Από πού κι ως πού, τώρα, τα υποκοριστικά της αρχής κάποιου να μπορούν γίνουν φακές; Μάλλον κάτι άλλο θέλει να πει ο ποιητής, λέγοντας αυτό. Τι όμως;

O ποιητής κρυώνει επειδή:

- υπάρχει πουτσόκρυο.
- είναι τσίρος και κρυώνει εύκολα. - είναι άρρωστος κι ανεβαίνει ο πυρετός του, κλπ.

Λέγοντας τη φράση, θέλει να τονίσει πως από το πολύ κρύο που αισθάνεται, έχουν συσταλεί τα αρχίδια του και έτσι το μέγεθος τους θυμίζει και καλά φακές.

Ωστόσο πέρα από το ότι κρυώνει, ο ποιητής μπορεί και να πεινάει κιόλας. Και γι' αυτό μπορεί να περνάει, ενσυνείδητα, ή υποσυνείδητα, τον συνειρμό του, μέσα από φαγώσιμες ύλες, αφού τρώγοντας κανείς, θερμαίνεται, ξεζιπάρονται οι φακές και ξαναγίνονται, και καλά, όρχεις.

Σημείωση: Η φράση, βγάζει την... εκφραστικότητα, ενώ παράλληλα βγάζει το... γέλιο.

- 'Αστα... μπρρρ... Έχω δαγκώσει το καυλί μου. Τα αρχίδια μου έχουν γίνει φακές... μπρρρ!
- Καλά κι εγώ κρυώνω, αλλά δεν κάνω έτσι. Τόσο πολύ πια;
- Ρε δεν αντέχω σου λέω... μπρρρ!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
ο αυτοκτονημενος

ρε γκαζ ρε γκαζ που τα βρησκεις !!!!