(Ναυτικό): Απειλή – κυρίως παλιού προς νέο – ότι, αν δεν συμμορφωθεί προς τας σεπτάς οδηγίας του, θα τιμωρηθεί διά του ξηλώματος της τσέπης του πουκαμίσου ή του παντελονιού του. Λέγεται και ως: «Θέλω τσέπη», «Νέος! Σου περισσεύουν τσέπες;», «θα σε ξηλώσω!», «Ξηλώσου μόνος σου και στείλε μου τις τσέπες» (να μην κουράζομαι) κ.α.

Επίσης οι κακοραμμένοι γιακάδες των ναυτικών πουκαμίσων αγγαρείας, δεν αφήνουν ασυγκίνητους τους συλλέκτες, αφού ο παλαίουρας συνήθως θα κρατήσει την τσέπη ή το γιακά ως σουβενίρ!

Βέβαια, η απειλή αυτή έχει περιεχόμενο, μόνον όταν ο παλιός είναι μεγαλύτερος ή χειροδύναμος, αλλιώς η ιστορία μπορεί να καταλήξει σε φιάσκο εις βάρος του... Ένας ναύτης μια φορά στο ΚΕ/Παλάσκας, ήταν τόσο άγριος (αν και νέωψ) που είχε μαζέψει τόσους γιακάδες, που τους έδεσε κόμπο τον έναν με τον άλλον κι έκανε σχοινί που ακουμπούσε το χώμα απ' το παράθυρο στο δεύτερο όροφο του κτηρίου Διοικήσεως (το έχω δει με τα μάτια μου!).

Άλλο αντικείμενο συλλογής είναι τα κουμπιά του ναυτικού επενδύτη ή του πουκαμίσου, τα οποία ο αφαιρών αρχίζει να τα στρίβει δήθεν αθώα ως διακόπτες παλιού ραδιοφώνου «για να δούμε αν πιάνει» κι έπειτα τα τραβάει απότομα.

Εννοείται ότι τέτοιες πρακτικές, κάθε άλλο παρά συναδελφικές είναι μεταξύ ναυτών και εγκυμονούν μπερντάχι: Κάποιος γνωστός μου από την Αυστραλία, νέος ναύτης, διαπληκτίσθηκε (λέει) σε πλοίο με κάποιον παλαιότερο, που φορούσε στολάρα αποχωρών για άλλη υπηρεσία και που επέμενε να του πάρει τσέπη (διότι δεν του είχε δοθεί μέχρι τότε η δυνατότητα, αφού ο νέος τον είχε χεσμένο). Ο παλιός πήρε σβάρνα τον Πειραιά, να ψάχνει μπελαμάνα στο νούμερό του...

Βέβαια, υπάρχει και η οικειοθελής παράδοση τσέπης σε μπάνικο παλιότερο ή κληρούχα τιμής ένεκεν: Αδειάζεις την τσέπη σου, την ξηλώνεις όμορφα - όμορφα (να μη σκιστεί το πουκάμισο), γράφεις στην πίσω όψη τ' όνομα και το Α.Γ.Μ. σου με αφιέρωση και τη δίνεις στον αποχωρούντα ή όταν εσύ την κάνεις γι' αλλού. Η πρακτική αυτή όμως έχει ένα μειονέκτημα: Στερείται ο άλλος τη γλύκα της αρπαγής, οπότε σε προλαβαίνει και τη βουτάει μόνος του, κατά το «τα φιλιά μου θα στα 'δινα - μα ήθελες να τα κλέψεις» (Γαλάνη).

Επιπροσθέτως, υφίσταται και το οικειοθελές και ολοσχερές ξήλωμα / εκτραχηλισμός των απολυομένων, μόνον από κληρούχες τους: Ο απολυόμενος ανοίγει χέρια-πόδια όρθιος ή ξαπλωτός και οι άλλοι με χαρά κα-τα-ξε-σκί-ζουν τη (μισητή) στολή αγγαρείας του φίλου τους, που ωρύεται «απολύομαι και διαλύομαι»!

Υπ’ όψιν, αν σε κάνουν τσακωτό τα πιλάφια, ακομβίωτο, με σκισμένο γιακά, ξηλωμένη τσέπη ή μπλάνκο στο γείσο του τζόκεϊ (με τους μήνες σου), γενικώς την έχεις γαμήσει, εκτός αν:

1) Είσαι στο μήνα σου (εικοστός = σεβαστός / εικοστός πρώτος = ιερός).
2) Προέρχεσαι από πλοίο (οπότε συμπάσχουν και κάνουν τα στραβά μάτια).

Η συνήθεια, προφανώς προέρχεται από το ατιμωτικό ξήλωμα των διακριτικών, σε περίπτωση αιχμαλωσίας ή καταδίκης σε καθαίρεση, που σημαίνει: «Δεν είσαι πλέον στρατιωτικός!». Έτσι, έκαναν στο στρατηγό Χατζηανέστη το '22 (μετά τη δίκη των εξ) πριν τον περάσουν από μουσκέτο, καθώς και στον ρίψασπη Ιάπωνα στρατηγό του πρώτου παγκοσμίου Παράτα – τα - χαρακώματα...

- Μπά-μπά; Εδώ μου μαζευτήκατε όλοι οι ανοιχτομάτηδες;
- Γιατί σε χάλασε;
- Άμα σου πάρω την τσέπη, θα σου πώ εγώ, στραβόγιαννο!
- Εγώ λέω να πάρεις τ' αρχίδια μου να τα κάνεις καπνοσακκούλα!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
ο αυτοκτονημενος

!

#2
Khan

Slangum opus!

#3
Galadriel

Τον κόπο μου δεν τον σεβάστηκες χότζα, τσάμπα τα ιδιαίτερα. Βιάζεσαι τόσο να ανεβάσεις ορισμούς; Δηλαδή δεν παίζει να τους φροντίσεις λίγο παραπάνω κι ας ανέβει ο επόμενος την επόμενη μέρα;...

#4
Vrastaman

Χότζα δεν παύεις να είσαι the most improved rookie slanger, συνέχισε την καλή δουλειά αλλά ... είπαμε :Ρ

#5
HODJAS

Σόρι ρε σουπερ-Μες! Πάνω στη φούρια, μου ξανάρχονται ένα-ένα και λέω θα τα ξεχάσω μετά...
Έχεις δίκιο. Δεν θα ξαναγίνει. Φίλοι;

#6
patsis

Ρωγμή στο Μάτριξ! Χάνονται σχόλια στο slang.gr! (Ναι, ναι, την είδα modswatch, ελέγχουμε τους μοντς, στηρίζουμε το έργο τους).

(Deja vu: Αυτό το ξυρισμένο γατάκι δεν πέρασε ξανά, μόλις πριν από λίγο;)

#7
Khan

Ποιος θα μαστορεύει τους ιστομάστορες; (Κατά το «ποιος θα φυλάει τους φύλακες;»).

#8
vikar

Μα ποιός άλλος;, ο κουρέας.

#9
Galadriel

Άμα λες θα τα ξεχάσεις μετά και δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις το Πρόχειρό Σου γι' αυτή την δουλειά (που ακριβώς γιαυτή την δουλειά προορίζεται), μπορείς να πάρεις το παλιό παραδοσιακό στυλό και χαρτάκι. Και μένα μ' αρέσει να ανεβάζω ορισμούς.

Και ναι, σύμπτωση βέβαια, αλλά είσαι ο δεύτερος σήμερα, για τον οποίο έχω διαθέσει χρόνο με δική μου πρωτοβουλία (η οποία δεν αξιολογήθηκε ας πούμε αρμοδίως) και μου λέει ότι θα ήθελε να είναι φίλος μου. Νιώθουμε τώρα και προχωράμε μπροστά, νομίζω;

#10
johnblack

Αχ βρε Μες σόρι που πάλι θα στα σπάσω, αλλά βρε παιδί μου ο άνθρωπας εδώ ξηγήθηκε τις κάλτσες του, έγραψε παπάδες, κι εσύ ασχολείσαι τώρα με τα λινκς και το Πρόχειρο; Εδώ μιλάμε για τρελό αφηγηματικό τάλαντο, σε φάση να νομίζεις οτι είσαι μες στο θάλαμο ή βλέπεις τι γίνεται εκεί μέσα από κρυφή κάμερα.

#11
Galadriel

Τζονμπλακ θες πολύ κόπο για να μου τα σπάσεις, σου χω αδυναμία. Ο συγγραφεύς νομίζω έπιασε το υπονοούμενο περί εκτίμησης του χρόνου και του φιλότιμου, γιατί ξέρει τις στιγμές που έχουμε μοιραστεί (ενώ εσύ όχι).

Δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα, υπάρχει; Έτσι το βλέπεις, αλλιώς το βλέπω, εσύ διαβάζεις το αποτέλεσμα της δουλειάς του χόντζα και της δικής μου μαζί, σο δεν θα πω τίποτα περαιτέρω.

Και στην τελική όσον αφορά στο περιεχόμενο τον έχω αστράψει τον ορισμό και όχι από συνήθεια.