Ελλείψει ήθους, ευγένειας και καλλιέργειας, ο κλασικός νεοέλλην λεβεντομαλάκας δεν έχει άλλη επιλογή από το να εξαργυρώσει το μόνο αγαθό που διαθέτει, την κονόμα του: «πλερώνει» όπου τον παίρνει για να δεσπόσει κοινωνικά.

Ο χυδαίος αυτός τύπος γύφτουλα δεν διστάζει να σού το υπενθυμίσει με κάθε ευκαιρία, διεκδικώντας κομπλεξικά την απόλυτη υποταγή και (εις μάτην) τον σεβασμό σου.

Αδελφάκι της εξ ίσου εμετικής ατάκας, ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;

Γυφτοπούλα στο χαμάμ
κι εγώ πλερώνω μπιρ ταμάμ
όσα όσα τα πλερώνω να σε βλέπω μπιρ ταμαμ
(Γιώργος Μπάτης)

- ... μερικοι εχουν την νοοτροπια εγω πλερωνω και γα..., εγω πλερωνω και θελουν ολοι στο μαγαζι να καθονται σουζα ... Βεβαια αυτοι που τα ακουν ολα ειναι κατι σερβιτοροι, κατι υπαλληλοι κλπ κλπ. Εκει βγαινει το ..εγω πλερωνω...σε κανα γκισε δημοσιου ταμειου κανουν ολοι τουμπεκι. Εκει τον πινεις πολλες φορες για να γινει η δουλεια σου..ασχετα αν και εκει εχουμε εξυπηρετηση πελατων.
(εδώ)

- ... η λογική που βγάζει το «άμα γίνει ζημιά θα σε πληρώσουμε, πώς κάνεις έτσι» είναι που με βγάζει από τα ρούχα μου. Λ.χ. επειδή κάποιος έχει λεφτά μπορεί να ρυπαίνει ελεύθερα, αρκεί να πληρώνει; Η αδιαφορία για τους άλλους με το επιχείρημα «εγώ πλερώνω» είναι που με εξοργίζει...
(εδώ)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
AN21

Εγώ τα σπάω, εγώ πληρώνωωωω...
Ο ορισμός άγγιξε την τελειότητα!

#2
HODJAS

Βλ. την ταινία «Έλα στο θείο» (1950):

ο Νίκος Σταυρίδης έχοντας χώσει κρυφίως ένα μασούρι με χαρτονομίσματα που βούτηξε απο το μπεζαχτά του θείου του, στο σακάκι του Νίκου Βασταρδή εν αγνοία του, έχει αντικαταστήσει το μασούρι με κατοχικά λεφτά τυλιγμένα σε χασαπόχαρτο.

Ο θείος (Γιάννης Ιωαννίδης), θέλοντας να κάνει εξυπηρέτηση στον μέλλοντα γυναικαδελφό του ανιψιού του Φωτόπουλο, του δανείζει το μασούρι με τα κατοχικά, για να ξεπληρώσει τον τοκογλύφο Τζενεράλη με τα γραμμάτια στο χέρι.

Ο Φωτόπουλος, νομίζοντας οτι το μασούρι έχει βεριτάμπλ χρήμα μέσα κι οτι ξοφλάει οριστικά, το κοπανάει στο χέρι του τοκογλύφου και του τα λέει απ' την ανάποδη (είσαι αβδέλλα, είσαι αιματορουφήχτρα κλπ), ξεκινώντας κάθε φορά με το θρυλικό: «Πλερώνω και λέω»!

Η συνέχεια επί της οθόνης...