Λέγεται κι έτσι η ηρωίνη, για να θυμίζει γυναίκα. Κατά το ζωή, στα «η ζωή είναι ωραία, αλλά τα έχει μ' άλλον», «η ζωή είναι μια πουτάνα που πάει μ' όλους» κ.ο.κ.

Να μην συγχέεται με την διάσημη σλανγκίστρια, γόνο βασιλικού οίκου.

Πηγή: John Black.

Η ηρώ είναι μια γκόμενα που δεν την ξεπέρασε κανείς.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Vrastaman

΄στος!

#2
GATZMAN

Ετς

#3
BuBis

Υπάρχει και το άσμα, She's like heroin to me από τους μακαρίτες The Gun Club...

#4
Vrastaman

Για να μην έχει παράπονο η έτερη 'μουνα, η καλύτερη γκόμενα των ερυθροδέρμων (και όχι μόνον) είναι η Μες

#5
BuBis

E, και των Μεξικανών η Μαρία Χουάνα...

#6
Vrastaman

ΟΚ, καλύψαμε και την Μαριαχόμορφη! Για την Popaoua υποθέτω υπάρχουν τα poppers. Νομίζω έχουμε καλύψει όλες τις εωεργές σλανγκίστριες.

#7
BuBis

Kαλά υπάρχει και η Πόπη...

#8
Khan

Χαχα, σλανγκομούνες σκέτος εθισμός, σκέτη πρέζα. Αυτά είναι!

#9
Khan

Ουάου! Ηρώ, Μες, Μαρία Χουάνα, Πόπη! Ναρκωτικά όλες τους!

#10
BuBis

Tελείως άσχετο αλλά και το σλανγ.γκρρρ είναι εθιστικό... Για να μην αδικήσουμε όμως και κάποιες κοιτάξτε εδώ πως τα φέρνει η σλανγκδιαστροφή!

#11
johnblack

Το ίδιο το «ηρωίνη» είναι υπό μια έννοια σλανγκ. Είναι η εύστοχη εμπορική ονομασία (brand name) που έδωσε η bayer στην ουσία διακετυλομορφίνη. Είναι το φάρμακο-παυσίπονο των «ηρώων», δλδ των γερμανών στρατιωτών που τραυματίζονταν βαριά στις φονικές μάχες του α' παγκοσμίου... Η Ηρώ είναι παιδί του πολέμου, όπως και τόσες άλλες εφευρέσεις

#12
Vrastaman

Πρέπει να είσαι ήρωας για να τα φτιάξεις με τέτοια γκόμενα :Ρ

#13
patsis

Γουάου. Εντυπωσιακή προέλευση της λέξης.

Τζονμπλακ σου έχω μια θλιβερή ερώτηση (κυρίως σε εσένα γιατί δείχνεις με τους ορισμούς σου να ξέρεις κάτι παραπάνω): Γλυτώνει κανείς από τον εθισμό στην ηρωίνη; Σε τι ποσοστά; Με τι κόστος στην υγεία του; Ξαναπέφτει; Είναι αλήθεια αυτές οι τραγικά μεγάλες περίοδοι αναμονής για να μπεις σε θεραπευτικό πρόγραμμα; Προλαβαίνει να περιμένει ένας εθισμένος τόσους μήνες ή και χρόνια να τον δεχτούν, ή χάνει την μάχη στην αναμονή;

Επειδή καλές είναι κι οι επίσημες στατιστικές αλλά κι οι μαρτυρίες έχουν την σημασία τους, καταλαβαίνεις.

#14
johnblack

Θα βρεις τις περισσότερες απαντήσεις που ζητάς στο παρακάτω τεκμηριωμένο άρθρο:

Μέρος 1 - Όπιο

Μέρος 2 - Ηρωίνη

#15
BuBis

Mιά άλλη ετυμολογική βερσιόν που δίνεται για την Ηρωίνη, (με αυτή την ονομασία κυκλοφορούσε από το 1898 στην Γερμανία από την Βayer) είναι ότι ονομάστηκε έτσι από την εταιρεία γιατι μία χρήση της αρχικά ήταν στο να βοηθά αλκοολικούς (να γίνουν ήρωες) να αποεξαρτοποιηθούν.

#16
Vrastaman

Το LSD αρχικά προοριζόταν για θεραπεία του αλκοολισμού!

Πάντως ο ποιό «απομυθοποιημένος» κινηματογραφικός ζάκης που μπορώ να σκεφτώ είναι ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Τραβόλτα στο Pulp Fiction.

#17
electron

Μια παρατήρηση. Δεν ξέρω αν αυτό είναι σλανγκ. Διότι η χρήση μόνο απο ένα συνάφι (και αυτό ελέγχεται), κατά τη γνώμη μου, δεν νομίζω οτι είναι αρκετή (εκτός αν ο όρος περάσει και πιο έξω απο το συνάφι). Π.χ. εγώ εχω ένα κύκλο 100 ανθρώπων, εκ των οποίων 3 είχαν μπλέξει με ναρκωτικά, εκ των οποίων ένας πολυ κολλητός. Ποτέ μα ποτέ δεν μου πε, καμμία σλανγκιά. Αντιθέτως απέφευγε. Βάσει των δικών μου εμπειριών, η φράση «η ηρώ είναι μια γκόμενα που δεν ξεπέρασε κανείς» αποτελεί ένα ευφυολόγημα, και δεν την ακούς στην πιάτσα. Πιάτσα είναι η καθημερινότητα που αλέθει κάθε είδος ανθρώπων.

«Λέγεται», απο ποιους και πότε; Απο ηρωινομανείς, απο εμπόρους, απο φοιτητές, απο απεξαρτημένους χρήστες. Σε ποιον;

Καμμία μομφή, και ουχί πατερναλισμός. Τα σχόλια παραπάνω αντανακλουν προσωπικές σκέψεις και εμπειρίες, και απλά τις θέτω στο τραπέζι.

#18
johnblack

Εlectron υιοθετώ σε γενικές γραμμές τον προβληματισμό σου. Ανάμεσα στη γλωσσοδιφική αναζήτηση και τη γλωσσογραφικού τύπου εκζήτηση, τα όρια είναι δυσδιάκριτα και δεν είναι εύκολο να πεις ποιο το αίτιο και ποιο το αιτιατό. Το πάθος της (κατα)γραφής συχνά δεν εμφορείται από αυτό που θα λέγαμε «γνήσιο ερευνητικό ενδιαφέρον» αλλά μάλλον τείνει σε έναν αισθητικό φορμαλισμό της «λέξης για τη λέξη», την κατά κατά Wimmel «ακτινοβολία της μεμονωμένης λέξης», έναν λόγιο αποκρυφισμό αποκομμένο από την κοινωνία. Η (κατα)γραφή ως απόλυτα υλική πράξη, ως δραστηριότητα γλωσσικής παραγωγής, ως ερωτική κατεργασία της γλωσσικής ύλης. Ο μηδενισμός της μεταβατικότητας και η καθαρή κειμενικότητα του Roland Barthes. To γράφειν ως αισθητηριακό γεγονός και λεπταίσθητη χειρωναξία. Τα ονόματα - εν προκειμένω ηρωίνη - που δίνουν αφορμή για ακόμη περισσότερα ονόματα - βλ. Ηρώ - με αποτέλεσμα η όποια ουσία να θάβεται κάτω από σωρούς λόγιων γλωσσών. Το κυνήγι της γλώσσας, δλδ της σπάνιας, παράδοξης, απόκρυφης λέξης, οδηγεί συχνά στην υπερβολή και το μανιερισμό, έναν γλωσσικό φετιχισμό.

Πιο συγκεκριμένα: ο ορισμός του χαν είναι ελλιπέστατος, έχεις καθε δικαίωμα να το επισημαίνεις και να αναζητείς αναπαραστατικές αντιστοιχίες. Όσο για τη φράση «η Ηρώ είναι μια γκομενα που δεν ξεπερνάς», είναι όντως ένα ευφυολόγημα δικής μου έμπνευσης, το οποίο χρησιμοποίησα εδώ. Το ότι γινόμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως, πιο σλανγκιάρηδες κι απ' τους σλανγκιάρηδες είναι νομίζω κοινός τόπος, αναπόφευκτη συνέπεια της θεωρητικής μας ενασχόλησης με το αντικείμενο. Είναι όμως μοίρα της τέχνης «όχι να αντανακλά σαν τον καθρέφτη, μα σαν φακός να μεγεθύνει», έλεγε ο Μαγιακόφσκι. Τίποτα δεν μένει ίδιο μετά την καταγραφή του, διαμεσολαβείται από την ίδια την πράξη της γραφής.

Βέβαια, το δείγμα σου είναι απελπιστικά μικρό (3 τοξικομανείς γνωστοί εκ των οποίων μόνο ο ένας αρκετά οικείος ώστε να ανοιχτεί) και δεν σε νομιμοποιεί, αλλά όπως είπα, στη βάση του ο προβληματισμός σου είναι θεμιτός. Παρόμοια παρατήρηση είχα κάνει αναφορικά με το λήμμα σίδερα....

#19
Vrastaman

Κομματάκι αυστηρός κουτουτουμουγού. Το ηρώ < ηρωίνη 'ν'ν' κακό....

#20
electron

@μαυρόγιαννο, χαίρομαι για την απάντηση, και συμφωνώ απόλυτα στο βαθμό του στοιχήματος της λόγιας γλώσσας. Στο αν κάτι καταγράφεται, γεννιέται ή οτιδήποτε. Αυτή άλλωστε είναι και η ομορφιά της γλώσσας ως ζωντανού οργανισμού. Υπάρχει, εξελίσσεται, επιδοκιμάζει ή αποβάλλει ως λεχώνα (που 'σαι μάνα να διαβάσεις τι γράφει ο γιόκας σου!) λέξεις και έννοιες.

Το δείγμα είχε να κάνει με το πόσο διαδεδομένος μπορεί να είναι κάποιος όρος, ώστε να χαρακτηριστεί όρος κατ' αρχήν, και αδόκιμος ή δοκιμος στη συνέχεια. Αλλά η απάντηση σου με κάλυψε πλήρως σύντροφε Λουντβιχ....

#21
electron

@ vrasta. Πρέπει να είσαι κλώνος του Πανούση. Του εγκληματολόγου εννοώ. Θα σε ξεμπροστιάσω μόλις βρψ τις αποδείξεις.

#22
smoke

Τζόνι,άψογος και απολαυστικός -ως συνήθως.Μόνο μια κωλοπαρατήρηση: με χαλάει η λ.«τοξικομανής»,όπως και κάθε λ.με αρνητικό αξιολογικό φορτίο για κείνους που κάνουν χρήση.

#23
Galadriel

Σαν να λέμε προτιμάς κάτι σε «τοξικοχαρής»;

#24
Vrastaman

Mes, you never miss a beat ;-)

#25
Galadriel

Είναι που τις πρέζες τις έχω... μυθοποιημένες και δεν μπορώ να τις απομυθοποιήσω, Βράστα. Το τοξικομανής είναι μια λέξη πολίτικλυ κορέκτ αν μη τι άλλο, αν και, όντως έχει αυτή την περιφρόνηση για την οποία διαμαρτύρεται ο σμόκε.

Από την άλλη αν το καλοσκεφτείς, τοξικομανή μπορείς να πεις και την θεια που ζει με τα μπότοξ, εφόσον το μπότοξ είναι καθαρή τοξίνη, μούμπλε μούμπλε μανία με τα μπότοξ. Ε, ναι, προσκυνείστε το είδωλα.

#26
Khan

Ακριβώς, Τζόνι, το παράδειγμα είναι σλανγκ, καθώς αποτελεί τον ψαγμένο εκ των ένδον αστεϊσμό ενός πρώην ηρωϊνομανούς, που έχει πλέον στρατολογηθεί από την Δίωξη Ναρκωτικών με βιτρίνα τον Μπωντριγιάρ.

(Για να δούμε, θα βγει άρθρο για την Φραπέ; Α ρε Χαλικούτη, πού είσαι και δουλεύω για σένα...).

#27
johnblack

@ Smoke. Καλώς ενίστασαι. Να σε θυμίσω βέβαια οτι από το Wittgenstein και μετά έχουμε πλήρως συνειδητοποιήσει τον εγκλωβισμό μας εντός της γλώσσας... Κι ο ίδιος ο Derrida παραδέχεται πως δεν μπορούμε έτσι απλά να απαλλαγούμε από το εννοιολογικό φορτίο που μας κληροδότησαν οι πολιοί αιώνες... Κατά καιρούς έχουν γίνει απόπειρες να περάσουμε στην άλλη όχθη, στο πέρα απ' την έννοια, να βγούμε απ' την άλλη μεριά του καθρέφτη... Ο Adorno με το «μη ταυτόν», ο Foucault με το «άσκεπτον»....

#28
Vrastaman

Δεν παίζω, ξέχασες να αναφέρεις τον Baudrillard!

Vrastaman slaps johnblack around with a large trout, για να θυμηθούμε τις παλιές καλές μέρες του MIRC :P

#29
johnblack

τ' ειν' τούτο ΜΙΡΣ;

#30
Vrastaman

Προγραμματάκι με το οποίο τσατάραμε στα 90ς. Σού εδινε την επιλογή to slap κάποιον around with a large trout. Δεν έχω ιδέα αν παίζει ακόμα...

#31
Galadriel

http://en.wikipedia.org/wiki/Mirc

To mirc ζει και βασιλεύει και στα '00ς απλά έχουν βγει άλλα πιο voice πιο cam και πιο πιασάρικα...

#32
electron

τον είπα λούντβιχ και έβαλε και βιτγκενσταϊν! τον μπετόβεν τον κουφό εννοούσα!!!!!

#33
smoke

Βράστα δεν κατάλαβα χριστό. Το αποδόμησαν το νόημα οι πως τους λεν. Και -φαντάσου-με άρεσε.θξ
@Τζόνι και Μες -προτιμώ να τους λεω χρήστες ουσιών ή απλά χρήστες, όταν τα συμφραζόμενα το επιτρέπουν. Ακόμα και το πρεζόνια το προτιμώ στο σλανγκρ.Θα μπορούσα να επεκταθώ, αν είχα χρόνο. Σας παρακολουθώ, το νου σας. Και Τζόνι, δε με νομιμοποιεί ουδείς Βιτγκενστάϊν (την αφεντιά μου και μόνο) να χρησιμοποιώ λέξεις που-έστω νομίζω-προσεγγίζουν τον Άλλο αξιολογικά. Καλά ρε γμτμ πότε προλαβαίνετε; Ε;Ε , Μες;

#34
smoke

Ναι! δεν έκανα προεπισκόπηση.Βλαμάδι!

#35
iron

βράστα, είσαι ευπατρίδης εσύ παιδί μου, τι τζέντλεμαν, τι παιδί, είδατε ρε κορίτσια πώς φρόντισε ώστε να μην μαλλιοτραβηχτούμε, για όλες είχε κάτι καλό να πει. τα συγχαρητήριά μου στην κυρία βράστα που σε τσίμπησε πρώτη!

#36
Khan

έχει την διπλωματία στα γονίδιά του, έχει αποδειχθεί πολλάκις.

#37
Vrastaman

you talkin' to me;
:P
Βρε Ηρούλα, can I quote you on that;

#38
iron

μα τι λέτε τώρα, κύριε βράστα...

#39
Khan

Η Ηρώ είναι μια γκόμενα που σου κόβει τον βήχα!

#40
Επισκέπτης

εγώ έχω να πω ότι από την πολύ αμερικάνικη τηλεόραση το μυαλό σας έχει γίνει κουρκούτι

#41
Vrastaman

Είμαστε που είμαστε όλοι λιοστ, έχουμε και τον electrona να μας prison break κι από πάνω!

#42
electron

άντε, μη βάλλω τον τζιζ (παρεμπιπτόντως, συνώνυμο του σπέρματος στην αγγλική) να αγοράσει το σάϊτ, να γίνει ρουμάνος και να σας στολίζει γαλλικά, με το απαράμιλλο και πάντα καλοσυνάτο και ήπιο ύφος του

#43
electron

μαλακία είπα περί συνώνυμου,
ουσιαστικά είναι η έκφραση απογοήτευσης από σιχαμάρα

#44
electron

καμία αιχμή, πλάκα κάνω, αλλά δεν μου βγήκε....