μπάι

ANTI-ESSENTIALISM RULES! Down with Metaphysics of Presence!

Έχετε προσέξει ότι οι πρωταγωνίστριες στο Sex & the City άγονται και φέρονται περισσότερο σαν αδελφές παρά σαν γυναίκες; Αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι οι σεναριογράφοι της εκπομπής είναι (όπως κάπου κάποτε διάβασα) όλοι γκέι και μπάι :-)

Πάντως, εμένα αυτό με γοήτευε στην σειρά, της οποίας υπήρξα παρεμπίπταμπλυ φανατικός θαυμαστής. Δηλαδή ο Michael Patrick King το τσουλάει το τράβελινγκ; Εμ με τέτοιο όνομα... (σαν Βιειρά)

Voila και μια παραπόμπα. Ι symphonize, η σειρά ήταν all -time classic!

Κι ο Μιχαλάκης Πατρίκιος είναι θεά!

Κι όμως, ακόμη και σήμερα υπάρχουν πολλοί που φοβούνται να παραδεχθούν πως έβλεπαν Sex, μήπως τους κολλήσουν τη ρετσινιά του γκέουλα.

σιγουρα ειναι τα πιο βολικα ατομα παντως οι μπάι - και σκι στο βουνο και στη θαλασσα

Όπως λέει κι ο Woody Allen, οι μπάι έχουν διπλάσια πιθανότητα τα παράσουν ευχάριστο weekend!

Γαλλιστί και τζαζ-τανγκό, δεν έχω καταλάβει απολύτως τον συνειρμό.

Εντάξει, γουστάρουμε τα τριολέ με σούπερ σέξι μπάι σβάκια, αλλά θα θέλαμε στην μέση μια σβόγκα-σουγκλάκο;

Η απάντηση σε γενικές γραμμές, και μετά από ένα μίνιγκάλοπ κατά πως συνηθίζω, είναι όχι.

Στάνταρ πάντως φαίνεται να έχει απόκριση το σενάριο «εσύ - η γυναίκα που σε ενδιαφέρει - η Μόνικα Μπελούτσι», το οποίο (αν σκεφτεί κανείς τις αντικειμενικές δυσκολίες του να αποδεχτεί η γυναίκα που σε ενδιαφέρει την παρουσία άλλης γυναίκας στο κρεββάτι της - %πιθανότητες εκφράζονται με την γνωστή φράση «όταν παγώσει η κόλαση»), μπορεί και να δώσει ποσοστό 1/1000 θετικής απάντησης από την γυναίκα που σε ενδιαφέρει (για να πάρει μέρος στην φαντασίωση, σε φάση εσύ ασχολείσαι με την γυναίκα που σε ενδιαφέρει ενώ η Μπελούτσι την χαϊδολογάει ή κάτι τέτοιο, όχι για ρίαλθινγκ μην τρελαθούμε κιόλας).

Εκτιμώ που προσφέρεις ΚΑΙ στατιστική πληροφόρηση πέραν από την ήδη πολύτιμη προσωπική σου ματιά.

Αλλά δεν κατάλαβα ακριβώς το σενάριο.

Λ.χ.
1) Αν η-γυναίκα-που-μ-ενδιαφέρει δεν έχει πολλές δυνατότητες να δεχτεί, γιατί είναι πιο πιθανό να δεχτεί η Μόνικα Μπελούτσι;
Ακόμη και να μην πρόκειται για την πραγματική Μόνικα, αν είναι τόσο δύσκολο να πείσεις την α' γυναίκα να δεχτεί, δεν θα είναι ακόμη δυσκολότερο να πείσεις την κομπάρσο ή έστω τον β' γυναικείο ρόλο;

2) Μήπως η λύση είναι να το κυνηγήσεις με δυο γυναίκες σε φάση που να ψιλοείναι ήδη αυτές ζευγάρι; Χοουπφουλυ όχι σε φάση σβόγκας σβακίου, αλλά σε φάση πιο εφηβική λιγότερο κατασταλαγμένη ή ξέρω γω...

Στο Sex & City, πάντως, μια που τ' αναφέραμε, το three-some θεωρείται ως άντρας- γυναίκα που έχει πάψει να τον ενδιαφέρει- άλλη γυναίκα που μόλις έχει αρχίσει να τον ενδιαφέρει, και στην πραγματικότητα πρόκειται για κέρατο in disguise. Το θεωρώ κι αυτό συντηρητική στάση και παραμένω ρομαντικός ιδεολόγος που ακόμη πιστεύει στην δυνατότητα να υπάρξουν αυθεντικά και ειλικρινή τριολέ.

..οι gay είναι αναgay αλλά ο bi στον ακουbi... που έλεγε και καποιος ραδιοφωνατζής..

Την Μπελούτσι δεν την ρωτάμε άμα είναι για φαντασίωση. Ό,τι δεν ξέρει δεν μπορεί να την βλάψει. Επίσης δεν ρωτάμε την-γυναίκα-που-μας-ενδιαφέρει αν δεν μας ενδιαφέρει να μοιραστούμε την φαντασίωσή μας.

Αααααν όμως θέλουμε να την κάνουμε κοινωνό, πχ εξ αποστάσεως βρε παιδί μου, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να μην ξινίσει την μούρη της και να μην στο κλείσει στα μούτρα αν της ψιθυρίσεις, μετά την φάση του «τί φοράς τώρα», για την Μπελούτσι, παρά για την Τζολί.

Αυτά περί φαντασιώσεων. Περί πραγματικότητας, σύμφωνα με τις πηγές μου, οι συνειδητοποιημένες σβόγκες περιφρονούν τις φαλλοκρατικές αντρικές φαντασιώσεις. Από την άλλη παίζουν οι γουστάρω-να-πειραματίζομαι περιπτώσεις. Άμα την πετύχεις γράφε στο σλανγκ.ετζού, εγώ μέχρι εδώ ήμουνα και στάνταρ έχω και ανακρίβειες αλλά ό,τι μπορώ η καημένη.

Belucci, λοιπόν. So be it!

Έτσι βρε χάνκυ, κάνε την καρδγιά σου πέτρα και άντεξέ το αχχαχαχααα

καλα αμα ψηνοταν η μπελουτσι για τριο παιζει και η γυναικα που σε ενδιαφερει να μην ψηνοταν θα βρισκες σιγουρα καποια που θα ενδιαφεροταν.για μπελουτσι μιλαμε!!!

αλλα ρε παιδια τι σεξ εντ δε σιτι δε σας νευριαζε αυτη η σειρα;;;σαν αντιδραση στο λαιφστιλιστικο παραληρημα λεγαμε για πλακα με φιλους να γυρισουμε το sex and the village!οι γυναικες μετανιωνουν για τα ψευτικα προτυπα που χαν πιπιλισει τους εγκεφαλους τους και συνειδητα επιστρεφουν σε πληρως φαλοκρατικες κοινωνιες σε χωρια!!!αντρες να αραζουν και να πινουν τσιπουρα στην πλατεια του χωριου σα πασαδες, υποτιθεμενοι βιασμοι σε πλυσταρια την ωρα που πλενει η αλλη στο χερι(αλλα του καθετε γιατι ετσι της αρεσει) και αλλα ωραια!οι γυναικες μετα μεταξυ τους θα λεγανε τα δικα τους οταν πηγαιναν στο ποταμι με τις σταμνες, αλλα σαν συνηδητοποιημενες θα τα επευφημουν γιατι πλεον δεν χρειαζεται να σκοτιζονται για τσαντες και καριερες ωστε να χουν λεφτα και οργασμους (μειζον ζητημα στην αλλη σειρα).πλακα κανω αλλα σαν ιδεα πιστευω σας αρεσει...

πολύ καλό! sex and the village... τον καλογήρου στις καλαμιές μη ξεχάσετε για πιο μπρουτάλ καταστάσεις!

εγώ ούτε να το βλέπω, το θεωρώ καταστροφικό για την μοίρα των γυναικών (δεν κάνω πλάκα! έχει δημιουργήσει εργένισσες αυτό το σήριαλ που θα πεθάνουν μόνες, τρελές, μπεκρούδες, ανικανοποίητες, χρεωμένες, και τίγκα στην κακία για τον άντρα), αλλά αυτά τα μπαγιάτικα ατίθασα νιάτα ομολογώ ότι φού και φού με κολλάνε (ειδικά για ένα πολύ ωραίο μεσημεριανό υπνάκο), λέω να το ψάξω λίγο αυτό...

Εγώ λοιπόν έχω δει όλα τα επεισόδια όλων των κύκλων (περνάω φάσεις τώρα είμαι στην φάση House MD, ξέρω ξέρω στα τέτοια σας) πλας την ταινία.

Κττμγ αν εξαιρέσεις το χιούμορ που θεωρώ ότι είναι καλό, οβερόλ και επί της ουσίας, είναι μια θλιβερή ιστορία, ιδιαιτέρως φαλλοκρατική αντιθέτως με ό,τι θεωρείται ευρέως. Αυτή η Κάρυ κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά (λίγο αλογομούρα αλλά οκ περί ορέξεως...), με την δουλίτσα της, την δημιουργική της απασχόληση, τις φίλες της, τα χόμπι της τα πάντα όλα της και τρέχει σαν το ζώον πίσω από έναν τύπο που της φέρεται από άσχημα έως σαν σκουπίδι, επειδή είναι ερωτευμένη. Αυτό δεν είναι γυναικείο έργο, αυτό είναι γυναικείος εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες.

Ορίστε κάναμε και ταινιοκριτική στο «μπάι», τα ξυρισμένα γατάκια ετοιμάζονται για επίθεση.

Ναι, συμφωνώ, και σε αρκετά θέματα η στάση της σειράς (Σ&Σ) είναι βασικά συντηρητική. Κι εγώ έχω δει μπόλικα Ατίθασα Νιάτα στην ζωή μου, αλλά έχω χάσει επεισόδια τώρα...

Είναι που λέει μπάι ο παλιός ο χρόνος (μας γάμησε)...

Γι΄αυτό που λέει ο Βράστα «Έχετε προσέξει ότι οι πρωταγωνίστριες στο Sex & the City άγονται και φέρονται περισσότερο σαν αδελφές παρά σαν γυναίκες; » και στην καθ΄ημάς τηλεόραση πάρα πολλές γυναίκες συμπεριφέρονται σύμφωνα με το σεξιστικότατο πρότυπο της ξελιγωμένης αδερφής, π.χ. η Σάσα από το Ντόλτσε Βίτα (σε κάποιο Κωστοπουλικό περιοδικό είχα διαβάσει τον όρο «γυναίκα-πούστης» για το συγκεκριμένο ρόλο), γενικά η πουστρομανιέρα τα έχει αυτά...

Ιντριγκαδόρικη όντως η παρατήρηση του Βράστα, τα πράγματα ωστόσο δεν είναι τόσο απλά.

Καταρχήν, οι ηρωίδες της σειράς κάνουν πολύ παρέα με γκέηδες λόγω του γκλαμουριάρικου εργασιακού τους περιβάλλοντος (πιαριτζού η σαμάνθα, περιοδικατζού η κάρρυ). Είναι επομένως απολύτως ρεαλιστικό το να επηρεάζονται απο αυτούς και να ξεσηκώνουν πουστρομανιέρες. Επίσης, είναι πανέξυπνες, πνευματώδεις, σε διαρκή εγρήγορση (νέα υόρκη γαρ), κυνικές και ειρωνικές: γνωρίσματα που γενικώς ανήκουν στη φαινομενολογία των πουστρίγκων και των κάθε λογής αχαρτογράφητων.

Προγραμματικά, η τέχνη οφείλει να είναι larger than life, κάθε αναπαράσταση γενικότερα ενέχει ένα βαθμό υπερβολής, αλλοίωσης, «νόθευσης», ποτέ δεν υπάρχει απόλυτη αντιστοιχία ανάμεσα σ' αυτή και στην «πραγματικότητα».

Υπάρχει διαρκής αλληλεπίδραση μεταξύ της τέχνης και της ζωής, πιο συγκεκριμένα μεταξύ του πώς παίζουν οι ηθοποιοί στην τηλεόρα και πώς συμπεριφερόμαστε εμείς στο καθημερινό μας. Όπως η τέχνη είναι δημιούργημα του ανθρώπου, είμαστε και μεις σε μεγάλο βαθμό δημιουργήματα της τέχνης. Το πιο κλασικό παράδειγμα είναι οι παλιές ελληνικές ταινίες με τους θλιβερούς καρπαζοεισπράχτορες και τις ατάκες τους, οι οποίες φευ έχουν περάσει στο dna μας, μαζί με τη μιζέρια τους και την κλαψομουνιά τους, και τις αναπαράγουμε σχεδόν ασυνείδητα πλέον.

Η φράση «οι γυναίκες μιμούνται τους πούστηδες» είναι ταυτολογία κενή περιεχομένου. Διότι κι οι πούστηδες τις γυναίκες αρχικά μιμήθηκαν προκειμένου να διαφοροποιηθούν απο το πρότυπο του Άντρα του Βαρύ κι Ασήκωτου, δεν τα έβγαλαν απ την κοιλιά τους τα πουστροφερσίματα. Μην ξεχνάμε τα βασικά.

Είμαστε πλέον σε μια κατάστα όπου οι γυναίκες μιμούνται τους πούστηδες, οι πούστηδες με τη σειρά τους μιμούνται τις γυναίκες που μιμούνται τους πούστηδες και πάει λέγοντας. Είναι αδύνατο να πεις ποιος πιθηκίζει τον άλλο, είναι σαν να επαναφέρεις το ερώτημα της κότας και του αβγού. Το πρωτότυπο έχει χαθεί, όπως λέει κι ο βέλ σ ένα βιβλίο του.

Και κάτι τελευταίο, εξίσου σημαντικό. Έχουμε μάθει να διαβάζουμε τους ανθρώπους - όπως και τα έργα τέχνης - με βάση αυτό που γνωρίζουμε και όχι με βάση αυτό που βλέπουμε. Οταν βλέπουμε μια γυναίκα να χαϊδεύεται και να κάνει ναζάκια και να νιαουρίζει κλπ το θεωρούμε τόσο φυσιολογικό ώστε σχεδόν διαφεύγει της προσοχής μας. Όταν τα ίδια ακριβώς τα κάνει ένας πούστης μας φαίνεται άξιο σχολιασμού και παρατήρησης.

Πού είσαι ωρέ Χαλικούτη;;;-)

Το η γυναίκα μιμείται τον πούστη θυμίζει το η ζωή μιμείται την τέχνη.

Δεν ήμουν εκεί, αλλά φίλη φίλου ήταν. Και βεβαίωνε πως μέρος της επιτυχίας της σειράς αποτελούσε το πως περιέγραφε ακριβέστατα (νταξ, ότανήταν στα ντουζένια της) το γίγνεσται του συγκεκριμένου σιναφιού - κάστας. Πράγμα που κάποια άλλα, θεωρούσαν χαλαρά ντέκα.