Παλιά έκφραση των πρεζάκηδων για το σουτάρισμα ηρωίνης, δηλαδή, τη λήψη ηρωίνης με σύριγγα, ενδοφλεβίως ή (κατ' ανάγκην) ενδομυϊκώς.

Την τοξοβολία αρχίζουν οι (φτωχοί) πρεζάκηδες, συνήθως όταν έχουν πλέον για τα καλά εθιστεί και στερέψουν από λεφτά, οπότε η λήψη με κάπνισμα / γιουφ, κατάποση ή η εισπνοή δόση, είναι πλέον πολύ ακριβό σπορ, δεδομένου ότι μ' αυτούς τους τρόπους, ο οργανισμός τους προσλαμβάνει μικρότερο ποσοστό της ουσίας της ηρωίνης, απ' ότι με την ένεση / τόξο / γκανάκι (εκ του αγγλικού gun), η οποία κεντράρει όλη την ουσία στο σύστημα.

Την τοξοβολία συνήθως ξεκινά κανείς, βοηθούμενος από άλλον εμπειρότερο πρεζάκια, τον οποίον εμπιστεύεται, διότι φοβάται την όλη φάση. Είναι δηλαδή μια διαδικασία μύησης, εξ ου και η δυσαναλογία δυσκολίας στη συναισθηματική έναντι στη σωματική απεξάρτηση του πρεζάκια.

Βέβαια, υπάρχουνε κι αυτοί που ξεκινούν αμέσως ή πρόωρα την τοξοβολία από μαλακία. Η ποικιλία δεν βλάπτει.

Η τοξοβολία είναι συνήθως το τελευταίο στάδιο του πρεζάκια. Την ακολουθούν η κατάντια, το έγκλημα, η φυλακή, το HIV, η ηπατίτιδα και λοιπές ασθένειες και εν τέλει ο θάνατος (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, που ούτως ή άλλως αν και απεξαρτημένοι, η ουσία έχει προκαλέσει στον εγκέφαλο ανήκεστη βλάβη και είναι σα ζόμπι).

Χαρακτηριστικό ρεμπέτικο :

[i]«... Απ' τη μυτιά που τράβαγα, άρχισα και βελόνι
και το κορμί μου άρχισε
σιγά-σιγά να λιώνει ... »

(Ανέστος Δελιάς : «Ο πόνος του πρεζάκια»)[/i]

Σ.Σ. Ο Ανέστος Δελιάς ή «Μαύρη Γάτα» ή «Αρτέμης», της ξακουστής τετράδος του Πειραιώς (Μάρκος, Μπάτης, Αρτέμης & Στράτος), πρεζάκιας κι ο ίδιος, περιγράφει την κατάσταση με το νι και με το σίγμα. Πέθανε στο τρελλάδικο το '44, γιατί τότε τους πρεζάκηδες, δεν ξέρανε τί να τους κάνουνε.

Την είδες τη Σωτηρία, πώς έχει καταντήσει ; Πετσί και κόκκαλο. Το' χει ρίξει στην τοξοβολία και ρουχλιάζει μ' εναν άλλο πεθαμένο απ' τη γειτονιά, κάτω στα τραίνα ...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Ο ΑΛΛΟΣ

Πω πω, σου την έφερα! Λοιπόν:

Ο Αρτέμης δεν ήταν πρεζάκιας όταν το έγραψε. Το τραγούδι δεν ήταν αυτοβιογραφικό, περιέγραφε τους πρεζάκηδες που έβλεπε. Έγινε όμως προφητικό.

#2
Hank

Ούτως ή άλλως, πολύ καλό λήμμα! Είσαι ΔΟΜΗ ρε Χότζα!

#3
HODJAS

Φίλε άλλοστ, έχεις δίκιο ! Αβλεψία ... Όντως, έγραψε το τραγούδι το 1936, προτού πέσει στην πρέζα, περιγράφοντας την κατάσταση που έβλεπε καθημερινώς, στους τεκέδες και στα πέριξ, δυο χρόνια πριν αρχίσει και ο ίδιος, (1938) αφού γνώρισε την Κούλα (Κατερίνα) τη Σκουλαρίκω, πουτάνα πρεζού στα Βούρλα του Πειραιά, που τον έμπλεξε, γιουφάροντας ζου-ζου στα ρουθούνια του, όταν αυτός κοιμόταν (!) Το λέει ο Κερομύτης, ο Στρ

#4
HODJAS

(σόρι κόπηκε) - ο Στράτος που τον σπίτωνε με τη γυναίκα του και τον περιποιούνταν μέχρι το θάνατό του και ο Γενίτσαρης. Τον κλειδώνανε σε δωμάτια, τον απειλήσανε οτι (δήθεν) θα τον δώσουνε στους μπάτσους, πιθανόν και να τον πλακώσανε, μήπως συνετισθεί (δεν ξέρανε τί ήταν αυτός ο διάολος οι άνθρωποι ...)
Η ηρωίνη (οπιούχο) είναι συνθετικό ναρκωτικό, κατασκευάσθηκε εργαστηριακώς και κατέκλυσε την μεσοπολεμική αγορά με πούστικο τρόπο, ταυτόχρονα με την αυστηρή επιβολή ποινών στη χρήση-κατοχή-καλλιέργεια καννάβεως, επί Μεταξά (1936), η οποία δεν ενοχλούσε κανέναν επί αιώνες. Άσε που μέχρι τότε, δίνονταν και κρατικές επιδοτήσεις (!) για την καλλιέργειά της, για παραγωγή καναβάτσου, σχοινιών κτλ, δεδομένου οτι το φυτό βράζει στην Ελλάδα (αφού είναι αυτοφυές). Πρόσθετη διόρθωση : Δεν πέθανε στο Δρομοκαΐτειο, όπου κατά καιρούς νοσηλεύονταν (τους πρεζάκηδες τους κουράριζαν μαζί με τους μουρλους), αλλά έξω απ' τον τεκέ του Ντανάκουλη στο Μεταξουργείο (καλοκαίρι 1944). Αξίζει να σημειωθεί, οτι η Σκουλαρίκω πέθανε γύρο στο 1998 ...

#5
Ο ΑΛΛΟΣ

Εντάξει, μου την έφερες!

#6
HODJAS

Όχι ρε, τί να στη φέρω ; Για τέτοια είμαστε τώρα ; Αφου είχες δίκιο. Δε λέει να γράφει κανείς επιπόλαια, να κοιτάμε πού και πού καμιά πηγή ...

#7
Ο ΑΛΛΟΣ

Καλά, αφού επιμένεις σου την έφερα!

(Μα τι λέτε, παρακαλώ, εσείς πρώτος, όχι παρακαλώ επιμένω...)

#8
HODJAS

Μετρήστε τα παρακαλώ, διά την τάξιν ...