Με τους όρους νταλικέρης, γυναίκα-νταλικέρης, νταλικέρισσα, περιγράφουμε μεταφορικώς άτομα θηλυκού φύλου τα οποία έχουν υιοθετήσει πρότυπα και συμπεριφορές που παραδοσιακά προσιδιάζουν στα αρσενικά. Η πρόσληψη όμως αυτή έχει γίνει με τρόπο επιφανειακό και κραυγαλέο, με σκοπό να πουλήσουν μούρη και να το παίξουν ιστορία. Έχουν δλδ καταπιεί αμάσητα τα ανδρικά χούγια, χωρίς να έχουν αφομοιώσει την βαθύτερη ποιότητα του ανδρικού ήθους. Εξ ου και η γενικά υποτιμητική σημασία των όρων. Αντιθέτως, ο όρος αντράκι (για γυναίκα πάντα) έχει κατά κανόνα θετικό πρόσημο: υπογραμμίζει χαρίσματα όπως επιμονή, αποφασιστικότητα, καρτερία, εντιμότητα κλπ.

Η γυναίκα-νταλικέρης έχει πολλά κοινά γνωρίσματα με μια καγκουρογκόμενα (εννοούμε όχι την γκόμενα του κάγκουρα, αλλά μια γκόμενα με δική της, αυτόφωτη καγκουροσύνη). Ωστόσο οι δύο όροι δεν ταυτίζονται, με τον δεύτερο να χρήζει αυτοτελούς πραγμάτευσης σε ιδιαίτερο λήμμα. Επίσης, πολλαπλές και άκρως ενδιαφέρουσες είναι οι νοηματικές διασυνδέσεις μεταξύ νταλικέρισσας και bitch (καθαρόαιμο και σκυλί του πολέμου λεγόμενο).

Ο όρος καθόλου μα καθόλου δεν έχει να κάνει με την εξωτερική εμφάνιση. Μια νταλικέρισσα δεν είναι απαραίτητα ούτε αντικαβλέ ταγάρι, ούτε μπάζο, ούτε καν νταρντάνα. Μπορεί κάλλιστα να είναι μια λίαν ευπαρουσίαστη και καυλωτική Μπάρμπι, όπως μπορεί επίσης να είναι λεπτεπίλεπτη και μικροκαμωμένη, μια γκόμενα-μινιόν, μια γκόμενα-μπρελόκ, μια γκόμενα τσέπης, ένα εύθραυστο μπιμπελό... Τέλος, η νταλικέρισσα δεν είναι απαραίτητο να είναι λεσβία, αν και το αντίστροφο ισχύει στο 99% των περιπτώσεων (δλδ σχεδόν όλες οι λεσβίες νταλικοφέρνουν).

Η γυναίκα-νταλικέρης είναι συνήθως αυτό που λέμε αλητάκι, της πιάτσας. Έχει ψηθεί στους δρόμους, ξέρει από ζωή και από ανθρώπους. Γουστάρει κάργα την ανδρική παρέα, χωρίς απαραίτητα να είναι αγοροκόριτσο. Είναι - ή νομίζει πως είναι - μαγκιόρα / μαγκιόρισσα, με μια μαγκιά όμως μάλλον κακοχωνεμένη και με αρνητικές συνδηλώσεις. Λατρεύει να περιαυτολογεί (σ' αυτό δε διαφέρει από τις άλλες γυναίκες).

Σήμα κατατεθέν της νταλικέρισσας είναι η μπάσα και βραχνή φωνή της. Αποτέλεσμα επιτήδευσης, στο οποίο έχουν ουκ ολίγον συμβάλλει και τα εκατομμύρια τσιγάρα (νόμιμα και μη) που έχει πιεί στη ζωή της. Σε εξτρήμ περιπτώσεις, το βράχνιασμα έχει προκληθεί και από τη χρήση στεροειδών αναβολικών, τα οποία κυριολεκτικά ανδροποιούν τη γυναίκα (σταμάτημα περιόδου, εξαφάνιση στήθους, τριχοφυΐα, υπερβολικές καύλες, νεύρα κλπ).

Ο τρόπος ομιλίας της συμβαδίζει απόλυτα με το περιεχόμενο της ομιλίας αυτής. Η νταλικέρισσα καταναλώνει τεράστιες ποσότητες σλανγκ, μπινελικίων, γαμοσταυριδίων. Συχνά ξεκινάει τις προτάσεις τις με ένα «ρε φίλε» ή «ρε γαμώτη μου». Λέει συχνά στ' αρχίδια μου ή στο μουνί μου. Σε πιο καμένες περιπτώσεις, μπορεί ακόμη και να κλάνει ή να ρεύεται. Με δυο λόγια, ιδανική γυναίκα για το μικρό μας σάιτ (που όμως τελευταία υφίσταται - φευ - τη διαβρωτική δράση όψιμων εκπροσώπων της κοσμοθεωρίας του γουτσισμού...)

Η νταλικέρισσα έχει κατά κανόνα γράψει πολλά πεοχιλιόμετρα στη ζωή της. Αντιμετωπίζει τους γκόμενους ως μουνιά, μιμούμενη την ανδρική φρασεολογία. Όταν περιγράφει τις συνευρέσεις της, είναι λιγότερο σουρεαλιστική και αρκείται απλά στο να πει πως του έριξε κανά δυο μουνιά. Στις σχέσεις της - αν κατ' εξαίρεση κάνει κάτι τέτοιο - απεχθάνεται την πολλή τρυφερότητα, ενώ στο σεξ έχει απομυθοποιήσει και αποφεύγει τα πολλά προκαταρκτικά (όπως ακριβώς κι οι άντρες). Δεν τρέφει καμιά εκτίμηση για τους μετροσέξουαλ, τους θεωρεί φλωράτσες. Η ίδια ισχυρίζεται πως ψάχνει το απόλυτο αρσενικό, αυτό που θα δαμάσει το θηρίο που κρύβει μέσα της. Για να δει κάποιον πιο σοβαρά, θα πρέπει «να έχει πολύ μεγάλα αρχίδια, γιατί αρχίδια ούτως ή άλλως έχω κι εγώ» (αυθεντική ατάκα). Τα «αρχίδια» αυτά μεταφράζονται σε μεγάλη οικονομική επιφάνεια, νταηλίκι, βαρβατίλα, προστυχιά, αλητεία, περιπετειώδη διάθεση. Γι' αυτό και προτιμούν επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες νυχτερινών μαγαζιών, μπράβους, αθλητές, drug-dealers, νταραβεριτζήδες και κουμανταδόρους. Και, ναι, καλά το καταλάβατε, ο κόσμος του πνεύματος και της διανόησης τις αφήνει παντελώς αδιάφορες. Ίσως τρέφουν μια γενική και αόριστη εκτίμηση για τους γραμματιζούμενους, αλλά όχι και να μπλέξουν και μαζί τους, για όνομα...

Μίνι κατάλογος με επώνυμες νταλικέρισσες

(εννοείται ότι δεν ανταποκρίνονται στα πάντα όλα της ανωτέρω περιγραφής, αλλά εντάσσονται εντούτοις στο γενικό νταλίκα-mood).

Bάνα Μπάρμπα

Άννα Βίσση

Άντζελα Δημητρίου

Μαρία Σολωμού

Σάσα Μπάστα

Ντέσσυ Κουβελογιάννη

Βούλα Πατουλίδου

Λιάνα Κανέλλη

Τζόρτζια από τους Μπλε

Amy Winehouse

(o κατάλογος παραμένει ανοιχτός προς συμπλήρωση)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
kondr

Ξέχασες την (τον) νταλικέρισσα του εξτρα 3 που το βράδυ γίνεται ποιήτρια (ποιητής)

#2
Hank

Άστραψες!

#3
Deliolanis

Η μελαχρινή που παίζει στο «κόκκινο δωμάτιο», όπως και η Εβελίνα Παπούλια.

#4
HODJAS

Απίθανο ! Νομίζω οτι κατ' εξοχήν, νταλικιέρισσα (sic) προσπαθεί να παρουσιαστεί η Μαρία Σολωμού ...

#5
Dirty Talking

Όντως!

#6
xalikoutis

Εξαιρετική περιγραφή ενός δύσκολα περιεγγράψιμου λόγω φαινοτυπικής πολυμορφίας γυναικότυπου.

Ένας άλλος τύπος, παρόμοιος (;), είναι η Γυναίκα - Πούστης, όπως την περιγράφουν τα life style περιοδικά. Εδώ το λίνκ, φευ, στο νίτρο - για πλήρη εικόνα διαβάστε το όλο, ακολουούν μόνο αποσπάσματα.

«Λατρεύει τους γκέι (τη φανταχτερή, γυναικωτή φυλή τους), μιλάει φαρσί καλιαρντά, σαγηνεύει τεκνά, δεν ονειρεύεται γάμους αλλά μόνο πανηγύρια και οι κολλητοί της (γκέι, είπαμε) θα ήθελαν να ήταν φτυστοί εκείνη αν ξαναγεννιούνταν ως γυναίκες - ή, έστω, να φόραγαν τα στενά της ρούχα και τα ιλιγγειώδη τακούνια της με τον δικό της αέρα. Εννοείται ότι η γυναίκα-πούστης είναι φύσει εργένισσα. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να της στερήσει την ελευθερία της. Βαριέται τις συμβατικές σχέσεις, βαριέται και τα παιδιά. Αισθάνεται πως δεν έχει ανάγκη τους άντρες σε μόνιμη βάση στη ζωή της. Ζει μόνη της, γουστάρει που δεν έχει κανέναν γκόμενο πάνω από το κεφάλι της, και ας λέει καμιά φορά «Έλεος, βαρέθηκα να είμαι εγώ ο άντρας της ζωής μου, θέλω να κάνω μια κανονική σχέση επιτέλους».

πχ η Κατιάνα Μπαλανίκα στο ντόλτσε βίτα (μπλιαχ).

ΚΑΙ ΕΡΩΤΩ: αυτός ο τύπος γυναίκας υπάρχει, ή είναι κατασκέυσμα των gay σεναριογράφων σίριαλ; Εγώ νομίζω ότι ίσως υπάρχει, μόνο που είναι λίγο παραπάνω λεσβία απ' ότι θα ήθελαν οι gay σεναριογράφοι των σίριαλ...

#7
Hank

Βασικά συμφωνώ, όπως το έθεσες.

#8
johnblack

Ασυγχώρητος παράλειψή μου η Σολωμού. Παρακαλώ καλές μου μοδίστρες να προστεθεί πάραυτα, σας φιλώ.

@ χαλικ: αυτο το «φαινοτυπική πολυμορφία» μ εφτιαξε.
Στο ερώτημα σου δεν εχω πρόχειρη μια οριστική απάντηση, το μόνο σίγουρο είναι πως ο όρος είναι παιδί του σωλήνα και δεν έχει με κανένα τρόπο καθιερωθεί.

#9
knasos

Αυτή η Σολωμού παίζει να είναι η μόνη γυναίκα στον κόσμο ετούτο που έχει 24/7 περίοδο. Δεν αντέχεται με τίποτα και το παίζει και γκόμενα το ανορεξικό σκατόμπαζο.

Θυμάμαι μια διαφήμιση τυχερού παιχνιδιού του ΟΠΑΠ που ρωτούσε ένας δημοσιογράφος όποιον έβρισκε μπροστά του: «Αν δεν ήσασταν αυτός που είστε, ποιος θα θέλατε να είστε;» Οπότε φτάνει σε ένα νταλικέρη και ο νταλικέρης απαντά: «Θα 'θελα να 'μουν η Μαρία.» Η φάση ήταν ότι στο σχολείο είχαμε μια Μαρία νταλικέρη και είχε γίνει γαμάτο σλόγκαν. Το ψάξω και αν το βρω α το βάλω.

#10
johnblack

νταξ, σπαστικιά ναι, αλλά οχι και μπάζο, δε σε χαλάουα πατριώτη, νομίζω;

!

#11
knasos

Όταν έπαιζε, αν θυμάσαι, στο Κάμερα Καφέ είχα πάθει την πλάκα μου. Τέτοια κωλάρα δεν είχα ξαναδεί, φορούσε και τα αυστηρά ταγέρ που με τρελαίνουν και είπα ότι θα έχει μέλλον. Αλλά όταν έχασε μέχρι και τα νεφρά της σε κιλά και τονιζόταν πιο πολύ η φάτσα της και οι κρεατοελιές, σε συνδυασμό με την συμπεριφορά που ήταν για τον πούτσο άλλαξα άρδην γνώμη. Ε μετά ήρθε και η Βίκυ Παπαδοπούλου και δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε άλλο.

#12
amelie

Sorry αλλά την Μαρία Σολωμού δεν την λες άσχημη, έχει μια ξεχωριστή ομορφιά και πάνω απ' όλα φυσική, όχι ''φτιαχτή''. Και ας μην συγχέουμε τους ρόλους στα σίριαλ με την πραγματική τους ζωή. Απ ό,τι κατάλαβα τα παραδείγματα του ορισμού αναφέρονταν σε αυτές μεν, στον χώρο της τηλεόρασης δε. Εξαιρέσεις αποτελούν οι Σάσα Μπάστα και η Τζόρτζια, επιτρέψτε μου να έχω σωστή άποψη στο θέμα. Ειδικά η μπάστα, πρέπει να ενταχθεί σε όποια κατηγορία του σλάνγκ υπάρχουν ορισμοί σχετικά με σκυλί, χαζογκόμενα, νταλικέρισα, κοκ. Η τζόρτζια απλά αντροφέρνει, είναι το στυλάκι της.

#13
johnblack

Κνασε πρέπει να στήσουμε απαξάπαντος φαν κλαμπ Βίκυς Παπαδοπούλου, είμαι κι εγώ άρρωστος

#14
jesus

ποια είναι η κυρία ρε παιδιά, για μας τους παριζιάνους;; ;)

#15
xalikoutis

και ποια είν' η τζόρτζια;

#16
johnblack

Τι να σας κάνω ρε μάγκες που δεν ανεβαίνει τίποτα ούτε μήδια ούτε στρήδια το φελέκι μου μέσα γκρρρ

Για τη Τζόρτζια και τους Μπλε δες εδώ.

Για Βικούλα δες [εδώ](εδώ

#17
Επισκέπτης

Ρε παιδιά το παραδέχομαι: Βίκυ Παπαδοπούλου μια φορά κι ας μη γαμήσω ποτέ ξανά.

#18
Επισκέπτης

Και για τη Σολωμού δεν λέω τίποτε περισσότερο γιατί θα γράφουμε πολλλλλλλλλλά σχόλια πέρι αντίληψης της ομορφιάς έως στο τέλος καταλήξουμε στο καρακλισέ: Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

#19
Galadriel

Πω πω κνάσε! Μια γυναίκα, μια φορά και μετά δρόμο για τον Άθω; Ανατριχιαστικό το μέγεθος της επιθυμίας!

#20
jesus

το μαξίμ οκ, τη συνέντευξη τί τη στείλατε, για να με πείσετε ότι μιλάει κ όλας;

#21
Επισκέπτης

Ναι, η Βίκυ πιστεύω είναι αυτό το κάτι παραπάνω (Αν είσαι χρήστρια μη διστάσεις, στείλε μου πιμι τώρα μέσω του γνωστού τρόπου).

#22
Galadriel

Αυτά έλεγε και η Κέιτυ Χόλμς και βρέθηκε παντρεμένη με παιδί. Το ξες ε; Της παίρνανε συνέντευξη (είναι διάσημη σαν εσένα κνασούλη μου) και δήλωσε «όταν ήμουν στην εφηβεία ήμουν ερωτευμένη με τον Τομ Κρουζ». Διαβάζει ο άλλος, την (sic) τηλεφωνάει και την λέει «πουσαισύ πουλλλάκι μου;». Άντε και στα δικά σου.

#23
Επισκέπτης

Αρκάει να μην είναι της σαϊεντολογίας, της καμπάλας, του υπερβατικού διαλογισμού και της αίρεσης των Πον-Πον. Δε θα με χαλάσει καθόλου (Βίκυ διώξ'το κωλόπαιδο τον Κυριάκο)

#24
iron

και δε μου λέτε, για να το επαναφέρω το θέμα, κάτι γυναίκες που κινούνται και μιλάνε και προφέρουν υπερβολικά «γυναικεία», σαν αδελφές; δεν είναι και αυτές ένα είδος γυναίκας-πούστη;

#25
johnblack

@ ιρον: λες μάλλον για αυτές που νιαουρίζουν, νο;

@ τζιζα: στη συνέντα λίνκαρα για τη φώτο.

@ κνασος: τελικά ΥΠΑΡΧΕΙ φαν κλαμπ Βίκυς Παπαδ !! (αν και πρέπει να το ξέρεις)

#26
amelie

Μιλάμε για επίπεδο εδώ... Αρέσει ακόμα κοπέλα που δεν τα έχει βγάλει όλα έξω;(καλά μπορεί και να τα έχει βγάλει και να μην το έχω δει) Αλλά μου φαίνεται μια απλή κοπέλα. Μπράβο παιδιά:P

#27
amelie

#28
soulto

Ανάμεσα στην ψευτοσεμνοτυφία και το "μη με πουν πουτάνα" και στις χυδαίες υπερβολές, όπως αυτές της Dunham και των Pussy Riot (και πάει λέγοντας), ακόμη ψάχνουμε τη χρυσή τομή. Ή "ανάφτρα" ή "νταλίκα", πάντα στα άκρα, στα μισά του δρόμου δεν βρεθήκαμε ποτέ. Ως αποτέλεσμα, το φύλο και κατ' επέκταση το σώμα και μετά το μυαλό γίνεται μια περίεργη φυλακή με χαλασμένη πόρτα: είτε θα ακούς μεγάλες γυναίκες να ψιθυρίζουν για σωματικές λειτουργίες τους, για πράγματα τόσο φυσικά όσο το να πιεις ένα ποτήρι νερό (όπως το σεξ) και όταν η πόρτα χαλά και ανοίγει ξαφνικά, θα τις ακούς να μιλούν με λύσσα απευθυνόμενες σε δυνητικούς στόχους.

Σεξισμός εκεί που δεν τον περιμένεις