόλλα το».
Οι Τούρκοι την χειραψία (συνήθως του καλωσορίσματος) την κάνουν και με τα δυό χέρια, κλείνοντας με το ελεύθερο την παλάμη του άλλου που είναι στη χειραψία. Το «τέικ φάιβ» (που έγινε «κόλλα πέντε») άμα το ακούω σκέφτομαι μούτζα.
dryhammer
έψαυςν = έψαυαν