Σκοτώνω το θηρίο: (Στρατιωτική αργκό) Καθαρίζω την τουαλέτα (καλλιόπη).

Χρησιμοποιείται και ως παλεύω με το θηρίο (να μην συγχέεται με γνωστό νυκτερινό κατάστημα του Ψειρή) ή κάνω τον Καρνέισον (βγάζω τη Λόλα απ' τη φωτιά)...

Μάλλον η έκφραση ανάγεται στην ιστορία του Καραγκιόζη με το κατηραμένο φίδι.

Συνήθως οι στρατιωτικές τουαλέτες, είναι τούρκικες (χαλές), που βρωμίζουνε και στουμπώνουνε εύκολα, δεδομένου ότι αφενός οι σωλήνες αποχετεύσεως στην Ελλάδα, είναι στενές και βουλώνουνε με το παραμικρό, εξ ου και το παραπλήσιο βρωμερό καλαθάκι για τα κωλόχαρτα (που δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη αφού έχουν προβλέψει φαρδιές σωληνώσεις και τα ρίχνουνε στη λεκάνη), αφετέρου τα κωλοφάνταρα αμολάνε άστοχα τις κουράδες τους, παράλληλα με την οπή, σχηματίζοντας το σήμα της Όπελ...

Οι νέοι, λοιπόν, δίκην Μεγάλου Αλεξάνδρου, καλούνται να αποκτείνουν τον κατηραμένο κουραδόφιδο με το δόρυ τους (ένα μακρουλό ματσούκι / βεντούζα / σκούπα κ.τ.λ.), ήτοι να καθαρίσουνε γογγύζοντας τις θηριωδίες των συστρατωτών τους (αδέσποτες κουράδες, λιμνάζοντα κατρουλιά, σκατωμένες δαχτυλιές στα πλακάκια, κωλόχαρτα ατάκτως εριμμένα, αγχωμένα ψωλοχύματα κ.τ.λ).

Την έκφραση αυτή ατόφια, χρησιμοποίησε ο τιμωρημένος Λάμπρου (Κιμούλης) στο «Λούφα και Παραλλαγή», ξεβουλώνοντας μ' ένα στυλιάρι τον απόπατο.

Στις εκστρατείες, ο στρατός παλιά έσκαβε εντός περιμέτρου κάτι γιγάντιους σκατόλακκους, με ξύλινο ψευτο-παραβάν και δυο σανίδια για να πατήσεις και να λάβεις «θέση μάχης», στον οποίον από καιρόν εις καιρόν, φτυαρίζανε οι φαντάροι ασβέστη και όταν πια φράκαρε καλύπτανε με χώμα δια παντός, προκειμένου να μη ζέχνει και να μην μεταδίδονται ασθένειες.

Σημειωτέον, όσον αφορά στη χρήση και την έννοια της έκφρασης με το ρήμα παλεύω, ο Στράτης Μυριβήλης στη «Ζωή εν Τάφω», περιγράφει, πώς ένας ηρωικός φαντάρος του πρώτου παγκοσμίου, πνίγηκε, όταν έπεσε νύχτα κατά λάθος μέσα στο σκατόλακκο εκστρατείας, «ανδρείως μπαλεύων με τα ελληνοσυμμαχικά σκατά»...

- Πού είναι ρε ο Αιγαλεώτης;
- Βούλωσε η Καλλιόπη και τον έστειλε ο επιλοχίας να σκοτώσει το θηρίο!

Κάπως έτσι... (Carpaccio). (από Khan, 23/07/09)Η ιστορία επαναλαμβάνεται (από Khan, 23/07/09)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Khan

#2
Khan

Και θηρίο. Έχει λημματογραφηθεί το φαινόμενο, αλλά οι πληροφορίες του ορισμού πολύ ενδιαφέρουσες.

#3
Ο ΑΛΛΟΣ

Πωπω ρε φίλε, με συγκίνησες με το ζήτημα του εύρους των σωλήνων!
Και εξηγούμαι, για να μην αφήσω παράξενες απορίες: Καμιά φορά ξέρουμε μια πληροφορία που, σύμφωνα με τις ενδείξεις, κανείς άλλος δεν την ξέρει. Αυτό μας κάνει να αμφιβάλλουμε αν κι εμείς στ' αλήθεια την ξέρουμε, ή μήπως τη βγάλαμε από το άρρωστο μυαλό μας. Αυτή ήταν η περίπτωση των σωλήνων: σ' εμάς είναι πιο στενές, γι' αυτό και γράφει παντού, ιδίως σε τουριστικά μέρη, «παρακαλώ μην πετάτε χαρτιά» -όχι γιατί θεωρούμε τους ξένους ικανούς να κάνουν τέτοια καφρίλα αλλά απλώς γιατί στα μέρη τους υπάρχει η υποδομή ώστε κάτι τέτοιο να μην είναι καφρίλα.
Συγκινήσεις παρόμοιου ύψους έζησα στο σλανγκ.τζρ με το κρίκερ (βλ. λ. βόθρος του Βικαρίου, σχόλια), με τη σουλουμπάμια και αλλού.

#4
Ο ΑΛΛΟΣ

Μεγάλο λήμμα φίλε! Έχω κι άλλα να πω:

1) Γιατί οι κουράδες σε τέτοιες τούρκικες τουαλέτες είναι οπουδήποτε εκτός από τη δέουσα θέση τους;
Γενικά, ο πρώτος που θα χέσει μετά το καθάρισμα έχει αρκετή άνεση να σημαδέψει. Αν βρει στόχο, η καλλιόπη θα παραμείνει αρκετά καθαρή. Όμως όλο και κάποιος -ο δεύτερος, ο τρίτος...- θα αστοχήσει, και το καταπίστευμά του θα μείνει σε σημείο όπου πλέον δεν απορροφάται από τις εν λόγω στενές σωλήνες. Εκεί αρχίζει το πρόβλημα: γιατί ο επόμενος, από σιχασιά, δε θα πλησιάσει καν την τρύπα, θα πάει λίγο πιο μπροστά από τα σκατά του προηγούμενου. Και ο πιο επόμενος ακόμη λίγο πιο μπροστά, και έτσι δημιουργείται το φίδι!

2) Ο σκατόλακκος με το παραβάν ήταν ακόμη ένας λειτουργικός θεσμός το 1999, όταν υπηρετούσε η ένδοξη 271.

3) Το χέσιμο είναι εχθρός του πολέμου. Εκτός από τον Μυριβήλη, το θέμα το έχει πραγματευτεί και ο Σαββόπουλος (Σωματική Ανάγκη, δίσκος «10 χρόνια τραγούδια»). Άμα το βρω θα το ανεβάσω.

#5
HODJAS

ΑΛΛΟΣ, στο δεύτερο σχόλιό σου, στη παρ. 1, έθιξες μέγα ζήτημα: Την εγκληματολογική θεωρία των «σπασμένων τζαμιών»-μηδενικής ανοχής κτλ, όπου αν αφεθεί μια περιοχή στο έλεος του πρώτου καφριλικιού, τα υπόλοιπα θα 'ρθουνε καδένα... Δηλαδή και καλά, θέλει ατάκα καταστολή (!)
Έχει εφαρμογή και στις χέστρες: Στον Πόρο είχανε μόνιμο συνεργείο ναυτών καθαρισμού, που παραφύλαγε πότε θα πάει κανείς στην τουαλέτα και καθαρίζανε καπάκι μετά την αποχώρηση, οπότε ο αναγκεμένος ντρεπότανε να καφρίσει, πρώτον γιατί το συνεργείο θα καταλάβαινε με τη μια ποιός ήταν (και θα του γαμούσανε), αλλά και γιατί ο χώρος που μπήκε ήταν ήδη πεντακάθαρος απ' το προηγούμενο καθάρισμα (!)
Ευρώπη κύριοι...

#6
Galadriel

Έι είπες Πόρο τώρα και μου ρθε συνειρμικά η εικόνα τα ναυτάκια στο απέναντι οικόπεδο βηματισμό ή όπως το λένε και να χει σηκωθεί σκόνη και μετά να... βαράνε τις κάλτσες τους να φύγει η σκόνη αντί για πλυντήριο, τί σκατά, στάνταρντ προσίτζουρ είναι τούτο; Αχχχ καημένα μακριά από τις μανούλες τους :(

#7
HODJAS

Μες, άκου ν' ακούσεις γέλιο: Τα καβλωμένα σημαιοφοράκια (22χρονοι λογαχοί-εκπαιδευτές) λένε στα ναυτάκια, να κάνουν τις «κινήσεις» ένοπλου-άοπλου ναύτη (έι-στον καιρό-επ'ώμου-προς απόδοσιν τιμών-πίλους αναλάβατε/αποθέσατε-πυραμίδας σχηματίσατε κλπ) φωνάζοντας δυνατά ένα προς ένα τα στάδια προπαρασκευής ένα-δυο-τρία, αφ' ενός για να μάθουν να τα κάνουν μηχανικά, αφ' ετέρου για να «τονώνεται το ηθικό της καλοκουρδισμένης μηχανής»...
Μάλιστα λένε, «εμπρός! Να ακουστεί σ' όλον τον Πόρο»!
Έλα όμως, που όλο και κάποιος ποριανός απο απέναντι, θα βγεί με το σώβρακο στο παράθυρο και θα τους στείλει στο διάλολο που τον ξυπνήσανε μεσημεριάτικα... Ο Διοικητής του ΚΕ/Πόρος, που θέλει να τα' χει καλά με τους ντόπιους (και γι' αυτό επιτρέπει 2-3 εξόδους των ναυτών στα μπαράκια, πριν ορκιστούν!) θα πεί στους πιτσιρικάδες εκπαιδευτές της Δοκίμων «κάντε ήσυχα παιδιά»...

#8
Khan

χαχαχα