Τι ρομαντική λέξη! «Ήτανε εκείνη τη νυχτιά, που φύσαγε ο Βαρδάρης», που λέει κι ο ποιητής. Αυτά είναι!

Καμία σχέση όμως.

Νυχτιά, στην επαγγελματική διάλεκτο των (ελληνίδων) πορνών, είναι το να φορτωθείς ένα πελάτη για όλο το βράδυ. Δεν σημαίνει και ότι θα του κάνεις όλα τα γούστα, αυτό είναι πάντα θέμα διαπραγμάτευσης και συμφωνίας, κατά τους αιωνίους νόμους της αγοράς.

Παρόλο που πληρώνεται καλά, οι πουτάνες το αποφεύγουν γιατί το θεωρούν πιο κουραστικό από το να ξεπετάξουν δέκα – είκοσι πελάτες τη βραδιά, ανά πεντάλεπτο. Βλ. και λήμμα περιποίηση, για τις κοπέλες που και καλά «δεν βιάζονται».

Συντάσσεται με το ρήμα παίρνω, «παίρνω κάποιον νυχτιά» ή «με παίρνουν νυχτιά».

«Δε μου αρέσει να με παίρνουν νυχτιά. Προτιμώ να πάω με δέκα πελάτες σε ένα βράδυ παρά να πάω μα μείνω με έναν άνθρωπο για μια ολόκληρη νύχτα συνέχεια στο ίδιο δωμάτιο, να τον έχω πάνω απ΄ το κεφάλι μου, να πρέπει να τον υποστώ, να πρέπει να βγω μαζί του και να πρέπει να φερθώ σωστά επειδή αυτός έτσι νομίζει».

Καταγραμμένη μαρτυρία της πόρνης Βανέσας, στο βιβλίο «Πουτάνα» της Τασίας Χατζή, εκδόσεις Οδυσσέας.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Khan

Ήταν εκείνη η νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης.

Ομολογώ ότι συνεκλονjίσθην από την μαρτυρία ότι προτιμούσε τους 10-20 πελάτες από τον ένα. Πολλές φορές, αυτοί που πουλάνε το σώμα τους δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στο να είναι αδούλωτη και αξιοπρεπής η ψυχή τους, οπότε όντως το να κάνεις τα χατήρια του κάθε μαλάκα που θέλει να σε μοστράρει ή να αγοράσει γουτσισμό μπορεί να είναι πιο επώδυνο.

#2
johnblack


#3
Vrastaman

Γεια σου βρε μπετατζή!

#4
poniroskylo

Πολύ καλό.

#5
allivegp

Αποκάλυψη!

#6
betatzis

Σας μερσώ εν χριστώ αδερφοί.

Το να γράφω με μικρό κάποιες λέξεις που είθισται να γράφονται με κεφαλαίο, νομίζω ότι μου βγαίνει πάντα κατ΄ επιλογή και ενσυνειδήτως. Σα να μη μου βγαίνει να αποδώσω τον δέοντα σεβασμό ένα πράμα. Ακούσατε ακούσατε, ελληνίδες, έλληνες, άγγλοι, γάλλοι, πορτογάλλοι, σέρβοι, βούλγαροι, ρουμάνοι, γερμανοί, αμερικάνοι. Έτσι και θεός, δικαστήριο, δικαιοσύνη, σύνταγμα, εκκλησία, ορθοδοξία, παιδεία, δικαστής, δικηγόρος και ξέρω γω τι (εκτός ίσως από τα τοπωνύμια).

Φίλε(η) μόντουλα που μπήκες στο κόπο να διορθώσεις τις ελληνίδες πόρνες, μ΄άρεσε καλύτερα με μικρό.

Όποιος θέλει ας πει τη γνώμη του. Ξέρω ΄γώ ;;;.

#7
Galadriel

Νταξ βρε Μπετατζή μου, μου το διόρθωσε ο μοζίλας και σαν υπάκουη και πρόθυμη του έκανα το γούστο. :P

#8
betatzis

Ματμαζέλ Μες, μπονζούρ, μερσί, (με τη μούρλα του καθενός μας πώς να βγάλετε και σεις οι μόντουλες άκρη), είστε άστρο λαμπρό. Ο προβληματισμός παραμένει.

#9
johnblack

Μπέτα συμφωνώ και παφ-ξάνω, το 'χω και γω αυτό το θεματάκι με το αρχικό μικρό σε εθνωνύμια και λοιπά θεσμικά. Γουστάρω μικρό ακόμη και σε ονόματα προσώπων, π.χ. μάκης, σούλα, τζιμάκος κ.ο.κ. Μόνο που λόγω βεβαρυμένου παρελθόντος δεν πολυχώνομαι πια στους μόδουλες όταν με παραφράζουν

#10
iron

το πρόβλημα μας έχει απασχολήσει πολλές φορές και έγκειται στο ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε πάντα (όταν δεν είναι σαφές) για το αν πρόκειται περί συνειδητής επιθυμίας ή όχι, κι έτσι πρέπει κάθε φορά να ρωτάμε τον κάθε χρήστη: επίτηδες έχεις 2 αντί 3 τελείες στα αποσιωπητικά; επίτηδες γράφεις δουλεία αντί δουλειά; επίτηδες βάζεις μικρά; επίτηδες βάζεις κεφαλαία; κλπ Ή πρέπει ο χρήστης να πετάει ένα sic από δίπλα, οπότε πήζει το μάτι αν είναι πολλά αυτά, ή πρέπει να μας ενημερώνει, ή ή ή... Και μετά ο κάθε ένας θα βγει να πει ότι α, όλα κι όλα, εγώ θέλω χωρίς τόνους, εγώ θέλω χωρίς τελικό -ς αλλά -σ, εγώ θέλω χωρίς τελικό -ν, εγώ θέλω με τελικό -ν, εγώ θέλω μόνο ι, ε, α, ο και όχι υ, η, ω, κλπκλπ. Η μόνη λύση θα ήταν να καταργηθούν οι διορθώσεις ή να τρώμε άπειρο χρόνο κάθε φορά, ξέρω γω;;;

#11
HODJAS

τάκη, μάκη, σούλα, Κατσαριδάκια μου Γλυκά, Έρχονται να Ψεκάσουν με αροξόλ, Νέο Σπρέι Πράσινο, φύγετε-φύγετε-φύγετε!

#12
Επισκέπτης

Ἄσε ποὺ εἶναι καὶ κάτι ἀχαρακτήριστοι ποὺ θέλουνε πολυτονικό, τρομάρα νὰ τοὺς ἔρθῃ.

Πολὺ καλὴ δουλειά. Ὅμως ἂν τὸ πᾶμε σὲ ἰδιωτικοὺς συμβολισμούς, τότε πᾶμε σὲ ἰδιωτικὴ γλῶσσα. Ἡ γλῶσσα ὅμως εἶναι καὶ σύμβασι.

#13
johnblack

Η γλώσσα είναι ο Οίκος του Είναι (Heidegger). Aυτό το οποίο είναι κανείς, είναι οι πρακτικές στις οποίες επιδίδεται, και ειδικά η γλώσσα, το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί. Το Dasein αναφέρεται σε ανθρώπους που δεν μπορούν να αντέξουν στη σκέψη πως δεν είναι δημιουργήματα του εαυτού τους, επιδιώκοντας συνεχώς την αυτοδημιουργία. Ως είρωνες, λέει ο Richard Rorty, ειδοποιό μας έργο είναι να δημιουργήσουμε το γούστο βάσει του οποίου θα κριθούμε. Ο κριτής που έχουμε στο νου μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Θέλουμε να μπορούμε να συνοψίσουμε τη ζωή μας με τους δικούς μας όρους. Αυτό έχω την αίσθηση πως κάνετε κι εσείς αγαπητέ Αίαντα, με το πολυτονικό σας. Τα ψιμμύθια των τόνων και των πνευμάτων ποιητικοποιούν την έκφρασή σας, θα ήταν όμως κάπως δύσκολο να αρνηθείτε πως την σήμερον - πάντα κατά τα κρατούντα - η χρήση των στοιχείων αυτών αποτελεί εν είδος εκζήτησης. Οι εξαίρετοι άνθρωποι που παροικούν τον ιστότοπο αυτό, απολαμβάνουν και εκτιμούν το γλωσσικό σας παίγνιο, εντούτοις ένας μέσος εικοσάρης πιθανόν να σας χρέωνε με ακατανοησία και τάσεις ελιτισμού. Θα έλεγα να μην υποτιμούμε τη δύναμη της αφαίρεσης, ούτε να ηθικολογούμε αδιακρίτως, οργουελικώ και μαρκουζικώ τω τρόπω, περί της πτωχείας της γλωσσικής έκφρασης, της σύντμησης / βράχυνσης / συστολής της διατύπωσης. Ακόμη και τα greeklish, που ενίοτε μας βγάζουν έξω απ' τα ρούχα μας, αναδύουν μια γοητεία, μια δύναμη...

#14
Galadriel

Ελιτισμός. Προσπάθεια να είσαι αλλιώς από την πλέμπα που μιλάει την ίδια συνηθισμένη και ποταπή γλώσσα. Προσώπικλυ μ' αρέσει το αλλιώς αλλά ειδικά στην γλώσσα, το χω ξαναεκφράσει ως θέση, το θέμα είναι να γίνεται κατανοητή και όχι κουραστική από όσους σε ενδιαφέρει να επικοινωνήσεις με. Ειδικά στον προφορικό λόγο όπου, στατιστικά, γίνεται κατανοητό κάπου το 80% των λεγομένων αν η γλώσσα είναι κοινή και ο απέναντι έχει ένα μέσο iq.

Κττμγ (κι αν δεν είναι τα αυτοαναφορικά σαν αυτό ελιτίστικα εδώ που τα λέμε... τεσπά) είναι προφανές ότι το μοντουλέικο θα διορθώνει με τους κανόνες της γραμματικής και όσο τους κατέχει κι αυτούς κι αν ο συγγραφεύ το θέλει αλλιώς το λέει όπως καλή ώρα τώρα. Το (sic) βοηθάει πάντως.

#15
iron

@τζόνυ, καλά το έλεγα εγώ λοιπόν ότι τα ράσα κάνουν τον παπά.

Παρόλ' αυτά νομίζω ότι ο Αίας υιοθέτησε την καθαρεύουσα ώστε να μπορεί να λέει αυτά που θέλει υπό την ασπίδα μιας «άλλης» γλώσσας. Έτσι μπορεί να χυδαιολογεί και α. να μην είναι χυδαίος, β. να βγάζει γέλιο, γ. να λογοτεχνίζει α λα Εμπειρίκος. Αν έχετε προσέξει, όλοι μας όταν λέμε κάτι σε μια άλλη γλώσσα το λέμε πιο εύκολα.

#16
MXΣ

@ironic, έχω παρατηρήσει ότι, πολλοί όταν μιλάνε σε άλλη γλώσσα, το στυλ ομιλίας αλλά και ο τόνος της φωνής τους αλλάζουν σημαντικά. Αυτό, έχει να κάνει βέβαια με το επίπεδο γνώσης και εξάσκησης σ'αυτή τη γλώσσα.

#17
johnblack

@ μες: Το σχόλιό μου είχε ως αφορμή το αστειάκι του Αία για το πολυτονικό. Και ήταν γενικότερου χαρακτήρα. Δεν είχα σκοπό να προσθέσω τίποτε επί του θέματος των διορθώσεων, συμφωνώ απόλυτα με Ιρον οτι είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Εξυπακούεται πως τα περί ελιτισμού αφορούν κι εμένα! Έχω τονίσει πολλάκις πως δε βγάζω την ουρά μου απέξω. Κρίνω μεν αυστηρά, ποτέ όμως αφ' υψηλού και το ξέρεις.

@ Ιρον: εννοείται πως τα ράσα κάνουν τον παπά, κι εννοείται πως αν κάτι μοιάζει με πάπια, κρώζει σαν πάπια και πορπατάει σαν πάπια, ε τότε είναι πάπια (όπως μας θύμισε πρόσφατα ο ΡΤΠ). Δεν καταλαβαίνω όμως σε τι χρειαζόμαστε τις ασπίδες εδώ στο σλανγκγρρ. Η χυδαιότητα αποτελεί βασικό θέμα μας και δεν βλέπω κανένα λόγο να μην είμαστε χυδαίοι. Sin to infinity προέτρεπε ο Φουκώ.

#18
iron

α όχι, όχι, δεν το εννοούσα ως ασπίδα συγκεκριμένα για το σλανγκρ, ως γενική επιλογή το εννοούσα. Ούτε βέβαια δίνω μεγάλο βάρος στη λέξη ασπίδα. θεωρώ το όλο πράγμα ένα παιχνίδι παραλλαγής, που επιτρέπει και δίνει μεγαλύτερα περιθώρια έκφρασης από την μία και μόνο γλώσσα.