Παροιμιώδης έκφραση, που αφενός απηχεί λαϊκή δοξασία, ερειδομένη σε προφητεία του Νοστράδαμου, ότι συν τω χρόνω, το γυναικείο αιδοίο θα περιέλθει σε αχρησία, αντικατασταθέν υπό του απηυθυσμένου (βλ. ο κώλος είναι το μουνί του μέλλοντος), αφετέρου διατυπώνει μια νοσταλγική απογοήτευση αλλά και αγανάκτηση για το γεγονός, ότι την σήμερον ημέραν, ορισμένες παλιές αξίες υποκαταστάθηκαν από αναντίστοιχες και σαφώς υποδεέστερες συνήθειες ή προτιμήσεις, οι οποίες καταλαμβάνουν ταχέως και θρασέως έδαφος.
Η έκφραση, χρησιμοποιείται στα βιβλία του Χρόνη Μίσιου και αλλαχού.
Δηλ. Κάθε πέρσι και καλύτερα, Κοίτα που πήρε φόρα η βαζελίνη και ζητάει μερτικό από το γαμήσι (Χάρρυ Κλύνν), δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται κ.α,
-Χτες το βράδυ, βγήκε ο κερατάς ο Κότσιρας και τραγούδησε πάλι το «χάρτινο το φεγγαράκι» πανάθεμάτονε !
-Τώρα βλέπεις, βγήκανε οι κώλοι και μπαταλιάρανε τα μουνιά! Άμα ζούσε ο συχωρεμένος ο Χατζηδάκις, δε θα τον άφηνε το τζιτζιμιτζιχότζιρα, ούτε τη μπαγκέτα να του κουβαλάει...
9 σχόλια
xalikoutis
μεγαλειώδες
xalikoutis
αλλά ακόμα να μάθεις ρε συ τα λύγξ; βλ. πχ μπατάλω, η
Vrastaman
Χότζα αδικείς τα λήμματά σου που δεν βάζεις λύγξ...
HODJAS
Πώς μπαίνουνε, ορέ κλεφτόπουλα οι λύγκες ;
Hank
Στα εικονίδια που είναι στα δεξιά σου όπως γράφεις, Πατάς το 4ο εικονίδιο από πάνω, αυτό που έχει ένα s, όπως slang, βἀζεις τα πρώτα γράμματα μιας λέξης που λογικά θα υπάρχει στο σάιτ, και κάνεις σερτς πατώντας δεξιά τον μεγεθυντικό φακό. Επλ΄γειες αυτό που θέλεις με ρολἀρισμα και αυτό είναι.
Hank
ΥΓ. Πολύ καλό λήμμα!
Το μπατάλης είναι τουρκική λέξη για τον άχαρο, ογκώδη, δυσκίνητο.
Ο ΑΛΛΟΣ
Α ναι; Ήξερα το μπαταλεύω (ασχημαίνω, χάνω τη φρεσκάδα μου, κρεμάω κλπ.).
Galadriel
Αχ μωρέ Χότζα με τις λόγιες αρχαιοπρέπειες μου είναι δύσκολο να παρακολουθήσω το περιεχόμενο που είναι γαμάτο, τι σαδισμός είναι τούτος... (Άσχετο: το «δρυός πεσούσης» πώς συνδέεται με τα υπόλοιπα ως περιεχόμενο;)
HODJAS
Τα μπινελίκια σε φόντο ψευτοκαθαρεύουσας, έχουν περισσότερη δύναμη :)
Το δρυός πεσούσης, κολλάει στην πτώση παλιάς αξίας, απο την οποία οι ανάξιοι (πας = ο πάσα ένας που λέμε) νεότεροι δρέπουν τους καρπούς και τους οικειοποιούνται. Δηλ. όπως όταν λές : Κοίτα ρε ποιοί πάνε μπροστά, (συχνά κλέβοντας ιδέες άλλων = δρυός πεσούσης), ενώ άξιοι άνθρωποι μένουνε στο περιθώριο.