Εκτός της γνωστής έκφρασης που αναφέρεται στη μανούρα συνοδευόμενη από το αγνό ελληνικό βρωμόξυλο και στους κοινωνούς αυτής, οι τσαμπουκάδες είναι σημάδια στο κορμί των φυλακισμένων, που κάνουν οι ίδιοι, είτε με λάμα ως ξυραφιές, είτε ως τατουάζ –συμβολικά ή καλλωπιστικά– (όπως πολλές γυναίκες έκαναν μέχρι πρότινος για ομορφιά σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας, μάλιστα υπάρχουν πολλές γιαγιάδες με τατού σε Ηπειρώτικα χωριά!), είτε με το σβήσιμο του τσιγάρου κυρίως στο εσωτερικό του αριστερού μπράτσου.

Με τους τσαμπουκάδες, οι φυλακισμένοι αφ' ενός βγάζουν το σεβντά τους, αφ' ετέρου επιδεικνύουν την ευρωστία και το ψυχικό τους σθένος, προκειμένου να λάβουν αντίστοιχη θέση στην ιεραρχία της φυλακής. Δηλαδή όσα περισσότερα σημάδια στο σώμα, τόσο μεγαλύτερη η μαγκιά. Βέβαια, όπως λέει ο Αρκάς στον ισοβίτη, αν αυτό ήταν αλήθεια, αυτός δεν θα 'πρεπε να 'χει ούτε αφαλό ...

Να μην συγχέονται με το «χαρακίρι» που κάνουν οι πρεζάκηδες, όταν τσιτώνουν την επιδερμίδα του λαιμού τους και ταυτόχρονα τραβάνε χαρακιές με λάμα, προκειμένου να μεταφερθούν στο αναρρωτήριο και να φάνε κάνα κουμπί.

Μάλλον τουρκικής προελεύσεως <τσαμπούκ = γρήγορα (βλ. τσαμπουκ-τσαμπουκ = άντε σβέλτα!).

Συνδέεται σημασιολογικά ίσως κατά το εγγλέζικο quick-tempered (γρήγορος, θερμόαιμος, έτοιμος για καβγά).

- Τον είδες το Βαγγέλη;
- Ε, τί;
- Τα χέρια του είναι γεμάτα τσαμπουκάδες. Ζόρικο αρσενικό.

Αρκάς, Ο θεός αγαπάει τον κλέφτη (από patsis, 26/06/09)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
GATZMAN

Για κοίτα κι αυτό. Η ετυμολογία τελικά;

#2
HODJAS

Κύριος οίδε. Μη νομίζεις κι εγώ ο,τι θυμάμαι καταγράφω. Ας ελπίσουμε κάποιο καλόπαιδο θα φιλοτιμηθεί να κάνει καμιά έρευνα.

#3
Ο ΑΛΛΟΣ

Ε καλά, αν πούμε απλώς ότι βγαίνει από τους τσαμπουκάδες (τσαμπουκαλήδες) τύπους που το συνηθίζουν, δε νομίζω ότι θα είναι πολύ παρακινδυνευμένο.

#4
johnblack

Aυθεντικό

#5
HODJAS

Η κότα έκανε τ' αυγό ;

#6
PUNKELISD

Σωστός! Ένα μείον από το πρόχειρο (ε κι άμα το ανέβασε δυο χρόνια πριν, τι;).

#7
HODJAS

Ο Πάνος-Νικολής Τζελέπης στο βιβλίο του «Τον Καιρό των Σουλτάνων» (1965), που μου χάρισε πρόσφατα ένα πολύ προσφιλές μου πρόσωπο, γράφει ένα κάρρο τουρκομερίτικη αργκό των καπανταήδων της παλιάς Ισταμπούλ.

Σε κάποιο λοιπόν σημείο, αναφέρει τους «σαμπουκαλήδες» ως σεσημασμένους κακοποιούς απο το Καρακόλι.

#8
HODJAS

Btw η σήμανση τα παλιά τα χρόνια, γίνονταν με στιγματισμό του δέρματος, απο δήμιο.

#9
vikar

Με τους τσαμπουκάδες των φυλακισμένων ασχολείται ο Πετρόπουλος στο πρώτο κειμενάκι του «Τσαμπουκάδες, ήτοι τατουάζ», στα Της φυλακής (Νεφέλη 1980).