Ο εξαφανισμένος. Που ποτέ δε βρίσκεται στο πόστο του. Που κι αν τον ψάξεις, θα 'ναι εις μάτην. Δεν παίζει να τον βρεις πουθενά.

Διευκρινίσεις.

  1. Πουθενάς ΔΕΝ είναι ο οποιοσδήποτε εξαφανισμένος. Δεν εμπίπτουν π.χ. στην κατηγορία αυτή οι αγνοούμενοι, που τους ψάχνει στα αζήτητα η Νικολούλjη και ο Ερυθρός Σταυρός. Πουθενάς ΔΕΝ είναι αυτός που απλά άνοιξε ένα πρωί την πόρτα του, είπε στη γυναίκα του πως πάει στο περίπτερο για τσιγάρα και ποτέ δεν επέστρεψε.

  2. Ο πουθενάς συνήθως είναι κάτοχος κάποιας θεσμικής θέσης. Με τη μόνη λεπτομέρεια ότι αυτό ισχύει μόνο στα χαρτιά. Διότι εξαιρετικά σπάνια - έως ποτέ - προσέρχεται για να εκτελέσει το καθήκον του.

  3. Ο κλασικότερος πουθενάς είναι ο τελών εν αργομισθία υπάλληλος. Φαινόμενο που παρατηρείται βεβαίως βεβαίως στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Θέσεις που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά. Κι ο μισθός εννοείται να πέφτει κανονικά και με το νόμο.

Παράδειγμα: φίλος του γράφοντος προσελήφθη σε ΟΤΑ με εξάμηνη σύμβαση. Για λόγο που μέχρι τώρα αγνοεί ακόμη κι ο ίδιος, δεν τον πήραν ποτέ τηλέφωνο να πάει για δουλειά. Και τα μισθά να πέφτουν κανονικά στην τράπεζα.

Στους κατ' ουσίαν πουθενάδες εμπίπτουν και οι ακόλουθες περιπτώσεις: α) υπάλληλος της ΕΡΤ που η μοναδική του δουλειά ήταν να πηγαίνει με ταξί κάθε Κυριακή πρωί στην Πάρνηθα και να ρυθμίζει κάτι στις κεραίες. Ζήτημα 10 λεπτά δουλειά δλδ, χωρίς το πηγαινέλα.
β) οι φύλακες του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας στην Πατησίων, που συνεννοούνται μεταξύ τους και κανονίζουν τις βάρδιες κατά τρόπο ώστε να δουλεύει ο καθένας τους μονάχα μια φορά στις 10 ή 15 μέρες.

  1. Αγαπημένος πουθενάς είναι και ο πανεπιστημιακός καθηγητής που δεν εμφανίζεται ποτέ στις παραδόσεις και στέλνει αντ' αυτού τα τσιράκια του, που συχνά δεν ξέρουν που παν τα τέσσερα. Πολλά φοιτητόνια παίρνουν πτυχίο χωρίς ποτέ να έχουν δει τη φάτσα τέτοιων ανεκδιήγητων πουθενάδων.

  2. Να μη ξεχάσουμε τέλος και τους πουθενάδες φαντάρους, που λόγω βυσματικής την περνάνε ζάχαρη. Στην πιο light εκδοχή, πουθενάς φαντάρος είναι αυτός που ποτέ δεν βρίσκεται στο πόστο του (π.χ. ως νοσοκόμος), βγαίνει στην αναφορά όποτε του καυλώσει και γενικά ψωλάρει ανηλεώς και κατά σύστημα. Σε πιο hardcore φάσεις, ο πουθενάς απλά κάνει θητεία απ' το σπίτι του, κι εμφανίζεται μόνο στο τέλος για να τσιμπήσει το απολυτηριάκι του. If this is the case, τότε δεν μιλάμε για απλό δόντι, αλλά για χαυλιόδοντα από σιβηρικό μαμούθ...

  3. Ο πουθενάς είναι, generally speaking, υποκατηγορία του Ανύπαρκτου, αυτού που Δεν Υπάρχει. Ο τελευταίος όρος είναι βέβαια πολύ ευρύτερος, με τεράστιο πλην ασαφές νοηματικό περιεχόμενο. Εντούτοις, συγχύσεις μεταξύ των δύο ενίοτε δεν αποφεύγονται. Αλλά γι' αυτό είμαστε κι εμείς εδώ βρε...

  4. Πουθενάς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, μάλλον καταχρηστικά κττμγ, και ο επαγγελματίας εκείνος που ποτέ δεν τον βρίσκεις όταν τον θες, όχι όμως επειδή έχει τσακωθεί με τη δουλειά, αλλά επειδή πνίγεται στη δουλειά και δεν προλαβαίνει ούτε να κλάσει. Το ακριβώς αντίθετο δλδ...

  1. - Ο Κωστάκης φίλε δουλεύει σε Υπουργείο. Πάει χαλαρά το πρωί με καμιά ωρίτσα καθυστέρηση, με την κάρτα χτυπημένη από συνάδελφο. Μετά στο άραγμα άλλη μια ωρίτσα, με καφεδούμπα και τα σχετικά. Ε μετά δε θα πάει και τη βόλτα του στα μαγαζιά κανά δυωράκι γεμάτο; Θα την πάει. Και φεύγει εννοείται και ένα δύωρο νωρίτερα.
    - Πουθενάς κανονικός δηλαδής...
    - Ναι, αλλά έχει και 17 χρόνια υπηρεσία στην πλάτη του, κάτσε καλά..

  2. Παραδείγματα συγκεκριμένων πουθενάδων.

Α. Ο πιο γνωστός πουθενάς καθηγητής στη Φιλοσοφική Αθηνών είναι κάποιος Μπενέτος της Λατινικής Φιλολογίας. Τον έχουν κράξει οι παρατάξεις επανειλημμένα, μέχρι και ανακοινώσεις έχουν αφισοκολλήσει όπου τον ξεμπροστιάζουν. Κι αυτός το χαβά του. Στη Θεολογική, ψιλο-πουθενάς ήταν και ο πολύς πατέρας Μεταλληνός, που συνήθως έστελνε αντ' αυτού μια θεούσα απ' τις διδακτόρισσες, η οποία το μόνο που έκανε ήταν να διαβάζει με κατάνυξη αποσπάσματα από τα θεόπνευστα βιβλία του παπα-Γιώργη...

Β. Πρόσφατο είναι το σκάνδαλο με τους 116 πουθενάδες ναύτες που «υπηρετούσαν» τη θητεία τους στο Οίκημα του ΑΓΕΝ, μακράν την πιο βυσματική θέση σ' ολόκληρο το ΠιΝι. Όλοι ανεξαιρέτως γόνοι καλών οικογενειών και γαλάζια παιδιά, έκαναν μια βάρδια ο καθένας κάθε 15 μέρες, κάθε 20, κάθε μήνα. Ορισμένοι έκαναν μία κάθε τρεις μήνες. Προεκλογικά είχε πέσει κάποιο κραξιματάκι, δημοσιεύτηκε και στο νετ η λίστα με τα ονόματα. Στα παπάρια τους. Με το που ήρθαν οι πράσινοι, το Οίκημα έβαλε λουκέτο και τα φλωρόπαιδα σκορπίσαν γι' άλλες πολιτείες (δλδ για άλλες βυσματικές υπηρεσίες, μην τρελαθούμε κιόλας). Για περισσότερα βλ. εδώ.

Claude Lévi-Strauss, 1908-2009 (από johnblack, 03/11/09)Βασίλης Καρράς, Δεν πάω πουθενά (από poniroskylo, 05/11/09)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
HODJAS

Πολύ καλό (απ' τα αγαπημένα μου)!

Οδός Ελλήνων-Οδός Απόντων Υπευθύνων (Βασιλάκης)

Βλ. και κατ' ιδιωματική σύντμηση: Πούθεν/πούθε=τυχάρπαστος, λουφαδόρος, κουκουρούκου, ανευθυνο-υπεύθυνος, τελειωμένος, δεν υπάρχει κ.α.

#2
iron

αν θυμάμαι καλά από την σύντομη θητεία μου στη νομική (γιατί μετά έφυγα τρέχοντας), μέγας πουθενάς ήταν και ο Αραβαντινός, νο; Σε αντίθεση με τον Μάνεση, κττμγ.

#3
johnblack

Η Νομική είναι η κατεξοχήν σχολή όπου θάλλουν και ευημερούν οι πουθενάδες. Φυτώριο ασυδοσίας και έπαρσης.

#4
xalikoutis

«Α και να σε πετύχω πουθενά ρε πουθενά!» είπε ο Κύριος Κακομοίρογλου από μέσα του.... Το 6 πρέπει να γίνει η αρχή εκτενούς σλανγκικής φιλοσοφίας του όντος...

#5
Vrastaman

Ωραίος!

#6
johnblack

Ρε φίλε δίκιο έχεις, κοίταγα τους ορισμούς για το δεν υπάρχει και είναι επιπέδου δημοτικού.. Χρειάζεται ένας Slangeidegger για να καλύψει το κενό αυτό. Ακούει;

#7
Vrastaman

Όχι αλλά ευτυχώς έχουμε τον Khan και την αφεντιά σου να μας ζαλίζετε τα καλαμπαλίκια in such matters :Ρ Γιατί δεν το ρίχνετε κορώνα γράμματά;

#8
HODJAS

Εγώ μια φορά, κάθε φορά που τσεκάρω στιχομυθία Χάν-Τζόνι, ανάβω τσιγαρούμπα και παραγγέλνω καφέο...

#9
Khan

Ρε παιδιά, τα σχόλια του ανύπαρκτος δεν τα είδατε; Θα ξέφευγε τέτοια ευκαιρία; Βέβαια, χρειάζονται και κάποιες αναφορές στον Πλωτίνο και τον Νικόλαο Κουζανό, αλλά φοβάμαι μην μπει κανάς υδραυλικός ή κανάς βοθρατζής στο σάιτ και φρικάρει με αποτέλεσμα να χάσουμε την επαγγελματική σλανγκ. ;)

Παρεμπίπταμπλυ, κορυφαία ατάκα του αψγ στο ήδη αναρτηθέν δεν υπάρχει

#10
Khan

Υ.Γ. Πολύ καλό ο ορισμός- λήμμα! Για τον Μπενέτο έχεις απόλυτο δίκιο, έπαιζε πολύ. Για τον π. Μεταλληνό, ένας γνωστός (αυτός που πούλαγε λιβανάκια στην παραεκκλησιαστική οργάνωση «ΦΩΣ») μου είπε ότι ξεσκίστηκε να του γράφει στο γραπτό όλες τις μανίες του (Ρωμανία, ψευδεπωνύμως καλούμενον Βυζάντιο, Γαλάτες αδελφοί μας με εμάς τους Ρωμηούς) και τελικά πήρε κακό βαθμό, πολύ απλά γιατί τα γραπτά διορθώθηκαν από φοιτητή, που κυριολεκτικά δεν κατάλαβε Χριστό από την μεταλληνίστικη τζάργκον.

#11
xalikoutis

Βέβαια, χρειάζονται και κάποιες αναφορές στον Πλωτίνο και τον Νικόλαο Κουζανό, αλλά φοβάμαι μην μπει κανάς υδραυλικός ή κανάς βοθρατζής στο σάιτ και φρικάρει με αποτέλεσμα να χάσουμε την επαγγελματική σλανγκ. ;)

χαχχααχχα

#12
johnblack

Καλέ μου Χαν κανόνισε το πρόγραμμά σου: θέλω οπως και δήποτε χαιντεγγεριανή οντολογία («γιατί να λέμε πως υπάρχει κάτι και να μη λέμε, σχεδόν ΤΙΠΟΤΑ;»), αντορνική Αρνητική Διαλεκτική, Negativitat και μαρκουζιανή Μεγάλη Άρνηση. Έτσι για αρχή και βλέπουμε.

#13
Khan

τζον, να κάνουμε ένα co-authoring. Εγώ θα πιάσω την ύστερη αρχαιότητα και Μεσαίωνα (Πλωτίνος, Ακινάτης, Ντουνς Σκότους, Κουζανός) κι εσύ τον 20ο- 21ο αιώνα.

Πλάκα κάνω!

#14
johnblack

Ξέχασες τον Αρεοπαγίτη..

#15
HODJAS

Παιδί! Έναν καφέ...

#16
BuBis

'Ασε Hodja πέθανε ο Levi-Strauss και μάλλον ετοιμάζουν τον καφέ, τα παξιμάδια και το κονιάκ...

(καλό ταξίδι...)

#17
johnblack

Βubi με συγκινησες. τωρα το έμαθα...

#18
HODJAS

Που' σαι, παιδί! Τί θα γίνει μ' εκείνον τον καφέ;

#19
Vrastaman

Πάει κι ο Claude.

#20
poniroskylo

Εξαιρετίκουε ... λήμμα και ορισμός.