Έκφραση που χρησιμοποιείται για να δηλώσει την αγανάκτηση του ομιλητή για κάτι που έκανε ή είπε αυτός στον οποίο απευθύνεται. Ταυτόσημή της είναι η (σχετικά πιο κοινή) φράση «τον κακό σου τον καιρό».

Αξίζει να σημειώσουμε ότι φλάρος είναι ο καλόγερος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Τώρα, πώς τον συνδύασε ο δημιουργός τον φλάρο με το νόημα της έκφρασης, μάλλον θα μας μείνει άγνωστο.

(Κων/νου κι Ελένης - Επεισόδιο: Η εξηνταβελόνα. Η Ελένη κάνει παράπονα στην Ματίνα που έφερε μόνο γλυκό και όχι φαγητό και της ζητάει να της φέρει μουσακά)

Ματίνα: - Δεν είμαι υποχρεωμένη να σε ταϊζω, Ελένη, εντάξει; Παίρνω και το ραβανί αφού δεν σ' αρέσει, και φεύγω!
Ελένη: - Τον κακό σου το φλάρο, Ματίνα! Τον κακό σου και τον ανάποδό σου! Που δεν πρόκειται να σε παντρευτεί ούτε αρσενικιά κατσαρίδα...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Jonas

Σωστός! Το λέει ο πατέρας μου συχνά!

#2
electron

συνοδευόμενο από κάποιο επίθετο φαντάζομαι....

#3
johnblack

Φλάρος είναι τω όντι ο ιερέας της Καθολικής Εκκλησίας. Προέρχεται από το μεσαιωνικό φράρος, στη βενετική διάλεκτο frar (π.χ. Santa Maria Gloriosa dei Frari).

H εν λόγω αρά, προέρχεται πιθανότατα από τα νησιά του Αρχιπελάγους, που έζησαν επί μακρόν υπό τη βενετική, αλλά και διάφορες άλλες δυτικές κυριαρχίες (που τελούσαν συνήθως σε κάποια σχέση εξάρτησης με τη Γαληνοτάτη). Ιδίως η Τήνος, κατά μια περίεργη ιστορική συγκυρία, δεν θα τουρκέψει παρά μόνο το 1714...

Υποτίθεται λοιπόν, πως οι ορθόδοξοι νησιώτες, πιστοί στην Ανατολική Εκκλησία, απηχθάνοντο και εδαιμονοποίουν τους δυτικούς μισιοναρίους (ιεραποστόλους) που κατέφθαναν στους τόπους τους, προσπαθώντας να τους προσηλυτίσουν στον Παπισμό χρησιμοποιώντας το δέλεαρ της φιλανθρωπίας, της εκπαίδευσης και της κοινωνικής δράσης. Πρόμαχοι της δολερής τούτης παπικής προπαγάνδας απεδείχθησαν οι Ιησουίτες, μοναχικό τάγμα όψιμα ιδρυθέν υπό Ιγνατίου Λογιόλα τον 16ο αιώνα.

#4
HODJAS

Βλέπε και εδώ

#5
protnet

Τα-τάν!!!
Και τώρα η πολυπόθητη εξήγηση αλά protnet!

Φλάροι εκτός από τους φραγκόπαπες λέγονται και τα πήλινα διακοσμητικά (και όχι μόνο) καμινάδων που συναντούμε σε νησιά των Κυκλάδων.

Καταρχήν γιατί οι Ιησουΐτες μοναχοί λέγονταν φλάροι;
Όπως πολύ σωστά παρατηρεί ο Γιάννης Μαύρος από παραφθορά του μεσαιωνικού φράρος < (ενετικό) frar (=αδελφός).

Και ποια η σχέση μοναχών και καμιναδοβουλωμάτων;
Μοιάζουν οπτικά! Δείτε μήδια 1 & 2. (Οι εξηγήσεις από εδώ κι εδώ)

Τέτοια διακοσμητικά καμινάδων θα βρούμε ζάμπολα στη Σίφνο που διεκδικεί και την πατρότητα. Αν δείτε τα μήδια 3-5 θα συνειδητοποιήσετε ότι τα ξέρετε ήδη, τα έχετε δει πολλές φορές σε σαλόνια σαν διακοσμητικά, με κεράκι μέσα! Οι Σιφναίοι λοιπόν, που έχουν εξελίξει την κατασκευή φλάρων σε υψηλή τέχνη, και που εκτός από το να τα βάζουν στα σπίτια τους τα μοσχοπουλάνε, δεν παραλείπουν να κοτσάρουν πάντα τη θρυλική αυτή κατάρα δίνοντας την ακόλουθη εξήγηση:

Ο φλάρος είναι δευτερευόντως διακοσμητικός. Η πρωταρχική του λειτουργία είναι να μη μπάζει νερά η καμινάδα και να τραβάει καλά το τζάκι. Αν λοιπόν ο φλάρος δεν είναι καλός τον ήπιαμε! Θα πνιγούμε απ' τον καπνό σαν τα ποντίκια. Όπως λέει κι ένας ψηλός στο βλόγι του, το σημερινό αντίστοιχο της κατάρας θα ήταν «να σου καεί το Playstation».

(Δείτε επίσης προβληματισμό Σαραντάκου με αναφορά και στοσλανγκρ).

Ο εξίσου μουφοκίλερ όμως protnet δεν πείθεται απόλυτα με αυτήν την εξήγηση. Λίγο το ένστικτό μου λόγω καταγωγής από Κυκλάδες, λίγο κάποιες αναμνήσεις από παιδική ηλικία, λίγο κάτι που άκουσα με οδηγούν να διατυπώσω μιαν άλλη θεωρία. Προειδοποιώ ότι η εξήγηση που θα ακολουθήσει ίσως μπάζει σαν κακός φλάρος.

Κάποτε συνάντησα σε ένα σπίτι ένα περίεργο πήλινο αντικείμενο. Ήταν μια απαίσια φάτσα, καρικατούρα, με τεράστιο στόμα, και εντελώς κούφια από μέσα. Η φάτσα αυτή μου φαινόταν οικεία. (Η πλάκα είναι ότι την έχω κάπου και σε φωτο, πρέπει να ψάξω, αν τη βρω εννοείται θα την ανεβάσω). Έτυχε να βρίσκεται στην παρέα κι ένας κοσμογυρισμένος και όταν την είδε είπε ότι είναι φλάρος. Επειδή οι άλλοι δεν είχαν ακούσει καν τη λέξη (ήμασταν Ξάνθη) εξήγησε ότι αυτή τη φάτσα τη βάζουν πάνω σε καμινάδες στην Τήνο. (Φανταστείτε μια τέτοια φάτσα και μαύρο καπνό να βγαίνει από το τεράστιο στόμα της)! Και τότε μου ήρθε φλασιά από άκρως παιδική ηλικία με τέτοιους φλάρους! Ταυτόχρονα μου ήρθαν στο μυαλό και τα gargoyles (γκαργκούγια κατά Βάρναλη) (μήδι 6), αυτές οι καλικαντζαρόφατσες που στολίζουν τα κτήρια και τους καθεδρικούς οι βόρειοι (Άγγλοι, Γάλλοι, Σενεγάλοι). Μήπως ο φλάρος αρχικά ήταν κάτι τέτοιο; Ένα είδος σκιάχτρου, ένα τομέμ, μια προστασία από τα κακά πνεύματα;

(Το ωραίο είναι ότι ο Σαραντάκος, στο προηγούμενο λινκ, συνδυάζει φλάρους, γκαργκούγια και Τήνο κι αυτός, αλλά εντελώς συμπτωματικά)!

(Επίσης εδώ έχει πάλι την τυπική (αν και λίγο μπουρδουκλωμένη) εξήγηση αλλά εγώ κρατάω το εξής:
«Οι γυναίκες όταν ήθελαν να φοβερίσουν τα παιδιά λέγανε: μη βγείτε έξω, γιατί σας καραδοκά ο φλάρος»!!
Άρα ο φλάρος πρέπει αναγκαστικά να ήταν κάτι τρομακτικό! Η μεσαιωνική προβολή κάποιου τέρατος του ασυνειδήτου πάνω στους ξερακιανούς Ιησουΐτες);

Πλέον τείνω να το πιστεύω. Ο φλάρος ξεκίνησε αρχικά σαν gargoyle και σιγά σιγά στυλιζαρίστηκε σε κάτι πιο μίνιμαλ (όπως οι αρχικές Ερμές που ήταν φαλλοί και σιγά σιγά έγιναν στήλες/πινακίδες δρόμων ή τα ακροκέραμα στις στέγες που από τη μορφή του Ερμή έμειναν μόνο τα φτερά). Άρα η κατάρα «τον κακό σου το φλάρο» μάλλον είναι κάτι βαθύτερο, μάλλον είναι μια γνήσια κατάρα, με επίκληση σε πνεύματα και καλικαντζάρους και σκοτεινά αρχέτυπα, το πραγματικό νόημα της οποίας χάνεται στις μεσαιωνικές Κυκλάδες των πειρατών και των βρυκολάκων. Σόρρυ που γίνομαι λίγο γενικός στο τέλος. Όταν βρω τη φωτογραφία του φλάρου/γκαργούγιου και τη δείτε ίσως με καταλάβετε καλύτερα...

#6
vikar

Εξαιρετικός και πειστικότατος!... (Ποιός μας τον έφερ' αυτόν ρε παιδιά;...)

Να λοξοδρομήσω λίγο, μιά και το θέτει κι' ο κυρ-σαράντ στο κείμενό του. Τα γκάργκοϊλ που χαρακτηριστικά τα βρίσκεις σε παραδοσιακά παιχνίδια ρόλων ως τέρατα (δείτε εδώ πιχί) θα μπορούσαμε στα ελληνικά, με κάποια δόση ντόπιας λαογραφίας, να τα λέμε γκαργκούλες, κατα το μπαμπούλες.

#7
Galadriel

Από ό,τι είδα διαγωνίως κάποιος πρότεινε το «γιαγκούλας» για το γκαργκόιλ και πολυ μ' άρεσε. Τεσπά προτνετ ρισπέκτ για την εξήγηση, θα μπορούσες να ανεβάσεις συμπληρωματικό ορισμό αδερφέ γιατί τα σχόλια παίζει να μην υπάρχουν για πάντα έτσι φάτσα μόστρα...

#8
nikolaosvlas

Ο σχολιασμός είναι πετυχημένος. Τελικά ο φλάρος είναι και ένα αποτρεπτικό στοιχείο, ένα σκιάχτρο με πολαπλή αποστολή. Είναι ιερομένος, είναι καμηναδοκάπελο, είναι μπαμπούλας, αλλά είναι και σκιάχτρο, ή αποτρεπτικό στοιχειό, όπως τα εντοιχισμένα στοιχειά στα παραδοσικά σπίτια του Πηλείου.
Ο elias-jelay θα μπορούσε να προχωρήσει σε εμπλουτισμό του λήμματος με βάση τον μέχρι τώρα σχολιασμό.

#9
dryhammer

Την έκφραση την ξέρω «τον κακό σου τον καιρό και το μαύρο σου το φλάρο» που είναι πιό δεμένη σε σχέση με τα παραπάνω για την προέλευση.

#10
AnastaciaD

Ως συνήθως η έκφραση χρησημοποιήται στην εκδοχή "Τον κακό σου τον καιρό και ανάποδο σου τον φλάρο! "

#11
soulto

Θα πορτοκαλίσω (με την ΙΕ έννοια), αν συσχετίσω gargoyle(1) με Γοργώ(2);
12
Οπτικά, γιατί γλωσσικά αυτό ήδη έγινε από σχολιαστές εδώ.

#12
Khan

Darth Vader Gargoyle--National Metropolitan Cathedral of St. Peter and St. Paul (Episcopal Church of the United States), Washington D.C.