Λίαν εντυπωσιακός και extreme τύπος κόμμωσης, σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς.

Αμερικανιστί είναι γνωστό ως Mohawk, βρεττανιστί ως Μοhican, αλλά και (σπανιότερα) ως Mowie. To styling απλό: ξυρίζεις τελείως τις δύο πλάγιες όψεις του τριχωτού της κεφαλής, αφήνοντας στην κορυφή, στο μέσον ακριβώς, μια άθικτη λωρίδα μαλλιού να κυματίζει ανέμελη. Το αποτέλεσμα απλά βγάζει μάτια.

Ονομάστηκε έτσι από την ιθαγενή αμερικανική φυλή των Mohawk, για τους οποίους σώζονται μαρτυρίες πως όταν πήγαιναν στον πόλεμο, ξύριζαν το κεφάλι τους κατ’ αυτό τον τρόπο.

Η μοϊκάνα έγινε το απόλυτο σύμβολο της υποκουλτούρας των Punks, στις αρχές της δεκαετίας του '80. Αργότερα υιοθετήθηκε και από άλλα groups και άλλες υποκουλτούρες, όπως π.χ. αυτή του Goth (γκοθάδες), υφιστάμενη κάθε φορά ποικίλες μετατροπές και διαφοροποιήσεις. Η μοϊκάνα δεν θα αργήσει να χρωματιστεί και πολιτικά, με την θερμή υποδοχή που της επιφύλαξαν οι νέας κοπής αναρχικοί/αντιεξουσιαστές (που ασφαλώς ανήκαν στο πολύ ευρύτερο ρεύμα των punk rockers). H σημειολογία της είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Διαθέτοντας αρχαίες πολεμικές περγαμηνές, συμβολίζει την προσχώρηση / εμπλοκή του φέροντος αυτήν, στον ακήρυχτο κοινωνικό πόλεμο εναντίον κάθε είδους Αρχής, που συνήθως συγκεκριμενοποιείται (ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο;) στο Κράτος, την Κυβέρνηση, το Σύστημα Εξουσίας, τον Καπιταλισμό, τον Ιμπεριαλισμό και (πιο πρόσφατα) την Παγκοσμιοποίηση.

Αυτός ο συσχετισμός με τους Ινδιάνους και την όλη ερυθρόδερμη μυθολογία (αντίσταση κατά του Λευκού, αδούλωτο πνεύμα, νομαδικός τρόπος ζωής, μυστικιστικές συνάφειες με τη Μητέρα Φύση) εξηγεί κατά το μεγαλύτερο μέρος την απίστευτη δημοφιλία της. Όμως κάτι υπολείπεται από την εικόνα για να είναι πλήρης, κι αυτό είναι η Ψυχολογία. Το απομονωμένο περήφανο τσουλούφι στην κορυφή της κεφαλής, δημιουργεί ευθέως φαλλικούς συνειρμούς, είναι φαλλικό σύμβολο. Όπως οι οβελίσκοι, τα μενίρ, τα αγάλματα των νησιών του Πάσχα και τόσα άλλα μνημεία, η αρρενωπή μοϊκάνα διατρανώνει την αδάμαστη ενεργητικότητα του κατόχου της, την ατσάλινη θέλησή του για επικυριαρχία, επιβολή, επικράτηση. Ο φαλλικός συνειρμός καθίσταται ακόμη περισσότερο άμεσος στην περίπτωση που η μοϊκάνα συνδυαστεί με τα καρφιά (spikes), τα οποία μορφοποιούνται με τη βοήθεια ποικίλων κολλωδών ουσιών. Η μοϊκάνα είναι απλά μνημειώδης, τελεία και καύλα.

Διατήρηση. Στην περίπτωση της απλής μοϊκάνας (μακρύ τσουλούφι που πέφτει προς τα πίσω), το μόνο που έχεις για να νοιαστείς είναι το τακτικό ξύρισμα των πλαγίων όψεων, ώστε να οριοθετείται με σαφήνεια το τσουλούφι. Θέλει βέβαια λίγη εξάσκηση για να πετυχαίνεις την τέλεια διαγράμμιση, αλλά σε γενικές γραμμές τα πράματα είναι εύκολα. Σε άλλες παραλλαγές, όπως αυτήν όπου το τσουλούφι διαμορφώνεται σε τεράστια καρφιά, κατακόρυφα διατεταγμένα, ίσως υπάρξουν (στην αρχή τουλάχιστον) κάποια ζόρια, αναλόγως και την επιδιωκόμενη πολυπλοκότητα. Για τη συγκράτηση των καρφιών (που ενίοτε αναφέρονται ως Liberty spikes, εκ της ομοιότητάς τους με τα καρφιά της κόμης του αγάλματος της Ελευθερίας στη Ν.Υ.) επιστρατεύονται κάθε είδους κόλλες, ασπράδια αυγού, ζελατίνη, άμυλο καλαμποκιού, καθώς και ειδικά προϊόντα styling (σπρέι, τζελ, αφρός, κερί κλπ). Περιττό να αναφέρουμε ότι τα τελευταία θεωρούνται φλώρικα και απορρίπτονται μετά βδελυγμίας από τους ορίτζιναλ μοϊκανούς, που προτιμούν να ζέχνουν αυγουλίλα παρά να υποκύψουν στα θέλγητρα του καταναλωτισμού και να θεωρηθούν επαναστάτες γιαλαντζί και υποφρικιά. Αν πάλι γουστάρεις το λουκ περικεφαλαία, με έναν ορθωμένο συνεχή τοίχο μαλλιού να τέμνει δεσποτικά απ' άκρου εις άκρον το κεφάλι σε δύο ημισφαίρια, τότε θα πρέπει μάλλον να γίνεις μάστορας και στο πιστολάκι, προκειμένου η φούντα σου να αποκτήσει την πολυπόθητη ξηρή εμφάνιση.

Πολλές μοϊκάνες βασίζονται και στη χρήση έντονων χρωμάτων (ροζ, κίτρινα, κόκκινα, πορτοκαλιά, μοβ), τα οποία μπορεί και να τίθενται εναλλάξ, σχηματίζοντας ψυχεδελικά ουράνια τόξα. Τα εγχώρια φρικιά ποτέ δεν πολυσυνήθιζαν την εμπριμέ μοϊκάνα. Όντας πολύ πιο μπρουτάλ και θιασώτες της sancta simplicitas (άγια απλότης), δεν ένιωθαν άνετα με τέτοιου είδους βρετανικίλες, που πάντοτε ήταν πιο πολύ μόδα και λιγότερο εξεγερσιακή στράτευση. Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για δεκάδες άλλες παραλλαγές του βασικού Mohawk, όπως το bi-hawk (δύο λωρίδες), το tri-hawk (τρεις λωρίδες, αναγκαστικά μικρότερες, όσο αυξάνεται ο αριθμός τους τόσο μειώνεται το πλάτος τους), το duo-hawk (όταν η λωρίδα ξεκινά ενιαία για να χωριστεί κατόπιν σε δύο τμήματα), το dreadhawk (όταν η τούφα πλάθεται σε τζίβα), το Inverted Mohawk ή Reverse Mohawk ή No-hawk ή Anti-hawk (όταν ξυρίζεις μόνο μια λωρίδα στην κορφή, εκεί που θα ήταν κανονικά το Mohawk), το Roman Mohawk ή Sunhawk (όταν η λωρίδα διασχίζει το κεφάλι εγκαρσίως, από το ένα αυτί στο άλλο, και όχι κατά μήκος, από το κούτελο ως το σβέρκο).

Το Halfhawk ή Tophawk συνιστά μια μεσοβέζικη κατάσταση, όπου το τσουλούφι καλύπτει μόνο το επάνω τμήμα του κεφαλιού, και δεν κατεβαίνει προς τα πίσω, στο σβέρκο. Είναι οπωσδήποτε πιο φλώρικο από την αυθεντική μοϊκάνα, πλην όμως έπαιξε αρκετά εδώ στην Ελλάδα, από όσους ήθελαν να είναι μέσα στο πνεύμα της εποχής, απέφευγαν ωστόσο να ταυτιστούν με τα άκρα.

Σε γυναίκες κυρίως απευθυνόταν το λεγόμενο Garbo-hawk: στις πλάγιες πλευρές αντί για ξύρισμα πέφτει απλά ένα πολύ κοντό κούρεμα, ενώ μια μεγάλη φράντζα (το ίδιο το hawk) πέφτει μπροστά και καλύπτει το ήμισυ του προσώπου, όπως περίπου στα γιαπωνέζικα καρτούνια. Κάτι παρόμοιο, σε εντελώς fashion victim πνεύμα, είχε κάνει πριν κάτι χρόνια η Βίσση.

Υπάρχει τέλος και το ντιπ για ντιπ φλώρικο Fauxhawk, όπου απλά έχεις αφήσει ελάχιστα πιο μακριά τα μαλλιά στο κέντρο και τα σηκώνεις με τζελ, χωρίς βέβαια να έχεις ξυρίσει καθόλου τα πλάγια. Είναι ένα από τα πολλά hairstyles των σημερινών ερμαφρόδιτων πιτσιρικάδων, εκφυλισμένη μορφή και μακρινή ανάμνηση της ένδοξης μοϊκάνας των 80's (άντε και λίγο των 90's).

Και αφορμής δοθείσης εκ του Faux, λίγη κοινωνιολογία για το τέλος. Πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια ακόμη, τα μοϊκάνια, τα πανκιά, τα φρικιά, οι ανάρχες, ενέπνεαν το δέος και το σεβασμό. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν θέσει ενσυνείδητα εαυτόν παρά την κοινωνία την οποία μάχονταν. Δεν κρύβονταν πίσω από κουκούλες διότι δεν είχαν τίποτα να κρύψουν. Ήταν αυτό που ήταν. Δεν το 'χαν δίπορτο. Δεν είχαν διπλή ζωή, του στιλ σήμερα τα σπάω στην πορεία με τους μπάχαλους και αύριο πάω με το γκομενάκι μου σε χλιδάτη καφετέρια και πληρώνω 4 ευρώ το νεροζούμι. Ο χώρος του «περιθωρίου» ήταν πολύ περισσότερο περιχαρακωμένος, ήθελε αρχίδια για να περάσεις στην αντίπερα όχθη. Το περιθώριο θέλει ζόρι και κουπί και δεν μπορείς πάντα να κάνεις το παπί, τραγούδαγε ο Μπουλάς στο Ελλάς.

Σήμερα όλα παίζουν, οι κίνδυνοι είναι πολύ περισσότεροι, δεν ξέρεις από πού να φυλάγεσαι. Στη σαλαμοποίηση αυτή κυρίαρχο ρόλο έχουν παίξει τα νέα μέσα επικοινωνίας με την τερατώδη ανάπτυξή τους. Σήμερα όσο εξτρίμ κι αν είσαι, όσο σουρωτήρι κι αν έχεις γίνει απ' το piercing, όσο εφημερίδα κι αν είσαι απ' τα τατού, δύσκολα θα πάρεις μια δεύτερη ματιά στο δρόμο. Όλα πλέον είναι μόνο μόδα, καμιά ουσία δεν υπάρχει (αν ποτέ υπήρξε). Όλα είναι απλά σημεία, όπως έλεγε ο λατρεμένος Jean Baudrillard. Kι αν ακούγομαι κάπως νοσταλγικός, ανασυστήνοντας ένα εξιδανικευμένο πλασματικό παρελθόν, να με συγχωρείτε, διότι το παρόν έχει το χαρακτήρα ενός tribute, ενός φόρου τιμής, μιας εκδήλωσης μνήμης.

Νομίζω πως περιττεύει.

(από BuBis, 21/08/09)

Σύγκρινε με μουλέτι.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Hank

Φοβερό κείμενο! Απλά σπεκ.

#2
johnblack

καλέ μου χανκ σε φχαριστώ διπλά, διότι μου το υπενθύμισες στο ΔουΠου

#3
palathuelos

άσε με μάνα σηκώνω μοϊκάνα...

#4
BuBis

Σπεκ και καρασπέκ για το λήμμα αλλά μην τρελαθούμε κιόλας!

Οι λίγοι μοικανοί στην Ελλάδα στα late εβδομήντας / αρχές ογδόντας δεν ήταν δα και Κροπότκινδες... Απλά ήταν άλλου παπά ευαγγέλιο. Σιγά μην πάλευαν και για την αυτοδιάθεση των εργατών...

Φιλικά αλλά μην μπερδεύουμε τα μαλλιά με την ιδεολογία! =:)

#5
BuBis

Το τελευταίο μύδι, αφιερωμένο εξαιρετικά για τους παλιούς εκείνους καιρούς που ασχολιόμασταν με τρίχες και για κάποια παιδιά που δεν γίνανε άντρες...αλλά μείναν παιδιά... και μήν πάει αλλού ο νους σας...

#6
johnblack

Πρώτον, δεν ισχυρίστηκα ποτέ αυτό το πράγμα. Δεύτερον, οι δύο τελευταίες παράγραφοι γενικεύουν και δεν αναφέρονται στενά μόνο σε όσους είχαν μοϊκάνικο κούρεμα. Πολλά λήμματα χρησιμεύουν ως αφόρμηση για πιο γενικευτικούς συλλογισμούς.
Τρίτον, εστιάζω στην πιο «καθαρή» στάση τους, άσχετα με το αν ήταν πολιτικοποιημένοι και σε ποιο βαθμό. Δεν κρύβονταν, κι αυτό κτγμ είναι μέγιστο. Όπως άλλωστε δεν κρυβόταν και κανείς μουσουλμάνος στα θέματα που είχαμε πριν μερικές μέρες. Αντιθέτως, η φέρελπις νέα γενιά επιμένει να παίζει σε διπλό ταμπλό, να θέλει να έχει και το σκύλο ολόκληρο και την πίτα χορτάτη.

#9
BuBis

#10
Galadriel

Για εξηγήστε μου γιατί μόλις ξύπνησα και εν κατέχω επαφή με περιβάλλον, βριζόσαστε τώρα;

#12
xalikoutis

μαλακία παίχτηκε, johnblack & bubis μην τολμήσετε να απέχετε

[I]όχι στα ψευτοδιλήμματα
ο λαός μιλά με λήμματα[/I]

#13
GATZMAN

Και εδω βγαίνει η ρήση του προφήτη Ησαια: Εχω πολλά λήμματα για τη γούνα σου

#14
BuBis

#15
vikar

Επικροτώ το λήμμα καταρχήν, μετά τον ορισμό του, την έκθεση του γράφοντος (η οποία δαγκώνει προφανώς, για να τσιμπήσει κι' ο αγαπητός Μπούμπις), καθώς και, κυρίως, το σύνθημα του χαλικούτη.

Ωραία πράματα... :-)

#16
johnblack

Λάθος μου που σου έκανα τη χάρη και ασχολήθηκα με τους εξυπνακισμούς και τις ασυναρτησίες σου, απλά έριξα νερό στο μύλο σου. Πάντως, αντί να σεργιανάς σα την άδικη κατάρα στο σάιτ ψάχνοντας το κατάλληλο λινκ για να με ταπώσεις και να χαρείς, θα ήταν καλύτερα να συνεισφέρεις στην περαιτέρω διαπραγμάτευση των ζητημάτων που τέθηκαν μέσω του ορισμού μου, εφόσον όπως λες έζησες μεγάλος την εποχή αυτή και την γνωρίζεις καλά..
Εκτός αν είσαι της λογικής «αρχίζει ο διάλογος, πάρτε πέτρες», οπότε πάω πάσο.
Θέλω τέλος να διαβεβαιώσω τους ιθύνοντες πως παρόμοια σκηνικά δεν θα επαναληφθούν, εκ μέρους μου τουλάστιχον, για κανένα λόγο.

#17
xalikoutis

ρε παιδιά αφού κανείς δεν τα γουστάρει τα γήπεδα γκολφ ας μην αναλωνόμαστε σε σπαραγμαλληλισμούς

#18
Galadriel

Δηλαδή σαν να λέμε πραγματικά τσακωνόσασταν;;; Αυτά είναι!

#19
BuBis

Καλά κρασά! Έτσι κι αλλιώς το σεργιάνι μου στο σάιτ είναι ευχαρίστηση μου! Βασικά, ψές δεν μάλωσα με κανένα αλλά ανακάλυψα την χαρά να λινκάρεις ότι γουστάρεις για να την πεις και να βλέπεις άλλους να τσιμπάνε και να συνεχίζουν! Αν το θεωρείς ότι είναι πετριές, fine for me. Δεν σε ξανασχολιάζω!

Απλά, όπως έγραψα, η άποψη μου είναι ότι το slang.gr δεν είναι wikipedia, και όπως συμβαίνει στην wikipedia στο λήμμα υπάρχουν κάποιες αναφορές που πιστεύω ότι δεν παίζουν ούτε με σφαίρες. Γνώμη είπα. Ουγκ!

Αατα!

#20
Επισκέπτης

... που ακόμη δεν έχουμε καταλάβει ποιες ακριβώς εννοείς και ποια η δική σου άποψη επ' αυτών. Θες να τα μοιραστείς μαζί μας και να μας εξηγήσεις, ή θα συνεχίσουμε σαν τις γκόμενες τις μπηχτές και τα πικρόχολα σχολιάκια «δε ξανασχολούμαι» κι έτς. Ότι έχεις να πεις πέστο καθαρά..
Εννοείται πως το σλανγκ.γκρ δεν είναι βίκι, και νιώθω άβολα όταν αντιμετωπίζω κάποιο λήμμα που ήδη υπάρχει σε κάποιο λεξικό κλπ, χωλαίνει δλδ το στοιχείο της πρωτοτυπίας.
Επειδή όμως αφιέρωσα κάποιο χρόνο απ' τη ζωή μου σε μια στοιχειώδη έρευνα για το επίμαχο γαμολήμμα, θα ήθελα ει δυνατόν, οτιδήποτε γράφω να αντικρουστεί με σαφήνεια και με (στοιχειώδη έστω) επιχειρήματα. Με κάθε ειλικρίνεια, περιμένω να εμπλουτίσω τις γνώσεις πάνω στους μόικανς και την εποχή τους από όσα έχεις να καταθέσεις.

#21
Hank

Πάντως, εμένα δεν με χαλλλάνε καθόλου τα λήμματα που θυμίζουν Βικούλα. Άμα είναι περιεκτικά, πυκνά και με χιούμορ, όπως εδώ, με διασκεδάζουν. Γιατί άλλωστε το σάιτ μας λέγεται slang.edu;

#22
johnblack

φίλε χανκ η Αγία Βασιλική μας έχει ξελασπώσει σε πολλές φάσεις στη ζωή μας, και δεν εννοώ το σλανγκ.γκρ. Ειλικρινά ποτέ δεν κατάλαβα αυτόν τον ανηλεή πόλεμο τον οποίο υφίσταται..

Ο προβληματισμός μου εστιάζεται κυρίως σε σλανγκολήμματα τα οποία μπορεί να βρει κανείς και σ' ένα Μπαμπινιώτη, π.χ. πουρτζόβλαχος. Σ' αυτές τις περιπτώσεις εννοείται πως η διαπραγμάτευση πρέπει να γαμεί και να δέρνει, αλλιώς ποιός ο λόγος της επανάληψης.

#23
jesus

τυγχάνει να μην είμαι εναντίον της κουκούλας, γιατί δλδ όταν σου βάζουνε την κάμερα στον κώλο να μην έχεις το δικαίωμα να κρύβεσαι, άσε που στην τελική είναι υποχρέωση προς τον εαυτό σου αν θες να ξεφύγεις από το «δε μ' αρέσετε» κ να πας παραπέρα. εκτός κ το ένστικτο της αυτοσυντήρησής σου αγγίζει την ανυπαρξία.
ούτε κ γω, όμως, καταλαβαίνω το προτιμότερο του πάνκη που απλά πίνει μπύρες από τον κουκουλοφόρο που καίει το ατμ.
(μονίμως φιλικά)

#24
jesus

υγ, το να κρύβεις το πρόσωπό σου όταν αγωνίζεσαι ενάντια σε κάτι πολύ πιο δυνατό από σένα δεν είναι νέο φαινόμενο. της γενιάς αυτής ήτανε κ ο άσιμος κ αναφέρει κ τέτοια σε τραγούδι του. κ προϋπήρξε κ αυτού.

#25
Galadriel

Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ οφτόπικ, θέλω να πω ότι τί ωραία τζίζα η εμφάνιση του νικνέιμ σου σε αυτό το θρεντ που είναι τίγκα στα αγχωτικά σχόλια, νομίζω ότι έφερε μια ζεστασιά θετικής ενέργειας. Τα λες και ωραία βρε μπαγάσικο.

#26
BuBis

ρε μαυρόγιαννε, επειδή ακριβώς δεν είναι wiki και chat το slang.gr, αν ήθελα να σου απαντήσω όπως θα ήθελα θα χρειαζόμουν να κάνω και εγώ έρευνα (να πάρω τηλέφωνα σε κάτι φίλους, όσους ζουν δηλαδή), κλπ, κλπ, αλλά δεν έχω όρεξη, ούτε χρόνο (το μόνο που έχω είναι δανειοδάνεια και παιδιά). Aναγνωρίζω το πάθος σου να υπερασπιστείς αυτό που έγραψες και καλά κάνεις, απλά τα πήρα όταν ανέφερες καπιταλισμούς και ιμπεριαλισμους, κλπ. Μόνο αυτό... Οι μοικανοί και άλλοι χαοτικοί των αρχών του 80, τώρα που το βλέπω στα γεράματα μου δεν διέφεραν πολύ από τον Μπάμπη τον Σουγιά σε πολλά πράματα (όχι όλα βεβαίως). Επίσης αυτό με τον σεβασμό... θα σου έλεγα φόβο ! Το ξύλο και το «φτύσιμο» και το συνεπακόλουθο αδιέξεδο δεν περιγράφονται... ένας μοικανός σήμερα θα μπορούσα να πω ότι έχει πιο πολλές «ευκαιρίες»... Tότε οι λίγες που του δινόταν ήταν ναρκωτικά, φυλάκα και το χειρότερο πλήρη επανένταξη στης Πατρίδος τον κορμό... Όσο για την κουκούλα συμφωνώ απολύτως! (και χαλάει και η μοικάνα!)

Ελπίζω να τα ξεκαθαρίσαμε!

Αλλά επειδή είδα ότι τσιμπάς (και μ αρεσει αυτό!) σου προτείνω κι αυτό: δεν ανεβάζεις και το λήμμα περμαναντ; Kι αυτό ογδόντας ήταν, κι αυτό με μαλλιά έχει να κάνει και το κυριότερο σχετίζεται με ένα συγκεκριμένο lifestyle!

Όταν βρεθούμε στο συνέδριο για τα 20000 λήμματα θα σου πω και τα υπόλοιπα! Φίλοι;

#27
acg

Φιλοι. Δωσ' τε και τα χερια τωρα, καντε και μια αγκαλιτσα... Εεεεετς! Κι αλλη φορα να παιζετε αγαπημενα, δεν εχετε να μοιρασετε τιποτα, ναι;

#28
Hank

Make slang not war!

#29
Hank

Υ.Γ. Συμφωνώ πάντως με Ιησού, ο όρος κουκουλοφλώρος είναι από τις φορές που η σλανγκ αδικεί ένα σύνθετο φαινόμενο...

#30
BuBis

Μαυρόγιαννε, για να γίνω πιο παραγωγικός, να προσθέσω ότι, τουλάχιστο στον Βορρά εκείνα τα χρόνιο, η μοϊκάνα, λεγόταν απλά λωρίδα αλλά ο έχων Μοϊκανός.

#31
xalikoutis

και πρόσφατα ακούγεται ως «λωρίδι, το»

#32
johnblack

Φίλοι. Αν και εξακολουθώ να πιστεύω οτι επί της ουσίας δεν διαφωνούμε σε κάτι, τη στιγμή μάλιστα που όπως ξεκαθαρίζω στο τέλος του ορισμού, ανασυστήνω σκοπίμως ένα εν μέρει εξιδανικευμένο παρελθόν, από διάθεση νοσταλγίας. Έτσι είναι με την αχλύ του χρόνου...

Δεν αισθάνομαι βέβαια και ιδιαίτερες τύψεις για την «παραποίηση» αυτή του παρελθόντος, κι αυτό όχι επειδή είμαι ο γαμιάς της παρέας, αλλά επειδή πιστεύω πως το παρελθόν, η ιστορία, δεν έχουν μια αυθυπόστατη ύπαρξη, αλλά μόνο όση ύπαρξη τους παραχωρούμε εμείς στο παρόν. Κάθε γενιά ξαναδιαβάζει το παρελθόν μέσα απ' τα δικά της μάτια, το θεωρεί μέσα απ' τους δικούς της παραμορφωτικούς καθρέφτες. Όπως έχω γράψει και αλλού, κάθε καταγραφή είναι Δημιουργία, ο ερευνητής δεν διαθέτει κανένα αρχιμήδειο σημείο να πιαστεί και να εξετάσει το παρελθόν πλήρως αμερόληπτα, υπόκειται πάντα στις δικές του προγνώσεις, προκαταλήψεις, περιορισμούς της δικής του εποχής. Στον Αιώνα της Πληροφορίας, η Γνώση δεν είναι πια αυτή που ήτανε, έχει ριζικά μετασχηματιστεί. Κανείς δεν κατέχει το αλάθητο για τίποτα, καμιά υπεράνω όλων αυθεντία δεν υπάρχει για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Γι' αυτό και ποτέ μου δεν κατάλαβα όπως είπα τις συνεχείς επιθέσεις κατά της Βίκυς... Τεσπά, οι φιλόσοφες τση παρέας μπορούν να συμπληρώσουν τα υπόλοιπα (χανκ ακούς;)

Γι' αυτό που λες για το φόβο: αν σου πω οτι σκεφτόμουν να το προσθέσω (μαζί με το σέβας και το δέος) αλλά μετά σκέφτηκα ότι είναι too much;

Κι αυτά για τα αδιέξοδα που αναφέρεις, το καλύπτω κττμγ με το να πω πως οι άνθρωπες αυτοί είχαν τεθεί παρά... Απλά εγώ βλέπω περισσότερο τη ρομαντική πλευρά και το αξιολογώ τρόπον τινά ως «θετικό», ενώ εσύ βλέπεις τα πράγματα πιο ψυχρά και ρεαλιστικά.

Τα λέμε λεπόν στο συνέδριο! Που προτείνω βέβαια να γίνει τουλάστιχον στα 15 χιλ. διότι παίζει να έχουμε ξαναπλακωθεί μέχρι τα 20! (λέμε και καμιά μαλακία να περνά η ώρα)

@ τζίζα: μάλλον διαφωνούμε, εγώ πιστεύω πως αν βγαίναμε όλοι και τα κάναμε ρημαδιό δε θα χρειαζόταν να κρυβόμαστε. Αυτό πρέπει να γίνει, ενώ η κουκούλα θα παραμείνει πάντα αναγκαστικά μειοψηφία.. Τεσπά δε θέλω να ανοίξω νέο μέτωπο, είδα κι έπαθα να κλείσω το παλιό!!! Φιλάκια σε όλους και όπως είπαμε το συνέδριο στα 15χιλ.!

#33
jesus

δεν είναι για να έχω την τελευταία κουβέντα, απλά δεν μπορώ να το αφήσω:
η κουκούλα δεν είναι φετίχ, δεν είναι τπτ εκτός από μέτρο προστασίας, αλλά δεν νομίζω ότι μπορούμε να περιμένουμε ότι θα βγούμε όλοι μαζί να τα κάνουμε ρημαδιό με τη μία. τότε, όντως, δεν θα χρειάζεται να κρυβόμαστε. μόνο, ίσως, από το κκε:Ρ

#34
jesus

(κ επειδή μπήκα κατ' ευθείαν στο πολιτικό της κουβέντας, τα σπεκς στον ορισμό αυτονόητα)

#35
xalikoutis

[I]όχι άλλοι πανκς με πάνες ή με τις κουκούλες ή με τις μοϊκάνες[/I]

νομίζω;

δεν νομίζω ότι μπορουν να συνδυαστούν, το hair styling ταλαιπωρείται αφάνταστα από την κουκούλα και για περισσότερα παραπέμπω εδώ

#36
Galadriel

Αχχχ και είχαμε τον βερμουδιάρη παράδειγμα προς αποφυγή...

#37
Hank

Χαλικού, είσαι θεός! Τι λινκ!

#38
GATZMAN

Μπράβο μπράβο! Ρίξε γέφυρες για να μεγαλώσει κι άλλο...

#39
Επισκέπτης

Όπως πολύ καλά έχεις κι εσύ ψυλλιαστεί, η κουκούλα είναι πλέον άλλο ένα μοδάτο αξεσουάρ μέσα στα τόσα... άλλο ένα φετίχ απ' αυτά που μαζικά παράγει η κοινωνία της κατανάλωσης. Υπάρχει ένα επαναστατικό λουκ, όπως ακριβώς υπάρχει το κάζουαλ λουκ, το τρέντι, το μέηνστρημ, το αλτέρνατιβ και τόσα άλλα...
Δέχομαι τη σημειολογία της κουκούλας όπως δέχομαι και αυτήν της μοϊκάνας, ο άνθρωπος είναι ζώο συμβολικό. Η κουκούλα είναι σύμβολο αντίστασης και προσχώρησης στον κοινωνικό πόλεμο, οκ πάσο.
Είμαι όμως της άποψης πως η αυτοπροστασία που αναφέρεις, δεν αφορά τόσο (ή τουλάχιστον όχι μόνο) τον κρατικό μπαμπούλα. Τα παιδάκια με τις κουκούλες τρέμουν στην ιδέα πως ίσως «κάψουν» το μέλλον τους. Θέλουν να τα σπάσουν τώρα να ξεκαβλώσουν, κι αργότερα βλέπουμε (μπορεί και να χωθούμε και σε κανά δημόσιο και να την κάνουμε λαχείο, που ξέρεις). Φοβούνται τι θα πουν ίσως κάποιοι άλλοι φίλοι τους, περισσότερο νομοταγείς. Αυτοί καλύτερα να μην ξέρουν πολλά. Φοβούνται μη δει η μαμά κι ο μπαμπάς τη φατσούλα τους στα βραδινά δελτία. Εκεί που σήμερα φτύνουν και σπάνε, αύριο πιθανόν θα πάνε και θα γλείφουν ζητώντας δουλειά.
Θα μου πεις τώρα (και με το δίκιο σου) πως that's the way things go και πως δε γίνεται να βγούμε με τη μία όλοι μαζί και να τα διαλύσουμε, ναι. Πως όμως να φέρεις τον κόσμο στην υπόθεσή σου όταν εσύ ο ίδιος κρύβεσαι και δεν έχεις το θάρρος να την υποστηρίξεις επωνύμως; Μήπως γιατί κι ο ίδιος δεν την πολυπιστεύεις; (δε λέω για σένα εννοείται, γενικά μιλάω)

Φιλικά

#40
jesus

#41
Galadriel

τζιζ βλέπω καλά; έχει εκεί πέρα μια πεντάδα - εξάδα τραγουδιστές να τραγουδάνε το ίδιο στιχάκι ένα πεντάλεπτο;

#42
jesus

νταξ, σκα-πανκ είναι, όχι το άξιον εστί, ούτε το άξιον μαν.

#43
Ο ΑΛΛΟΣ

Παρακάμπτοντας πλήρως όλη τη συζήτησή σας, μιας και τώρα πρωτοείδα το λήμμα, θα ήθελα να πω ότι είναι αριστούργημα, είναι από τα τραγούδια που θα ήθελα να έχω γράψει εγώ αλλά ευτυχώς το έκανε άλλος γιατί δε θα το έκανα τόσο καλά.

#44
jesus

να άθρωπας με γούστο κ σφαιρική μουσική παιδεία.

#45
Ο ΑΛΛΟΣ

Κάπου στα τέλη των ογδόντας ή αρχές ενενήντας είχα πάει ένα ταξίδι στο Λονδίνο, και είχα δει για πρώτη φορά πάνκηδες. Πιτσιρικάς καθώς ήμουν, μου είχαν όντως προκαλέσει δέος και θαυμασμό. Όχι φόβο. Δεν ήξερα ότι κυριολεκτικά η λέξη punk σημαίνει «αλήτης», και σίγουρα δε θα το μάντευα: οι τύποι ήταν έργα τέχνης. Κυρίως βέβαια τα μαλλιά τους, αλλά και οι υπόλοιποι. Ήταν να τους πάρεις όπως είναι και να τους βάλεις σε κάνα μουσείο. Και πράγματι, τους είχαν βγάλει και σε καρτ-ποστάλ, αντίστοιχες των δικών μας με τους ευζώνους ή με τους γέρους κρητικούς ψαράδες.

Στην Ελλάδα έχω δει ελάχιστες φορές πάνκηδες -αλλά και τώρα ακόμα όχι σπανιότερα απ' ό,τι τότε. Αυτοί οι ελάχιστοι αισθητικά μεν μοιάζουν σαν κακέκτυπα των Άγγλων, σαν να είδαν τα βασικά (μοϊκάνα και παραμάνες) αλλά να τους διέφυγαν όλες οι λεπτομέρειες ή να μην ήξεραν πώς να τις φτιάξουν ή να βαριόντουσαν. Αλλά είναι πιο γνήσιοι αλήτες. Αυτούς ναι, μπορείς να τους φοβηθείς. Αυτοί αποπνέουν μια οργή που οι Άγγλοι δε μου φάνηκε να είχαν.

#46
iron

μπα, δε νομίζω, Άλλε, εδώ όλα είναι οπερέτα. Έξω γίνεται της πουτάνας, υπάρχει πολύ χειρότερη ζωή στην 'χαμηλή' τάξη, πολύ περισσότερη αγριάδα είτε από ντόπιους είτε από ξένους, πολύ περισσότερη και πιο άγρια ντρόγκα, ακόμα και το μεθύσι τους είναι δραματικό, υπάρχει εντονότατος και έμπρακτος ρατσισμός, συνθήκες εξαθλίωσης για μεγάλο ποσοστό των πληθυσμών που εδώ απλώς δεν έχουμε δει ποτέ και μάλλον δεν θα δούμε αφού δεν έχουμε βιομηχανία, ούτε και έχουμε ανυπόφορο κλίμα, κλπκλπ. Όλα τα περνάμε ξώφαλτσα ή τα μιμούμαστε για να μην πούμε ότι δεν τα έχουμε. Ακόμα και οι θρησκευάμενοι ή οι ακροδεξιοί μας είναι της πλάκας. Αυτό καλό, εννοείται! Σημαίνει όμως ότι και τα άλλα, ο αντίλογος δηλαδή, είναι της πλάκας εξίσου, ενώ θα θέλαμε να μην είναι και να πατάει σε στέρεο έδαφος. Και ιδού το δίλημμα, αλλά δεν είναι για εδώ, νομίζω.

#47
Ο ΑΛΛΟΣ

Καλά, δε λέω ότι εμείς έχουμε πιο γνήσιους πάνκηδες από την Αγγλία, θα ήταν αστείο. Αλλά ορίτζιναλ οργισμένους μπορούμε κάλλιστα να έχουμε: όταν αισθάνομαι άσχημα μέσα στην κοινωνία, δε μου λέει τίποτε το ότι σε άλλες χώρες συμβαίνουν χειρότερα.

Αυτό που λέω είναι ότι ίσως, όταν το πανκ πρωτοέφτασε εδώ, στην Αγγλία είχε ήδη ξεφύγει από αυτό που ήταν και είχε γίνει μία εξεζητημένη μόδα.

#48
Galadriel

Οργισμένους δεν έχουμε; Κάψανε στην Αγγλία το Χριστουγεννιάτικο δέντρο; Μπα... Το δικό μας είχανε στις ειδήσεις :(

#49
vikar

Παιδιά, η δική μου μικρή εμπειρία, όσο κι' άν βαραίνει τελοσπάντων, είναι οτι έξω δέν οργίζονται όσο έξω δουλεύουν. Κι' επειδή δέν θέλω να τ' αφήσω και καλά διφορούμενο (όπως το βλέπω γραμμένο), άς το λινκάρω το «δουλεύουν». Με τα καλά του και τα κακά του βέβαια και μπλά μπλά μπλά, αλλα είναι και φάσεις που παύει κανείς να δουλεύει (λόγω κρίσης θές, λόγω ταμπεραμέντου;) κι' αρχίζει κι' αναρωτιέται κι' αρχίζει να τα παίρνει κι' ότι ήθελε προκύψει μετά.

Αλλα πού ν' αναλύεις τέτοια πράματα εδωπέρα... :-)

#50
iron

Μες, νταξ, ξέρωγω, οργισμένοι, έστω, αλλά δεν είναι και να τους φοβόμαστε κιόλας. Ουιδάουτ ένι οφένς και το κάψιμο του δέντρου οπερέτα ήταν...

Βικαρ, έξω δουλεύουν θέλουν δεν θέλουν, το ξέρω. Καλό ή κακό, δεν το συζητάμε τώρα. Απλώς ήθελα να σε παραπέμψω στα μήδια του κουμπαροκρατία όπου εξηγεί με τον τρόπο του ο Ροΐδης ότι η εργασία, η συσπείρωση και η αίσθηση του καθήκοντος στις βόρειες χώρες (σε αντίθεση με την έλλειψή τους στις νότιες) οφείλονται κατά πολύ στο κλίμα και στη φύση, άποψη την οποία ανέκαθεν υποστήριζα και γω. Έτσι, για τον χαβαλέ. Δεν ανοίγω θέμα.

#51
Galadriel

Το δέντρο ναι. Διαλύανε όμως το κέντρο μερόνυχτα ολόκληρα. Ρόμπα γίναμε σε όλες τις ηπείρους.

#52
iron

ε δε βαριέσα, κι αυτό οπερέτα, κάθε χρονιά τα ίδια, με τη διαφορά ότι στο εξής θα το έχουμε δις, μία στις 17 νοε και μία στις 6 δεκ, άντε και να τριτώσει (σήμερα είναι της αγίας απαξίωσης, ή μου φαίνεται;)

#53
johnblack

Σωστή η παρατήρηση του Άλλου (για τους δικούς μας που μοιάζουν πιο άγριοι απ' τους καρτ-ποστάλ πάνκηδες της Αγγλίας), σωστή όμως και η Ιρόν για τη βία και τη φοβερή ωμότητα των κατώτερων τάξεων στο εξωτερικό. Για παράδειγμα στις ταραχές των προαστίων στο Παρίσι το 2005, παρατηρήθηκαν φαινόμενα απόλυτης αναρχίας, κυριολεκτικά πόλεμος πάντων κατά πάντων: ομάδες νεαρών επετίθεντο σε μεμονωμένους συνομήλικούς τους μέσα στο πλήθος, τους χτυπούσαν, τους λήστευαν, τους μαχαίρωναν. Αυτά ευτυχώς δεν υπάρχουν εδώ. Κάθε φορά που έχουμε θεματάκι, οι παρατάξεις είναι δύο και τα όρια μεταξύ τους σαφή: αφενός μπάχαλα-αντιεξουσιαστές, αφεδύο μπάτσοι, λιγοστά ασπόνδυλα και περίεργοι στις άκρες του δρόμου. Νοικοκυρεμένα πράματα.

#54
Ο ΑΛΛΟΣ

Η γνώμη μου για το Δεκέμβρη είναι ότι κατά βάσιν δεν ήταν καθόλου οπερέτα. Σε μερικές φάσεις (όχι τις πιο χοντρές) ήμουν παρών, σε έλλες παρακολουθούσα ανελλιπώς ειδήσεις από διάφορες πηγές. Τις πρώτες μέρες, δεν ήξερα ποιον να πιστέψω: τις ειδήσεις που λένε ότι καίγεται το σύμπαν, ή τα μάτια μου που έβλεπαν ότι δεν καίγεται δα και το σύμπαν. (Και ποιος αποκλείει να καιγόταν το σύμπαν εκτός από τους δρόμους που τύχαινε να βρίσκομαι εγώ;)
Αλλά από κάποια στιγμή και μετά, αρκετά νωρίς μάλιστα, έγινε το εξής: κάποιοι όντως έκαναν μερικούς βανδαλισμούς. Τα ΜΜΕ διέδωσαν ότι ανεξέλεγκτες ορδές καταστρέφουν τα πάντα ενώ η αστυνομία κάνει την πάπια. Μερικοί μπαϊλντισμένοι κάφροι χωρίς ιδιαίτερη πολιτική συνείδηση το άκουσαν και είπαν: αφού όλοι καίνε και σπάνε, ας πάω κι εγώ. Ο λύκος στην αντάρα χαίρεται. Κι έτσι σιγά σιγά άρχισαν όντως να σπάνε πολλοί ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στα φαινόμενα του πλιάτσικου που εξευτέλιζαν το νόημα της εξέγερσης που πήγε να γίνει.
Μετά 'αλλοι βαρέθηκαν να σπάνε, άλλοι βαρέθηκαν να τους τα σπάνε, και το πράγμα έσβησε όμοφρα και ειρηνικά. Κι έτσι, ενώ θα μπορούσε να είναι μία όμορφη, δυνατή εξέγερση, με συμμετοχή όλου του κοινωνικού φάσματος (εκπροσώπων έστω) και ιδιαίτερα των νέων ηλικιών και με απήχηση στο εξωτερικό και όλα αυτά, τελικά τζίφος. Καταπνίγηκε από τα ΜΜΕ.

Εγώ προσωπικά έτσι το έζησα.

#55
Hank

Τύφλα νά 'χει ο Μπωντριγιάρ!

#56
johnblack

Nταξ, τα Μέσα καταπίνουν πλέον και χωνεύουν τα πάντα, τα 'χουμε πει αυτά χίλιες φορές.

Όσο για το πλιάτσικο, το έζησα από κοντά σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις: το μαγαζί με τα αθλητικά είδη απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο (που μετά κάηκε) και το Γερμανό στην Πατησίων και Τροίας. Η πρώτη είναι τυπική περίπτωση απαλλοτρίωσης: οι εξεγερμένοι εξασφάλισαν τα εφόδια που τους χρειάζονταν για τη συνέχιση της δράσης. Φόρμες και αθλητικά παπούτσια φοράνε, και αυτά πήραν. Δεν έκαναν πλιάτσικο ούτε στο Emporio Armani ούτε στο Follie follie. Στο δε Γερμανό, επρόκειτο για πιτσιρίκια 13-16 χρόνων από τις γειτονιές (Αγ. Παντελεήμων, Βικτώρια, Φυλής κλπ) που ήθελαν παιχνίδια για το Playstation τους...

Σε κάθε κοινωνία όπου υπάρχει περίσσευμα άχρηστου πλούτου (Τσερόκι, πισίνες κλπ), εμφανίζονται νομοτελειακά, ως ασφαλιστική δικλίδα, τέτοιες «δαπάνες». Είναι το Καταραμένο Απόθεμα για το οποίο έχει μιλήσει ο Georges Bataille.

Tεσπά, όπως και να 'χει, μ' όλες τις αντιφάσεις του, ήταν ωραίος ο Δεκέμβρης. Μερικοί απο μας νιώσαμε ζωντανοί μετά από χρόνια.

#57
jesus

εδώ έχω ακούσει να γίνεται απαλλοτρίωση οργανωμένα σε σ/μ κ διανομή των αγαθών αρκετές φορές, κ ότι είναι ψιλοπαράδοση την παραμονή χριστουγέννων ή πρωτοχρονιάς. τώρα το τι γίνεται στα προάστεια όταν αποφασίζουν να τα κάψουν θα σας γελάσω, είναι άλλος κόσμος κ δεν ξέρω καθόλου τι παίζει.

όπως κ νά 'χει, είναι γεγονός προς ανάλυση το ότι η τυφλή βία αποτελεί μέρος της σύγχρονης κοινωνίας, κ έχω άποψη περί τούτου που βαριέμαι να την γράψω σε σεντόνι:Ρ

#58
Επισκέπτης

Πρωτευουσιάνε μου μάθε (αν δν το ξέρεις ήδη) πως κι εδώ στις εσχατιές της Βαλκανικής γίνονται τελευταία απαλλοτριώσεις σε σούπερ. Το πιο γαμάτο (που είδα γραμμένο σε αφίσα και καύλωσα) είναι οτι προγραμματίζονται και ντου σε βιβλιοπωλεία!

#59
jesus

πάο, θρησκεία, κ ντού στα τεϊοποτεία.

ξέρω ότι γίνονται, αλλά εδώ μου φαίνεται πιο συστηματική η φάση. θα σας ενημερώσω μόλις κάνω την πρώτη μου απαλλοτρίωση.

ειλικρινά δικός σας,
τζήσους των δασών

#60
allivegp

Προσπαθώ από τότε που ξεκίνησε το thread των σχολίων γι΄αυτό εδώ το λήμμα να βρω και να ανεβάσω μήδι με μύδι α λα μοϊκάνα, αλλά ακόμη μπααα. Κάθε βοήθεια, ευπρόσδεκτη.

#61
johnblack

Aλίβε: η αιδοιο-μοϊκάνα λείπει, ανέβασε το! Μόνο όχι χωρίς περσική (μηδική) υποστήριξη, για θα χάνει πολύ.

#62
allivegp

Παρά την ενδελεχή γουγλοαναζήτηση, δεν κατάφερα να εντοπίσω μύδι α λα μοϊκάνα, και έτσι παρήγγειλα της δικιάς μου να το κάνει έτσι, ώστε να το ανεβάσω. Υπομονή, μέχρι να ετοιμαστεί το μήδι (και το μύδι).

#63
xalikoutis

παρασκήνια και α-ρε-tush-άριστες φωτό στο slangossip....

#64
allivegp

slangossip ή slang-o-sheep;

#65
BuBis

allivegp σε φρικιό σου κάνει; δες τελευταίο μηδόμυδο...

#66
Επισκέπτης

Γουστάρω και σέβομαι λήμμα, ορισμό και προβληματισμό. Η άχρηση αλλά ενδιαφέρουσα δικιά μου πληροφορία είναι ότι μία προτομή μοϊκάνας υπάρχει στο δίσκο της Φαιστού και μάλιστα σε επαναλαμβανόμενο μοτίβο.

#67
Επισκέπτης

παιδια αν υπαρχει κοπελα μια που μιλαμε για μαλλια η μπαντανα ειναι μονο αξεσουαρ παραλιας

#68
Αναγράμματος

Η μοϊκάνα ήταν δημοφιλής και ανάμεσα στους Αμερικάνους αλεξιπτωτιστές που έπεσαν στη Νορμανδία.