(Πάτρα): Μεταφορικώς υποδηλώνει κοπιώδη προσπάθεια προς επίτευξιν δύσκολου ή και φαινομενικώς ακατορθώτου στόχου.

Προέρχεται από δοξασίαν τινά, προσφάτως καταρριφθείσα ένεκα σκανδάλων γνωστής Ιεράς Μονής (βλ. Chamonix - σαν το μονί της Γενεύης), κατά την οποίαν είναι αδύνατον να ιδεί τις τα οπίσθια ενός ιερωμένου, δεδομένης της εγκρατείας των.

Συνεπώς, θέλει κόπο-θέλει τρόπο ...

Ο κώλος δε, λέγεται παρά τοις σλάνγκεσιν, ότι είναι το σαν μονί του μέλλοντος (!)

Για τα μπροστινά, δεν λέγει τίποτε η δοξασία, αλλά έρχεται να συμπληρώσει η λαϊκή παράδοσις: «φυλάξου απ' τα πισινά του γαϊδάρου κι απ' τα μπροστινά του καλογέρου!»

Συνώνυμα: τραβάω ζόρι/κουπί (βλ. και κοπιώδης προσπάθεια).

Συναφές: Άμα δε βρεξει κώλο, ψάρι δεν πιάνει.
Αγγλιστί: Keep your nose to the grindstone = δούλευε σκληρά, you're in for it = θα φάς ζόρι κτλ.
Ισπανιστί: Te la comes /te comes los huevos = θα φας πούτσα/θα ζοριστείς κτλ.
Ιταλιστί: Succhi = τον ήπιες/θα φας καλά κτλ.

Μάνα:
-Τρεις η ώρα, τη βρήκες την πόρτα κανακάρη μου ;
Γιος: - Ντάξει ρε μα, νέο παιδί είμαι, τί δηλαδή να κοιμάμαι με τις κότες ;
Μάνα:
- Δίνεις μάθημα αύριο βρε συφοριασμένο, έτσι θα πάρεις πτυχίο; Αμ αγόρι μου, άμα δε δεις παπά κώλο, δε θα κάνεις χαΐρι στη ζωή σου !
Γιος: - Άμα σου πω ότι έχω δει ...

Βλέπε και είδα του κώλου μου την τρύπα, θα δεις του κώλου σου τη φόδρα.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
kourampies

Ίσως η πιο εκνευριστική ατάκα του πατέρα μου, ο οποίος είναι snangολογικός θησαυρός, και πρέπει να αρχειοθετήσω και καταγράψω τα λήμματα και τις εκφράσεις του κάποια μέρα.

#2
vanias

Πιάσε κόκκινο κουραμπιέ... συγκεκριμένα «δεν έχετε δει παπά κώλο, κανένας σας»

#3
Δημητράκης(Μητσάκος)

Οι γονείς μας,που βίωσαν την πείνα της κατοχής,μας έλεγαν όταν γκρινιάζαμε για το φαγητό:
''Δεν είδατε του παπά τον κώλο όπως εμείς στην κατοχή,γι'αυτό δεν εκτιμάτε το φαϊ που έχετε''

#4
vanias

Ενδεχομένως - λέω γω τώρα- η δυσκολία να ιδείς τα πισινά τους να μην έγκειται στην εγκράτεια των καλογήρων που λέει ο Χότζας. Ίσως, πάλι λέω γω τώρα, να αφορά στις περιπτώσεις που πέφτεις στην ανάγκη τινός κι αναγκάζεσαι να ιδείς (κι ύστερα να κάνεις κιόλα) πράματα πολύ μακριά από τις αρχές σου προκειμένου να επιτευχθεί κάποιος σκοπός. Το σοκαριστικόν θέαμα των παπαδίσιων γλουτών μπορεί να ομοιάζει με εκείνο το απότομο συναίσθημα, το πλήρες ενοχών που συνοδεύει το πέρας ανομολογήτων πράξεων .. αφήνω τις τελίτσες μπας και συνεισφέρει κανείς σας σχετικά σχόλια.

#5
donmhtsos

Καλῶς τον. Σχετικὸ εἶναι τὸ πρῶτο παράδειγμα τοῦ λήμματος πισωδέχτης

#6
vanias

Τω όντι Ντον, αυτός κι αν είχε δει παπά κώλο. Μπάρμπας συγχωρεμένος μου είπε την εξής ιστορία:
* Όταν ήμουν μικρός, (ήτοι έφηβος κάπου ανάμεσα στο 1945-50) τα τσουρέκια κι οι σοκολάτες ήταν όνειρο απατηλό. Μια μέρα πήγα στην πλατεία του χωριού που μαζεύονταν και τα άλλα παιδιά για μπάλα κι άλλος κράταγε παστέλι, άλλος γλειφιτζούρι κι άλλος γκοφρέτα. Εγώ παρακάλαγα να μου δώσουν μόνο για να δοκιμάσω, που δεν ήξερα κανένα από τα γλυκίσματα. Τότε μου είπε ένας "Με την πούτσα τη δική μας θα φας γλυκό;" Μετά έμαθα ότι είχε έρθει ένας γιατρός στο χωριό που μοίραζε εικοσάρικα για να τον πηδάνε οι πιτσιρικάδες.(...) Εμείς είχαμε στην οικογένεια άλογο και έκανα αγώγι ως την πόλη. Ήρθε καιρός κι ο γιατρός μου ζήτησε να τον πάω με το άλογο. Όταν φτάσαμε, με ρώτησε αν είχα δει ποτέ σινεμά. Τι σινεμά.. τίποτα δεν είχα δει από κοντά. Όλα από μακριά. Όμως ήμουν πονηρεμένος (και αποφασισμένος) κι όταν μου είπε να πάμε, είπα αμέσως "πάμε!". Σε μια σκηνή που ο πρωταγωνιστής φιλούσε περιπαθώς την ερωμένη του, ο γιατρός μου έπιασε το μπούτι και μου ψιθύρισε "σ' αρέσει αυτό που της κάνει;". Του είπα " έτσι όπως είμαι τώρα γιατρέ και σένα
σε κανονίζω". Κι από τότε, να τα τσουρέκια, να τα γλειφιτζούρια*

Υγ. Ο Μπάρμπας δεν ήταν, ούτε εξελίχθηκε σε γκαίη. Τουναντίον μέχρι τα γηρατειά του κυνηγούσε το αιδοίον λυσσιασμένα.

#7
ΣτοΔγιαλοΧτηνος

Καλώς τονε τον Βάνια / μετά από χρόνια και ζαμάνια. Αμέσως να γράψεις το λήμμα "θα δεις γιατρού κώλο" :-)