Η κρυφή, ο γκέι που δεν έχει βγει από την ντουλάπα. Σε σχέση με το κρυφή, του οποίου αποτελεί συνώνυμο, ο όρος κρυφόπουστας χρησιμοποιείται περισσότερο ως βρισιά, και στιγματίζει περισσότερο το κρύψιμο ως υποκρισία. Είναι, όπως και να το κάνουμε, πιο βαρύς και προσβλητικός. Βλ. και το λαϊκό γνωμικό: «Ο χειρότερος εχθρός του πούστη είναι ο κρυφόπουστας.»

Υπάρχουν βέβαια πολλοί τρόποι να μείνεις εντός της ντουλάπας και να μην κάνεις την ντεκλαρέ παραδοχή της πουστείας σου. Με κίνδυνο σχηματικότητας θα διαλέγαμε να εξετάσουμε τρεις από αυτούς.

  1. Άνθρωποι που είναι τόοοοοοσο αντερκάβερ, ώστε ποτέ δεν θα ξέρουμε σίγουρα.

  2. Γκέι καρατσεκαρισμένοι αλλά όχι τυπικά κραγμένοι, που υποκριτικώ τω τρόπω δεν βγαίνουν τελείως από την ντουλάπα, για να μας κρατάνε στο περίμενε και για λόγους άλλων συμφερόντων.

  3. Γκέι που δεν έχουν πρόβλημα να το πούνε ότι είναι, αλλά δεν θέλουν να το «πανηγυρίσουν», και δεν θέλουν να «βγουν από την ντουλάπα» σώνει και καλά με τελετουργικό και πανηγυρικό τρόπο.

Σε ποιον από τους τοιούτους τύπους αφορά ο όρος κρυφόπουστας; Θα λέγαμε κυρίως στον δεύτερο, ίσως λιγότερο και στον πρώτο, ενώ ελάχιστα ή καθόλου στον τρίτο. Γιατί ο όρος κρυφόπουστας καυτηριάζει κυρίως την υποκρισία με συμφέρον. Χαρακτηριστικά η ironick ορίζει ως εξής τον κρυφόπουστα (βλ. σχόλια): «αυτός που σκοπίμως και μόνο σκοπίμως (δηλαδή όχι από αδυναμία, από κοινωνικό περιορισμό, από ταμπού κ.λ.π.) κρύβει το πουστριλίκι τους, ζει διπλή ζωή και εκμεταλλεύεται και τους ομοφυλόφιλους και το μη γκέι περιβάλλον του, ρυθμίζοντας με τον πούτσο του τους πάντες». Ο John Black αναλύει περαιτέρω αυτήν την κατηγορία γκέι ως εξής (βλ. σχόλια): «Με τα κρυφή- κρυφόπουστας στιγματίζεται η υποκρισία ουσιαστικά - αλλά όχι τυπικά - κραγμένων αδερφών. [...] Εις εκ των βασικών λόγων για τον οποίο όλες αυτές οι κρυφές δεν βγαίνουν να δηλώσουν ανοικτά την ιδιαιτερότητά τους, είναι - σωστά μαντέψατε - διαφημιστικός. Πιο απλά, μας έχουν διαρκώς στο περίμενε, να αδημονούμε πότε τελικά κάποιος απ' αυτούς θα βρει το θάρρος να βγει από το ερμάριον. Όπως ακριβώς οι διάφορες μοντέλες / τραγουδιάρες / ηθοποιές κ.λ.π. δεν φωτογραφίζονται γυμνές, αλλά προτιμούν τις περίφημες «αισθησιακές» φωτογραφίσεις, και καλά καλλιτεχνικές και αγγούρια, που ψάχνεις να δεις ρώγα και δε βρίσκεις. Γιατί δεν το κάνουν; Μήπως από συστολή; Όχι, πολύ απλά για να μας έχουν στην καψούρα, να πηγαίνουμε να αγοράζουμε τα λαϊφσταλάδικα περιοδικά περιμένοντας τη «μεγάλη αποκάλυψη» η οποία συνήθως ποτέ δεν έρχεται. Όλη αυτή η εις μάτην αναμονή, τοποθετείται στον πυρήνα της λεγόμενης βιομηχανίας της κουλτούρας (kulturindustrie)». Σύμφωνα με την ενδιαφέρουσα αυτή θεώρηση του John Black ο κρυφόπουστας/ κρυφή είναι ένα συστατικό στοιχείο της μεταμοντέρνας κενωνίας μας, όπου το ενδιαφέρον ανακυκλίζεται συνεχώς για κάποιαν αναμονή, εν προκειμένω πότε ο ουσιαστικά αλλά όχι τυπικά εγνωσμένος γκέι θα βγει από την ντουλάπα, ενώ «τα γεγονότα απεργούν' και η έξοδος εσαεί αναβάλλεται.

Ύστερα από συζήτηση με τον John Black στα σχόλια, θα συμφωνούσα μάλλον ότι είναι κυρίως αυτός ο τύπος εγνωσμένου υποκριτή που στιγματίζεται ως κρυφόπουστας. Για τους μη εγνωσμένους δεν μπορούμε να τους αποδώσουμε με βεβαιότητα υποκρισία, αλλά πιστεύω ότι μπορεί δυνητικά να αποδοθεί και σ' αυτούς ο χαρακτηρισμός, αν υπάρχει μια έστω ασθενής ένδειξη, όπως λ.χ. η διατήρηση πολύ στενών σχέσεων με έναν »προτεζέ«.

Τέλος, για να μην κολλήσουμε μόνο στους επωνύμους, ο όρος, όπως γράφει ο John Black, »κολλάει γάντι σε κάτι τυπάκια χαμηλών τόνων, αδιόρατα θηλυπρεπή, που τους ξεφεύγει που και που κανά υγρό και λάγνο βλέμμα προς μπουτάλ σερνικά, ΑΛΛΑ που ποτέ δεν έχουν δώσει κάποιο δικαίωμα, π.χ. να την πέσουν στα ίσα σε κάποιον«.

Οφείλουμε, βέβαια, να παρατηρήσουμε ότι το κρύφιον είναι ένα στάδιο που λίγο πολύ όλοι οι γκέι έχουν περάσει ή καλούνται να περάσουν, έτσι όπως είναι δομημένες οι κοινωνίες μας. Κανείς δεν ήταν εξ αρχής φανερός. Το πέρασμα από την άλλη πλευρά της ντουλάπας είναι ένα δυναμικό γεγονός.

Χαρακτηριστικά παρατηρεί το queer.gr:

«Ο όρος «κρυφόπουστας» είναι αρκετά ευρύς και καλύπτει ένα πλήθος τρόπων άμυνας, μίσους προς τον εαυτό, έλλειψη δύναμης και συνήθεια. Είμαστε όλοι κρυφοί πούστηδες κατά μια έννοια [σ.ς.: Ο συγγραφέας απευθύνεται σε γκέι κοινό], και όλοι μας έπρεπε να αποκαλυφθούμε· ελάχιστοι από εμάς ήταν ανοικτοί από τα επτά τους! Πρέπει να δώσουμε στους αδελφούς και στις αδελφές μας το χρόνο τους, όπως δώσαμε και στους/στις εαυτούς /-ές μας. Και, παρ' ότι η κλειστότητά τους είναι μέρος της καταπίεσής μας, είναι περισσότερο μέρος της δικής τους. Μόνο αυτοί /-ές μπορούν να αποφασίσουν πότε και πώς».

Υπάρχει, επομένως, και ένας τύπος γκέι που δεν είναι υποκριτής, απλώς δεν θέλει να βγει απ' την ντουλάπα εν χορδαίς και οργάνοις.

Εδώ αξίζει να παρατηρήσουμε ότι υπάρχουν δύο πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις μεταξύ αγγλοσαξονικού και γαλλικού μετα(σο)δομισμού για το εξέρχεσθαι της ντουλάπας, όπως θίγεται και στο αχαρτογράφητος:

Οι Γάλλοι γκέι της γενιάς του Φουκώ θεωρούσαν ότι το να βγαίνεις ντε και καλά από την ντουλάπα είναι κάτι που σου το επιβάλλει ο εξουσιαστικός κυρίαρχος λόγος. Και θεωρούσαν ότι είναι υποτιμητικό για έναν γκέι να νιώθει την ανάγκη ότι πρέπει να βγει από την ντουλάπα κτλ. Είναι καλύτερο να φέρεται φυσικά.

Αντιθέτως, οι αγγλοσάξονες τείνουν μάλλον να θεωρούν ότι είναι απολύτως απαραίτητο να «πανηγυρίσεις» το να βγεις από την ντουλάπα (με τους δικούς σου όρους βέβαια) ως ένα sine qua non στάδιο της διεκδίκησής σου. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: στη Γαλλία σνομπάρεται το να θεωρείται κάτι ως γκέι μυθιστόρημα, γκέι συγγραφέας κτλ, ενώ στην Αγγλία-ΗΠΑ «πανηγυρίζεται». Άλλο παράδειγμα: στα 80ς οι Γάλλοι γκέι δυσανασχετούσαν όταν τα ΜΜΕ συνέδεαν το Έιτζ με την γκέι κοινότητα σε βαθμό του να υποτιμάται η σημασία του Έιτζ, ενώ στην Αγγλία οι γκέι θεωρούσαν ότι πρέπει να συζητηθεί πολύ το θέμα στο πλαίσιο και γκέι στράτευσης. Γενικά, οι Γάλλοι έχουν μια παράδοση ουνιβερσαλισμού, στο στυλ είμαι άνθρωπος πρώτα και μετά γκέι ή στρέιτ (βλ. στα θρησκευτικά θέματα και την απαγόρευση της μαντήλας που για Αγγλία είναι αδιανόητη), και η μεταδομιστική γενιά κατά κάποιο τρόπο το συνέχισε παραδόξως με το να κατακρίνει την αναγκαστική ετερότητα που επιβάλλεται από τον κυρίαρχο λόγο. Στην Αγγλία-ΗΠΑ αντιθέτως κυνηγάνε την έκφραση της διαφορετικότητας με κάθε τρόπο, και φτάνουν ακόμη και στο να πανηγυρίζουν όρους κραξίματος, όπως το queer και πολλά άλλα.

Υπάρχουν αντίστοιχα διλήμματα στην Ελλάδα; Θαρρώ πως ναι, υπάρχουν αρκετοί γκέι, μάλλον μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και της πουστρομανιέρας του μιντιακού σταρ σίστεμ, οι οποίοι αντιμετωπίζουν διλήμματα για το πώς πρέπει να διαχειριστούν την έξοδό τους από την ντουλάπα. Πολλοί από αυτούς θεωρούν ότι είναι πιο αξιοπρεπές να μην ενδώσουν στις απαιτήσεις του ολοκληρωτικού Πανοπτικού της εποχής μας που αξιώνει να κατηγοριοποιεί πλήρως τους ανθρώπους ανάλογα με τις επιθυμίες τους και να τους κατατάσσει σε στεγανές κατηγορίες. Ασφαλώς, μια τέτοια διεκδίκηση αξιοπρέπειας απέναντι στον ολοκληρωτισμό δεν εμπίπτει στον όρο κρυφόπουστας, ο οποίος θίγει την ιδιοτελή υποκρισία. Βέβαια, καθώς ο όρος εμπεριέχει στοιχεία σεξισμού δεν αποκλείεται οι χρήστες του να τον χρησιμοποιήσουν και εναντίον καθ' όλα αξιοπρεπών γκέι, που απλώς δεν θέλουν να ενδώσουν στην ταμπελοποίηση. Ποιος είπε ότι η σλανγκ είναι δίκαιη;

  1. Από φόρουμ: κατ'αρχάς ως ετεροφυλόφιλος που είσθε, όπως δηλώνετε δηλαδή, θα γνωρίζατε πολύ καλά το ευεργετικό έργο των πουτάνων. Έχουμε λιγότερους βιασμούς γυναικών και σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Οι πουτάνες που τόσο μισείτε επιτελούν κοινωνικό έργο και πρέπει να προστατεύνται από ανθρώπους δήθεν ανοικτόμυαλους. Δεν αναφέρομαι σε εσάς. Εσείς έχετε φίλους γκέι άρα είσθε προοδευτικός, δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτε άλλο. Αρκεί αυτό.
    Στο μπαρ -και όχι σάουνα ή πάρκο- ανώνυμος ή ψεύτικο όνομα θα δώσει ένας κομπλεξικός, ένας παντρεμένος, ένας κρυφόπουστας, ένας βιαστής, ένας δολοφόνος. Ένας υγειής άνθρωπος δεν έχει λόγο να μείνει ανώνυμος. Οπότε οι συμβουλές σας είναι επικίνδυνες.

  2. Από μπλογκ, όπου μπλόγκερ τις ζηλοί την δόξαν του Ζουρλάρι: Δὲν ὑπάρχει ποιό συντετριμμένος μαλθάκας ὥστε να γράψῃ κάτι ποιό ἀποτυχημένο…Ὁ σιχαμερὸς φωνακλὰς ἐμετοπότης ἡμίφρων κρυφόπουστας ἀρκουδιάρης τρακτερόβλαχος γαμψομύτης Καραγεωργίου, ἐκφυλιστικὸς γόνος τῆς …Χυσοῦλας καὶ τοῦ …Χυσόδουλου, στὰ τελευταῖα του κείμενα τὸ ἔχει «γυρίσει στὸ τσάμικο» καὶ συνεχῶς γράφει ὁ κομπλεξικὸς ὅτι «οἱ Κορεάτες εἶναι μογγόλοι» ἐκεῖ ποὺ ἀνέκαθεν ἔγραφε ὅτι «τὰ μόνα ἀμιγῶς κίτρινα ἔθνη εἶναι ἡ σινέζικη φυλή (Κίνα) καὶ ἡ κορατικὴ φυλή (Κορέα)».Πές στοὺς 4 χιλιαστὲς ἁγιορεῖτες Ῥαββίνους ποὺ σὲ «τροφοδοτοῦν» ἀπὸ τὸ 1982, ὅτι αὐτὸ τὸ τελευταῖο ᾖταν …χοντράδα ὀλκῆς καὶ να ἀναμένουν τὴν ἐκτέλεσί τους.

  3. Παναγιώτης Χατζηστεφάνου, βλ. λήμμα κωλοκαούρα, τελευταίο παράδειγμα: Οι κρυφόπουστες αυτές ποζάρουν πάνω σε έναν σωρό από χεσμένα βουλευτικά έδρανα και γραφεία, ενδεικτικό σκηνικό του χιούμορ τους, μια και πιστεύουν ότι η κουτοπονηριά της γηραλέας τσιμπουκλούς είναι ταιριαστή με τα δημόσια αξιώματα και καταπίνεται εύκολα από όσους τις παρατηρούν.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
johnblack

Καταρχήν να πω οτι δεν διακρίνω κάποια διαφορά ανάμεσα στην κρυφή και τον κρυφόπουστα, πέραν του οτι ο β' όρος είναι πιο «βαρύς», πιο υβριστικός, πιο προσβλητικός. Κατά τ' άλλα, μια απ' τα ίδια.

Επίσης, η αλήθεια είναι πως οι δύο αυτοί χαρακτηρισμοί (κρυφή-κρυφόπουστας) χρησιμοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά για άτομα περί της πουστείας των οποίων ουδείς αμφιβάλλει, πλην όμως οι ίδιοι δεν το έχουν δηλώσει ρητώς και επακριβώς.

Διότι, γι' αυτούς τους οποίους εσύ θεωρείς αυθεντικούς κρυφούς, δλδ τους τελείως αντερκόβερ, πάντα θα πλανώνται αμφιβολίες περί της πουστείας τους και ουδείς δεν θα είναι ποτέ εις θέσιν να βεβαιώσει περί αυτής. Και οι συζητήσεις διαιωνίζονται: π.χ. έχει ακουστεί κατά καιρούς πως την τρίζουν την όπισθεν οι: Καραμανλής (Σαλώμη), Άρης Σπηλιωτόπουλος, Γιωργάκης Παπανδρέου, Μακαριστός Χριστόδουλος, Κώστας Λαλιώτης, Πέτρος Κωστόπουλος, Πύρρος Δήμας, Γρ. Αρναούτογλου, Γ. Χατζηνικολάου, Γ. Τσαλίκης, Μ. Μπεγνής, Αλ. Γεωργούλης κ.α. τρανταχτά ονόματα (που κανένας εξ αυτών δεν συμπεριφέρεται θηλυπρεπώς)

Άρα, καταλήγω, με τα κρυφή-κρυφόπουστας στιγματίζεται η υποκρισία ουσιαστικά - αλλά όχι τυπικά - κραγμένων αδερφών. Π.χ. Λαζόπουλας, Θέμης Γεωργαντάς, Δ. Παπανώτας, Α. Πυριόχος, ψυχολόγος Δανιάς, Ιωάννης Μελισσανίδης, Νότης από Φέιμ Στόρυ, εκείνος που παρουσιάζει μια εκπομπή που σου φτιάχνει το σπίτι (δε θυμάμαι τώρα όνομα). Εννοείται δεν πιστεύουμε ούτε και γι' αυτούς πως είναι αδερφές, αλλιώς φωτιά να πέσει να μας κάψει.

Βέβαια, εις εκ των βασικών λόγων για τον οποίο όλες αυτές οι κρυφές δεν βγαίνουν να δηλώσουν ανοικτά την ιδιαιτερότητά τους, είναι - σωστά μαντέψατε - διαφημιστικός. Πιο απλά, μας έχουν διαρκώς στο περίμενε, να αδημονούμε πότε τελικά κάποιος απ' αυτούς θα βρει το θάρρος να βγει από το ερμάριον. Όπως ακριβώς οι διάφορες μοντέλες / τραγουδιάρες / ηθοποιές κλπ δεν φωτογραφίζονται γυμνές, αλλά προτιμούν τις περίφημες «αισθησιακές» φωτογραφίσεις, και καλά καλλιτεχνικές και αγγούρια, που ψάχνεις να δεις ρώγα και δε βρίσκεις. Γιατί δεν το κάνουν; Μήπως από συστολή; Όχι, πολύ απλά για να μας έχουν στην καψούρα, να πηγαίνουμε να αγοράζουμε τα λαϊφσταλάδικα περιοδικά περιμένοντας τη «μεγάλη αποκάλυψη» η οποία συνήθως ποτέ δεν έρχεται. Όλη αυτή η εις μάτην αναμονή, τοποθετείται στον πυρήνα της λεγόμενης βιομηχανίας της κουλτούρας (kulturindustrie), έννοιας που έχουν επεξεργαστεί εδώ και πάνω από 60 χρόνια οι διανοητές της Σχολής της Φρανκφούρτης, Horkheimer-Adorno βασικά (μετά συνέχισαν κι άλλοι). Βρισκόμαστε σε μια αιώνια στάση αναμονής. Τα έχει πει κι ο Μπέκετ αυτά, (Περιμενοντας τον Godot). Τα έχει επαναλάβει κι ο Μπωντριγιάρ στη Διαφάνεια του Κακού: συνεχώς περιμένουμε καταστροφές και τέρατα και τλκ τίποτε δν γίνεται, π.χ. η κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, η αντιστροφή του κλίματος, οι πανδημίες (γρίπη πτηνών-χοίρων) κλπ. Τα γεγονότα απεργούν.

#2
Khan

Να ανακεφαλαιώσω: Υπάρχουν τρεις μεγάλες κατηγορίες υποψηφίων για τον κρυφόπουστα:

1) Άνθρωποι που είναι τόοοοοοσο αντερκάβερ, ώστε ποτέ δεν θα ξέρουμε σίγουρα. Λ.χ. Καραμανλής, Κωστόπουλος, μακαριστός Χριστόδουλος, Σπηλιωτόπουλος, Χατζηνικολάου.

2) Πούστηδες καρατσεκαρισμένοι αλλά όχι κραγμένοι, που υποκριτικώ τω τρόπω δεν βγαίνουν τελείως από την ντουλάπα, για να μας κρατάνε στο περίμενε. Λ.χ. Λαζόπουλος, Παπανότας, Πυριοχος, Μελισσανίδης κ.ά.

3) Γκέι που δεν έχουν πρόβλημα να το πούνε ότι είναι, αλλά δεν θέλουν να το «πανηγυρίσουν», και δεν θέλουν να «βγουν από την ντουλάπα» σώνει και καλά με τελετουργικό και πανηγυρικό τρόπο. Λ.χ. Φουκώ και Γάλλοι μετα(σο)δομιστές συν αυτώ.

Για μένα, ο κρυφόπουστας είναι κυρίως το 1, και δευτερευόντως το 2. Για σένα είναι μόνο το 2, αν σε κατάλαβα σωστά.

Για μένα ακόμη κι αν δεν ξερουμε ότι ο Σπηλιωτόπουλος λ.χ. είναι γκέι, μπορούμε να πούμε «νομίζω ότι ο Άρης είναι κρυφόπουστας». Κι αν τελικά για κάποιον του 1 αποδειχθεί, μπορούμε να πούμε α πουστεριόρι, «τελικά ήταν κρυφόπουστας».

Περιμένοντας τον Πουστώ!

#3
Khan

Υ.Γ. Τώρα, είναι τυχαίο ότι ο Λαζόπουλος είχε ανεβάσει το Περιμένοντας τον Πουστ..., εμ, τον Γκοντό;;;

#4
johnblack

Ωραία, σιγά σιγά το τακτοποιούμε.

  1. Ναι, εγώ τουλάστιχον δεν χρησιμοποιώ το «κρυφή» γι' αυτούς τους υπεράνω πάσης υποψίας. Είναι όμως και θέμα υποκειμενικού γλωσσικού αισθητηρίου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κλάσικ είναι διάλογοι του τύπου:

[I]- Έχω ακούσει οτι ο Χριστόδουλας ήταν αδερφή.
- Ναι, καλά, κι εγώ ήξερα πως ήταν γαμιάς κι είχε και γκόμενα.[/I]

[I]- Μαλάκα ο Κωστάκης είναι λουλού κι ας μη του φαίνεται.
- Μπα, δε νομίζω, λέγεται πως πριν πάρει τη Νατάσα είχε γαμήσει οτι θηλυκό κυκλοφορούσε..[/I]

Δηλαδή, άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.

  1. Θα έλεγα πως ούτε κι εδώ, ακριβώς επειδή το θέμα είναι καρατσεκαρισμένο, συνηθίζεται το κρυφή. Εγώ τουλάστιχον θα πω κάτι πιο χοντρό να γεμίσει ο στόμας κι έτς.

  2. Αντίστοιχο του Φουκώ εν Ελλάδι κτγμ δεν διαθέτουμε. Ξέρεις κάτι παραπάνω;

Εν τέλει, για να ξεφύγουμε λίγο από τους «επώνυμους», νομίζω πως ο χαρακτηρισμός κολλάει γάντι σε κάτι τυπάκια χαμηλών τόνων, αδιόρατα θηλυπρεπή, που τους ξεφεύγει που και που κανά υγρό και λάγνο βλέμμα προς μπουτάλ σερνικά, ΑΛΛΑ που ποτέ δεν έχουν δώσει κάποιο δικαίωμα, π.χ. να την πέσουν στα ίσα σε κάποιον. Τέτοιους βλέπω π.χ. πολλούς σε γυμναστήρια, όπου μπορεί να πηγαίνουν για χρόνια κι ακόμη όλοι να αναρωτιούνται αν τλκ είναι ή δεν είναι gay. Σε άλλο όμως context - εν προκειμένω εκτός gym - τα ίδια άτομα μπορεί να έχουν εκδηλωθεί, άρα εκεί δεν τους προσήκει το «κρυφή». Ή και σε έναν επαγγελματικό χώρο-γραφείο, κάποιος μπορεί να είναι άψογος κι όλοι να είναι με την απορία αν σημαίνει κάτι αυτό το σπάσιμο στον καρπό, όμως το βράδυ που θα βγαίνει να μην κρύβεται καθολούλου.

#5
johnblack

ΥΓ. Η φωτογραφία του Φουκώ που ανέβασες είναι η αγαπημένη μου.

#6
knasos

Khan, για την πρώτη κατηγορία πάντα και δεδομένου ότι δεν παίζει να βγουν από την ντουλάπα με τιποτα, τι θα ικανοποιούσε εσένα ώστε να το χαρακτηρισεις απόδειξη ικανή για την μεταφορά των στην βου ή ακόμη και στην γου κατηγόρια;

#7
Khan

Δεν καταλαβαίνω καλά την ερώτηση. Νομίζω ότι εκ των πραγμάτωνε, η πρώτη κατηγορία έτσι όπως το θέτει ο Τζόνι δεν πρόκειται να βγει από την ντουλάπα ποτέ. Μόνο αν μας βγάλει κανά βίντιο ο χ Μάκης θα βεβαιωθούμε. Ενδείξεις είναι πάντα το να διατελείς προτεζέ, ή να έχεις προτεζέ (πολλοί από αυτούς που αναφέρει ο Τζόνι υπήρξαν προτεζέ ή είχαν προτεζέ με λίγο περίεργο τρόπο για στρέιτ). Αλλά δεν τίθεται θέμα «ικανοποίησης». Καταλαβαίνω και έναν μεγαλοδημοσιογράφο, ή επίσκοπο ή πολιτικό που θέλει να κρατήσει την ντουλάπα ερμητικά κλειστή, δεν τον κατακρίνω. Εντέλει συμφωνώ με τον Τζόνι με τον εντοπισμό του κρυφόπουστα εκεί που το τοποθέτησε και όχι στις σελεμπς.

#8
knasos

Α οκ! Ακόμη κι αν δεν κατάλαβες την ερώτηση έδωσες μια πλήρη απάντηση.

#9
iron

εγώ χαρακτηρίζω κρυφόπουστες όλους αυτούς που σκοπίμως και μόνο σκοπίμως (δλ. όχι από αδυναμία, από κοινωνικό περιορισμό, από ταμπού κλπ) κρύβουν το πουστριλίκι τους (δεν τους χαρακτηρίζω καν γκέι ή ομοφυλόφιλους, ούτε καν τους νοιάζει το τι γαμάνε), ζουν διπλή ζωή και εκμεταλλεύονται και τους ομοφυλόφιλους και το μη γκέι περιβάλλον τους, ρυθμίζοντας με τον πούτσο τους τους πάντες.

#10
Galadriel

@iro - Δεv ξέρω καvέvαv τέτοιο, αλλά για σκατόπουστας μου ακούγεται…

#11
iron

όχι, ο σκατόπουστας είναι ο στην κυριολεξία βρωμιάρης πούστης. και να με συγχωρέσουν πάλι οι γκέι φίλοι μου, αλλά έχουν κι αυτοί βρωμιάρηδες στο σινάφι τους, αλλοίμονο δηλαδή.

#12
johnblack

Iron σπεκ για την παρατήρηση. Νομίζω ξέρουμε όλοι πολύ καλά σε ποιούς αναφέρεσαι, κάποια ονόματα υπάρχουν σε προηγούμενο σχόλιό μου. Πρόκειται για ανθρώπους που λόγω της πλησμονής των αγαθών που τους περιβάλλουν, έχουν αναισθητοποιηθεί πλήρως έναντι όλων των ηδονών πλην μίας: της εξουσίας. Η οποία είναι εν τέλει και η μόνη πραγματική ευχαρίστηση, ο πραγματικός προορισμός του ανθρώπου, όπως δείχνει κι ο Orwell στο 1984. Η εξουσία στην αμιγή της μορφή, αποκαθαρμένη από οτιδήποτε άλλο. Όταν μπορείς να έχεις τα πάντα, σε οποιαδήποτε στιγμή και οποιαδήποτε ποσότητα, διακρίσεις όπως μουνί-κώλος ή αντρικός κώλος-γυναικείος κώλος ή ενεργητικός-παθητικός ομοφυλόφιλος, παύουν να έχουν οποιαδήποτε σημασία.

#13
Fotis Nitsiopoulos

κι ο ορισμός τα σπάει αλλά και τα σχόλια διαφωτιστικότατατατατα

#14
mariavas

Mην θεωρείτε, πως ότι νομιζει ή δεν ξέρει ο κόσμος , ισχύει κιόλας. Οι κοινότητες των γκευ τα ξερουν πολυ καλυτερα, αν και συνήθως δεν τα λενε. Τα παραπανω έχουν αρκετές ανακρίβειες. Σαλώμη πχ δεν ειναι ο Καραμανλης αλλά ο Σπηλιωτόπουλος . Ο οποίος σαφέστατα ΕΙΝΑΙ γκευ, και παλιοτερα πολυ απρόσεχτος, με κλειδι σουιτας στο Ledra Marriot, call boys κλπ. Επι δέκα χρονια κυκλοφορεί με ψευτικη, πληρωμενη, δηλ στημένη Πατρινιά μνηστή όπως ακριβώς έκανε ο Ρέμος με την Μακρυπούλια. Το τι συνέβαινε με τον Καραμανλή,τον κοσμηματοπώλη Βιλδιρίδη κλπ, το ξερουν ολοι οι in δημοσιογράφοι στην Θεσ/νικη, και ..ο άτυχος βλαξ Ζαχοπουλος κλπ .Αρα ολοι αυτοι είναι κρυφες- και πολλοι άλλοι , ας μην το προσωποποιούμε. Ευχαριστώ

#15
jesus

σωστός για την ανακρίβεια περί σαλώμης.

επί του ορισμού:

διάβασα επί τροχάδην ορισμό κ σχόλια, κ έχω να παρατηρήσω το εξής. είμαι σύμφωνος με τον τζμπ, αν κατάλαβα καλά, στο ότι κρυφή κ κρυφόπουστα είναι ακριβώς το ίδιο, απλά η δεύτερη λέξη είναι υβριστική κ υποτιμητική.

νομίζω το σφάλμα του κχαν είναι ότι διαπιστώνει μία ανάγκη διάκρισης εννοιών στην ανάλυσή του (δικαίως) την οποία δεν αποτυπώνει μονολεκτικά η νεοελληνική κ προσπαθεί εκ των υστέρων αυτήν την διακριτότητα των εννοιών να την μεταφράσει σε διακριτότητα των ορισμών δύο λέξεων (λάθος, εφ' όσον είμαστε λεξικό κ όχι φιλοσοφικό περιοδικό).

όταν ορίζεις μία λέξη, καλό είναι να έχεις διαβάσει φουκώ κ δεν έχω αντίρρηση να μας πεις κ τι λέει για το ζήτημα, αλλά ο φουκώ δεν έχει να κάνει απολύτως καθόλου με το τι σημαίνει η λέξη. κ αυτό είναι ο ορισμός της. αυτός που λέει τον τάδε κρυφόπουστα κατά κανόνα δεν έχει διαβάσει φουκώ κ η σκέψη του φουκώ, ιδίως την στιγμή που χρησιμοποιεί τη λέξη, δεν τον απασχολεί ουδόλως. κ γι αυτό αν θες να καλύψεις το κενό που διαπιστώνεις στο κομμάτι «Επίσης, όπως έχω γράψει και αλλού, πιστεύω ότι πρέπει να διακρίνουμε κ.ε.» πρέπει να το κάνεις εκτός ορισμού κ να μην αφήνεις την ανάλυσή σου να στρεβλώνει τις έννοιες που ορίζεις.

νομίζω φαίνεται καλά ο βασικός λόγος για τον οποίο είμαι συνολικά κατά των σεντονιών.

(το κείμενο είναι γενικόλογο, αλλά αναφέρεται στο παρόν, απλά με τη μορφή «οδηγιών»)

#16
Khan

Η απάντησή μου έχει ως εξής:

Πολύ συχνά δομώ τους ορισμούς μου ως εξής, το κάνω εδώ, το έχω κάνει και αλλού.

  1. Σε μια πρώτη παράγραφο ή μέρος γράφω το πιο γλωσσολογικό μέρος, το οποίο αφορά στην σημασία της λέξης, την χρήση της, τα συμφραζόμενα κτλ. Είναι ένα μέρος για να το διαβάσει ο γερμανός μεταφραστής, ο υδραυλικός, ο ηλεκτρολόγος και άλλοι που μας διαβάζουν (;), και να καταλάβει απλά τι σημαίνει η λέξη. Εδώ μάλιστα έβαλα και μια δεύτερη παράγραφο, την οποία άντλησα από γκέι σάιτ, για να δούμε ένα (μικρό) δείγμα του πώς βλέπουν οι ίδιοι τον όρο, γενικά μεθοδολογικά μ' ενδιαφέρει ο αυτο-ορισμός μειονοτικών/ αποκκλινουσών κοινοτήτων.

  2. Σε ένα δεύτερο μέρος διατηρώ το δικαίωμα να κάνω μια φιλοσοφική ή κοινωνιολογική, εδώ πρόκειται περισσότερο για κοινωνιολογική και αφορώσα σε θέματα αξιών, προέκταση, η οποία πλουτίζει τον ορισμό. Δεν βλέπω τον λόγο γιατί να το κάνω στα σχόλια και όχι μέσα στον ορισμό, αφού πλέον οι περισσότεροι από τους σταθερούς γραφιάδες του σάιτ γράφουν άρθρα με πολλά πραγματολογικά στοιχεία, και όχι λήμματα λεξικού. Εκτός αν αποφασιστεί επίσημα και συνολικά, να ξαναγυρίσουμε στα λεξικογραφικά λήμματα δηλαδή σε μια εποχή πριν ακόμη κι απ' τον αψγ, οπότε θα το δεχτώ. Πολλές φορές τιτλοφορώ αυτό το δεύτερο μέρος ως trivia ή με κάποιον άλλο τρόπο, ώστε να είναι σαφές πως πρόκειται για πραγματολογική προέκταση.

Κατά τ' άλλα αντιλαμβάνομαι την ένσταση για σύγχυση μεταξύ γλωσσικής χρήσης και εννοιολογικού αιτήματος, αλλά δεν θα έφτανα να το χαρακτηρίσω σφάλμα, εφόσον οι τελευταίες παράγραφοι δεν εστιάζουν τόσο σε μια διάκριση κρυφόπουστα και κρυφής, όσο σε μία διάκριση δύο διαφορετικών μοντέλων. Στην πρώτη παράγραφο γράφω καθαρά ότι πρόκειται για συνώνυμα. Εξάλλου, στα σχόλια υπάρχουν όλες οι περαιτέρω διευκρινίσεις που χρειάζονται. Άρα δεν θεωρώ ότι έχω πέσει σε σφάλμα οριστικής σύγχυσης μεταξύ γλωσσολογίας και φιλοσοφίας.

Ως προς την διερώτηση αν παρόμοιες εννοιολογικές διακρίσεις υπάρχουν στην Ελλάδα, από τις συζητήσεις μου με γκέι στην Ελλάδα, μου δείχνουν ότι υπάρχουν τέτοιες διερωτήσεις, βέβαια σε μικρότερο βαθμό από ό,τι στο εξωτερικό. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ τα σχόλια του Τζόνι πολύ σημαντικά και συμπληρωματικά ως προς τον ορισμό.

Ως προς το θέμα της φιλοσοφίας. Αυτά που γράφω στον ορισμό είναι κοινωνιολογικά, και δεν χρειάζεται κάποιος να έχει διαβάσει Φουκώ, για να έχει το δίλημμα να βγει ή όχι από την ντουλάπα. Η φιλοσοφία είναι μια α πο(υ)στεριόρι διατύπωση ενός διλήμματος, που θα το έχει και ο γκέι που δεν έχει διαβάσει Φουκώ, ίσως ακόμη κι ο αγράμματος τοιούτος, εγώ όμως δικαιούμαι αυτό το δίλημμα να το συστηματοποιήσω φιλοσοφικά, και για όσο δεν έχει επίσημα αποτραπεί από το σάιτ η συγγραφή ορισμών που να είναι παραπάνω από λεξικογραφικά λήμματα θα το κάνω εντός ορισμού, ίσως με μια ένδειξη που να το διαχωρίζει από τον κυρίως γλωσσολογικό ορισμό. Αατα.

#17
jesus

δεν πρότεινα ούτε να μην γίνονται αναλύσεις, ούτε να εξοβελιστούν στα σχόλια, απλά να είναι διακριτές από τον ορισμό. κ κυρίως, να μην επηρεάζουν τον ορισμό όταν πρόκειται για τέτοιου τύπου α ποστεριόρι αναλύσεις.

ξαναδιαβάζοντας τον ορισμό, νομίζω ότι το σχόλιο κάποιου που παρατηρεί ότι κρυφή κ κρυφόπουστα είναι το ίδιο άτομο, κ τον αν θα τον πεις έτσι ή αλλιώς εξαρτάται από τις περιστάσεις κ το άτομο στο οποίο το απευθύνεις, είναι αναγκαία διόρθωση στον ορισμό. κ αυτό γιατί ούτε στην πρώτη παράγραφο φαίνεται κάτι τέτοιο.

αντίθετα, αυτό που αντιλαμβάνομαι κ αυτό που σου παρατήρησα είναι ότι, επειδή την α ποστεριόρι ανάλυση την είχες κάνει πριν ορίσεις τη λέξη κρυφόπουστα, διακρίνεις δύο έννοιες τις οποίες η γλώσσα δεν διακρίνει, ακριβώς επειδή η ανάλυση αυτή σού δημιουργεί την ανάγκη.

το ρητό που δίνεις λειτουργεί εννοιολογικά εξ ίσου καλά με το «κρυφή» αντί του «κρυφόπουστα», απλώς ευνουχίζεται γιατί δεν έχει πλέον υβριστικό χαρακτήρα.

#18
Khan

Στην α΄ παράγραφό σου συμφωνώ, και στο μέλλον θα βάζω σαφείς ενδείξεις, όπως ήδη κάνω συχνά. Ως προς τα άλλα, θεωρώ ότι ο κρυφόπουστας έχει οριστεί στην πρώτη παράγραφό μου, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα, τέσπα, θα αναδιάρθρωνα/ ξανάγραφα ευχαρίστως τον ορισμό, έτσι ώστε να συμπεριλάβει ορισμένες από τις διευκρινίσεις των σχολίων.

#19
Khan

Ξαναέγραψα, λοιπόν, τον ορισμό, και παρακαλώ τους μόντουλες να περάσουν το παραπάνω ως ορισμό του κρυφόπουστα και μετά να το σβήσουν ως σχόλιο.

[mod]Οκέϊκ[/mod]

#20
Vrastaman

Required viewing το επεισόδιο «Trapped in the Closet» του South Park.

#21
Vrastaman

Αυτό που θα μου μείνει από τον ορισμό δεν είναι τόσο οι διαφορές κρυφής και κρυφόπουστα όσο ο συγκλονιστικός διαχωρισμός των ροσμπίφ που «πανηγυρίζουν» την πουστιά τους σε αντίθεση με τους γαλέους που δεν την θεωρούν αυτοσκοπό.