πεφωτισμένος ταρίφας

Εφόσον σου κάνει και το αυταρχικό στην τιμή, μιλάμε για πεφωτισμένη δεσποτεία.

Αχάραγα; Ενδιαφέρον! Πού το λένε αυτό;

Καλέ πριν χαράξει!!!

Καλέ όχι πότε, πού ρώτησε ο άνθρωπας. Duh!

Παντού;;;

Ξέρεις γιατί το λέω;

Υπάρχουν εκφράσεις που αλλάζουν το -κτ ή -στ ή -τ σε -γ στον χαρακτήρα του θέματος (α-χαρα-γ-α), συνήθως στο μωραΐτικο ιδίωμα (π.χ. ατσάκιγος, αφόρηγο παντελόνι, αχόρταγος/ανεχόρταγος, αγάμηγος, σηκώθηκες άνιφτος κι ακατούρηγος κλπ) και γενικά υπάρχει μια προτίμηση στον χαρακτήρα -γ π.χ. (ε)γάμηγα=γαμούσα, δεν (ε)μπόρηγα/μπόραγα/μπόρ'γα=μπορούσα.

Πού αλλού τα έχετε ξανακούσει;

Ωραίο σχολιάκι μεγάλε. Να σημειώσω οτι το αχάραγα είναι καταχωρισμένο σε ονλάιν Τριανταφυλλίδη και Μπαμπινιώτη έκδοση βήτα (ώς «λογοτεχνικό, λαϊκότροπο» και «λαϊκό» αντίστοιχα), και οτι χτυπάει πάνω απο εφτά χιλιάδες φορές στο γκούγκλ σήμερα. Προσωπικά δέν θυμάμαι να τό 'χω συναντήσει ποτέ.

Να κάνω και μία υπόθεση πάνω στο θέμα. Ο χαρακτήρας -γ- στα επίθετα και επιρρήματα ίσως δικαιολογείται ώς επίδραση ακριβώς της παρουσίας του ίδιου χαρακτήρα στο θέμα παρατατικού ρημάτων --άν και μου το χαλάει λίγο το άνιφτος (και όχι άνιβος) που γράφεις.

Μιά και οι καταλήξεις αυτές στα ρήματα, όντως, είναι κατωελλαδίτικη φάση, έτσι θα εξηγιόταν και το οτι (εκτός απ' το αχόρταγος) τα υπόλοιπα επίθετα δέν ακούγονται στα βόρεια της χώρας, άν αυτό αληθεύει φυσικά (εμένα πάντως μου είναι άγνωστα).

Ά, και καλώς τη μαριάννα ρουά. Ένα συκαλάκι; έναν ελληνικό; Έτσι, για το καλορίζικο.

Πιστεύω ότι το αχάραγα δεν συγκαταλέγεται στις περιπτώσεις ιδιώματος που προανέφερες χοτζάκο μου, γιατί η «χαραγή» είναι επίσημη λέξη της Αθηνέζικης και επιπροσθέτως εμφανίζεται έτσι με γ και σε εξειδικευμένα επιστημονικά βιβλία ατόφια. Όντως. Επειδή έχω γλωσσικές επιδράσεις από Ηλjεία παίζει να μου είναι τόσο γνώριμο που να μου κάνει διεθνές - μένει να μας πει κανας βόριος αν το λένε το «αχάραγα».

Θα γελάσετε, αλλά θα το πω (όλα για το σλανγκρ ρε γμτ)
. .
. .
. Το έχω ακούσει και ως «φωτεινούλης»

Στός ο Βίκαρ. Το «άνιβος» το' χω ακούσει αλλά δεν θυμάμαι πού (πάνω-κάτω;/πέρα-δώθε;, έχει γίνει πουρέ ο μυαλός μου)...
Μές: Στάνταρ παίζει η λόγια λέξη «χαραγή-ές», κυρίως στις εκθέσεις αυτοψίας τροχαίων (χαραγές στο οδόστρωμα, ίχνη πλάγιας ολίσθησης κλπ).
Εσύ, πού τα' χεις ακούσει αυτά τα πράματα; :-Ρ

Έχουν χαραγές οι μεζούρες που μετράμε τα αλεύρια :P

Άκου τί πήγε και σκαρφίστηκε!!!

Και τα μπουκαλάκια από τις παιδικές αντιβιώσεις «συμπληρώστε με νερό μέχρι την χαραγή» :P

Και οι χαραγές στις λαβές των πιστολιώνε των καουμπόηδων, για τσου φόνους πο' καναν :-Ρ

Αυτές τις λένε χαρακιέεεες :P

Κυρία αρτοποιέ, θα ήθελα μισό κιλό χαραγωτό ψωμί :-Ρ
(το γαμήσαμε και ψόφησε)...

Μάλλον πρόκειται για τον άνηβο πρίν την ήβη που μπορεί νάναι κ άνιφτος.Ηθικό δίδαγμα; Κάλλιο αυγά παρά πουρέ.

Ή που δεν έπινε περτικαλάδα Ήβη (προτιμούσε Λούξ ή Έψα)...

Γεια σου και σένα βικάριε! Ένα συκαλάκι θα το πάρω, αρκεί να το 'φτιαξε η μαμά σου...

Μάναα!... Βάλε 'να γλυκό στο κορίτσι, φτιάχνω εγώ τον γκαϊφέ.

μας πήρανε τα σορόπια

Τελέρε βίκαρ που είμαι εγώ μάνα σου, εγώ είμαι η μικρή σου αδερφούλα αχχχχχχχαχαχχαχ θα το πληρώσειςςςς

Εμένα η αληθινή μας μαμά μου είπε «τώρα που λείπω δγιακοπές αφήνω τη Μές στο πόδι μου». Αμέ. Άντε λοιπόν, και δέν το φτάνω εκειπάνω το βάζο.

Τι θα γίνει παιδιά; Θα το φάω τελικά εκείνο το συκαλάκι;!!!!!

Έφτασεεε!

Φίλε Πάτση καταπληκτίκ! Ειδικά το δαντελένιο πετσετάκι είναι όλα τα λεφτά.

Να κάνουμε και λίγο μαμπέτι μαζί με το γλυκό;

Ενδιαφέρον σχόλιο-απάντηση του Ντόκτορ Μόσε σε απορία του Σαραντάκου, εδώ, σχετικά με τον «μωραΐτικο παρατατικό» και κατα πόσο περιορίζεται όντως στη νότια ελλάδα ή όχι.