Όπως μας πληροφορεί ο αγαπητός φίλος vikar στο ΔΠ η έκφραση τι και τίκφινικ είναι μια γείωση που η Ζυράννα Ζατέλη χρησιμοποίησε σε κάποιο γραπτό της.

Εγώ ο άμοιρος, ούτε την κυρία Ζατέλη γνωρίζω, ούτε έχω διαβάσει κάποιο κείμενο της, αλλά ούτε το έχω ξανακούσει με τέτοια χρήση!

Απλά γνωρίζω ότι το «τίκφινικ» είναι ένα τούρκικο πιάτο με βάση την κολοκύθα, που μας έρχεται από την ωραία Ανδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης.

Πιθανολογώ, χωρίς να γίνομαι ξερόλας, ότι είναι μια παλιά γείωση, που την λέγανε πρόσφυγες από εκείνα τα μέρη, γιατί είναι εύηχη, όπως το «μπαμπά» - «μπαμπακόπιτα» που έλεγε και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας.

Άρα το κείμενο της κυρίας Ζατέλη θα αναφέρεται στα παλιά εκείνα χρόνια, σε αφήγηση πρόσφυγα, ή η ίδια έχει καταγωγή από εκεί.

«Εσύ πώς πήρες τ' άλογο;» τον ρώτησε. «Με τί χρήματα;»

«Ά, βρήκα», του είπε εκείνος, «αν έχεις τύχη!... Βρήκα έναν που μου χρωστούσε [...] τα μαλλιοκέφαλά του. Κι' όλο μου κλαιγόταν: δεν έχω, δεν κάνω, δεν ράνω, περίμενε και κόντρα περίμενε. Και τον πέτυχα, που λές, σήμερα πάνω που αγόραζε δυό άλογα. Όχι ένα, δυό! [...] Και χωρίς να παζαρεύει πολύ-πολύ, έκανε τον άρχοντα! Έκανα κι' εγώ τον ψόφιο κοριό πίσω του. Και μόλις έβγαλε το κομπόδεμά του να πληρώσει [...], πάω που λές και του πιάνω μαλακά το χέρι. Με θυμάσαι; του λέω. Πώς δεν σε θυμάμαι, μου λέει. Θυμάσαι τί μου χρωστάς; του ξαναλέω. Έ, πώς, τί... άρχισε να διαμαρτύρεται. Τί και τίκφινικ! του λέω· ή θα μου τα δώσεις σήμερα, αυτήν τη στιγμή και μπροστά σε όλους, για ν' αγοράσω κι' εγώ ενα άλογο, ή θα σε σύρω στα δικαστήρια με σαράντα μαρτύρους! [...]»

(Ζ. Ζατέλη, «Και με το φως του λύκου επανέρχονται»)

Tikvenik - Τίκφινικ (από poniroskylo, 04/12/09)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
poniroskylo

Άκου να δεις... Μπράβο, ρε!

#2
vikar

Ωραίος ο Μουχουσού!...

Η Ζυράννα Ζατέλη (που ακόμα όποτε σκέφτομαι τ' όνομά της μού 'ρχεται να μπήξω τα γέλια, κι' άς με συγχωρεί) γεννήθηκε στο Σοχό Θεσσαλονίκης. Το βιβλίο απ' όπου το παράδειγμα, βρίθει απο τοπικά γλωσσικά διαμαντάκια εποχής (γύρω στα εκατό χρόνια πίσω, απ' ότι κατάλαβα), και σε κάθε περίπτωση αξίζει τον κόπο να διαβαστεί, άν και κουρσούμι το άτιμο. Ειδικά αν σας αρέσει ο Μάρκες --δέν είχα διαβάσει κάτι παρόμοιο και τόσο δυνατό στα ελληνικά πρίν τη Ζατέλη.

#3
Επισκέπτης

Ευχαριστω για τις πληροφορίες!

#4
poniroskylo

Από ένα γρήγορο ψάξιμο βλέπω ότι πρόκειται για γλυκιά κολοκυθόπιτα με φύλλο - ιδού και μια συνταγή. Μάλλον πιο Βουλγάρικη φαίνεται - Tikvenik τη γράφουν - αλλά την βρίσκω και σε Τούρκικα σάιτς με παραπομπές ακριβώς στην Ανδριανούπολη.

Μπράβο και πάλι, ρε ΜΧΣ - μούφτιαξες τη μέρα!

Η ΖΖ τα σπάει!

#5
jesus

ZZ top:P

#6
MXΣ

Σωστός! Tikvenik, συμφωνα με την μετάφραση του google είναι η κολοκύθα στα Βουλγάρικα. H Ανδριανούπολη, ή Εντιρνέ ή Οντρίν ήταν μια πολυ-πολιτισμική πόλη, κοντά στα σύνορα της ΒG και GR.

#7
MXΣ

Μιαμ- μιαμ φώτο!

#8
HODJAS

Καρασπέκ!

#9
Jonas

Σωστός ο ΜΧΣ και ο vikar. Όντως, ωραία η Ζ.Ζ. Το βιβλίο, αν και είχα αρχίσει να το διαβάζω, δεν το ολοκλήρωσα ποτέ, γιατί προέκυψε έξω απ' το μπλε χωρισμός με το πρόσωπο που μου το είχε δανείσει. Ελπίζω να το ξαναπιάσω μια μέρα...

#10
anchelito

tikva=kolokitha
tikvecka=kolokithaki

I Andrianoupoli den eito idiet. Boulgariki, mallon pio anatolika, sto Lozengrad (BG)/Saranta Ekklisies (EL)/Kirklareli (TR)

leme tora