Μουσικός νεολογισμός που δηλώνει τους κατ' εναλλαγήν μουσικούς αυτοσχεδιασμούς μεταξύ δύο ή περισσοτέρων μουσικών εντός της εκτελεστικής ροής ενός κομματιού. Ο όρος ενδέχεται να χρησιμοποιείται και με ειρωνική διάθεση, υποδηλώνοντας την ενδεχόμενη κούραση του ακροατή μετά από δεκάλεπτης και βάλε διάρκειας σολαρισμάτων που όσο να 'ναι, κάπου ξεφεύγουν πιο πολύ απ' ό,τι θα 'πρεπε και καταλήγουν να χάνουν τόσο σε νόημα, όσο και σε αξία.
Τέλος, οι αλλαξοσολιές δεν περιορίζονται σε ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος, αλλά τείνουν να συναντώνται με μεγαλύτερη ίσως συχνότητα στους παλιότερους μέταλ μουσικούς –με μεγαλύτερη ανεύρεση στο λεγόμενο progressive metal και στα παρακλάδια του, καθώς και λιγότερο ίσως στην τζαζ, η οποία και είναι το κατ' εξοχήν είδος αυτοσχεδιαστικής μουσικής.
— Τι έλεγε χτες;
— Καλά στην αρχή, κύλαγε η συναυλία μέχρι που αρχίσανε τις αλλαξοσολιές και ξενερώσαμε... μία ο κιθαρίστας, μία ο άλλος κιθαρίστας, μία ο μπασίστας, αρχίζει τα ρούλα και ο ντράμερ και το χέσαμε τελείως μετά...Δεν κοιτάν που δεν κοιτάν την κουλαμάρα τους, οι αλλαξοσολιές τους μαράνανε τους παλιοπαπάρες! (ατάκα από συναυλία)
1 σχόλιο
Vrastaman
Αυτά είναι!