ταΐζω το μηχάνημα

Άξιος! Μου εξηγείς λίγο το λόμπας μήπως και το βάλω σην λίστα μου; Έχει σχέση με κωλόμπα;

Ναι, είναι ευφημισμός της κωλόμπας, συγκεκομμένο κυκλοφορεί και ως «λο», υποκοριστικόν «λομπίσκος» (!)

Αστερίες και μάλιστα Ανδρομέδας πρωταγωνιστούσης εις το πάλαι ποτέ παίγνιον των «Εισβολέων Διαστήματος», εννοείται προ της ελεύσεως των εγχρώμων καθοδικών σωλήνων, όπου δια την άγραν επιπλέον πελατών, ο ευφάνταστος ιδιοκτήτης, τοποθετούσε έγχρωμας -πλην διαφανείς- λωρίδας δια την δημιουργία ψευδαισθήσεως και καλυτέρου οπτικού αποτελέσματος.

Φυσικά το οπτικόν τούτο αποτέλεσμα, ουδώλως εξευμένιζε τους νεανίας κατά τις αποτυχημένας προσπάθειας τους επιβολής επί του παιγνίου, με συνέπειαν την άκρατην εκτόξευσιν βωμολοχιών και πτυέλων προς το μηχάνημα. Αι πράξεις ούτες, συνήθως επέβαλαν την πυξ-λαξ έξοδον του παραβάτη...

Εύγε!

Φχαριστώ! Επίσης υπήρχε και η κλασσική επιδεικτική κίνηση-άπλωμα τραχανά των κερμάτων στο κάτω μέρος της οθόνης που σήμαινε = μην μ' ενοχλήσετε-θα παίζω για ώρες...
Όσο για τα πτύελα, εκσφενδονίζονταν κατά ριπάς και απο θαυμαστές αποστάσεις, αν όμως ήθελες να κάνεις πραγματική ζημιά στο μπούστη, έσταζες κέτσαπ-μουστάρδα στα κουμπιά (που αχρηστεύονταν), απ' τα παλιοσάντουιτς που σε τάιζε (!)

Στος!

Επίσης, σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι θυμάμαι (Olympics), στα 100μ σπριντ, περνούσες την κόχη ενός κέρματος ταχέως μπρος-πίσω πάνω στο κομβίον... αποτέλεσμα μετά από καμιά 20αριά παιχνίδια το κουμπί να παραδώσει πνεύμα τε και σώμα (και συ να βρεθείς για μια ακόμη φορά πυξ-λαξ εκτός!)

Θα δακρύσω. επίσης τα'ί'ζαμε τα ξύλινα ποδοσφαιράκια. θυμάται κανένας τις μαγκωτές;

Άσχετο τουτόριαλ: για διαλυτικά και τόνο ταυτόχρονα πατάμε shift+w και μετά το γραμματάκι ι, υ, γουοτέβα.

Μαγκωτές είναι οι γουρούνες (ιταλιστί: rullare=απότομα στριφογύρισμα του άξονα μετά απο μάγκωμα);

....ευτυχισμένες εποχές στην υπόγα πίσω από το γήπεδο του ΠΑΟ στην Αλεξάνδρας και μετά στην υπόγα στην Καμβουνίων (Περιοχή Συντριβάνη - Θεσσαλονίκη) ως φοιτητής!

Κοίτα να δεις που τον είχα για σλανγκομούνα ετούτον...

...μπαααααα, δεν νομίζω.....

χοτζα τέλειος. ξεχασες να αναφέρεις το «παράμαλο» Βάλτο σε παρακαλω γιατι είναι κριμα για τετοιον ορισμο.Παραμαλο ηταν πετονια πολυ χοντρη (150 νουμερο,μάνα για παραγαδι) που την καιγαμε με τον αναπτηρα λυγιζοντάς την στην μια ακρη σε σχημα Π. της δίναμε δηλαδη 2 διαδοχικες γωνιες και εμπαινε στη σχισμη για τα εικοσάρικα, εν συνεχεια παλινδρομουσαμε την ακρη αυτη η οποία ακουμπουσε τον αισθητηρα του κρεντιτ και εγραφε με χαρακτηριστικη ανεση ΟΣΑ θελαμε.
Επισης ο εβραιος που ειχε το μπιμπλικαδικο παντα μας χαλαγε απο κατοσταρικο = 5 εικοσαρικα,αν όμως ειχαμε τιποτα ψιλα π.χ. 2 δεκάρικα ή τεσσερα ταληρα κτλ και του λέγαμε να μας τα κάνει εικοσάρι μας έλεγε πάντα ειρωνικα«θα το παίξεις όλο;» ο πουστης. καλο ειναι να το βαλεις ως παραδειγμα ( με όλο το θράσος)
Υ.Γ: Παραμαλο είναι τα τμηματα του παραγαδιου που καταληγουν σε αγκιστρι

Με όλο το θράσος... «Η Ωραία των Αθηνών»;

Ναι ναι και με όλα τα Ροκφόρ, (μεσα σ όλα εισαι )!:-)

Άλλη η μάνα άλλο το παράμαλο πέρκινς. Το παράμαλο είναι το κομματάκι της πετονιάς που είναι δεμένο στη μάνα και κρατάει το αγκίστρι και δεν είναι χοντρή ο πετονιά για να μπορεί να κινείται σχετικά ελεύθερα το δόλωμα. Πώς τα μπέρδεψες έτσι, άλλα λέει στην αρχή το σχόλιο άλλα το υγ...;

Χαχαχααχα! δικιο έχεις που το καταλαβες έτσι ίσως δεν ημουν σαφης. το λεγαμε παραμαλο αλλα βαζαμε πετονια απο «μάνα» για να μην είναι πολυ μαλακό.
6ωρα γιατι το λέγαμε παράμαλος απο το σχημα που του δίναμε με τον αναπτηρα σαν J ένα πράγμα.
Ξανα χαχα.
ΥΓ: έχω βάρκα και παραγάδια (αλήθεια) γιασ το καλοκαίρι και το πάσχα.

Το νού σου Μές: (Πάει να σε ξεμοναχιάσει)...
:-Ρ

Ξεχασα να της πω ρε που εχω και συλλογη με νομισματα. Τι μου το χαλας;