Στην χριστιανοσλάνγκ, είναι το εκκλησιαστικόν αγαμίδιον που έχει μανία με το να φορέσει μίτρα (=το αυτοκρατορικό και από την άλωση της Πόλης πατριαρχικό και μετά επισκοπικό στέμμα), δηλαδή με το να γίνει μητροπωλήτης (= αυτός που θα πούλαγε και την μητέρα του για να ανέβει στον μητροπολιτικό θρόνο). Το μπανεύκολο και περισσότερο γραπτό αυτό λολοπαίγνιο σχεδόν δικαιώνεται από το γεγονός ότι ο τοιούτος μιτρομανής έχει ενίοτε διατελέσει πρωκτοσύγκελλος του προηγουμένου μητροπολίτη, και εν συνεχεία μπορεί να ανταλλάσσει την στέρηση της μήτρας για την απόλαυση της μίτρας.
- Τι γίνεται με τον Βαρσανούφιο; Έχει πάρει στο κατόπι όλους τους δεσποτάδες για να εκλεγεί στην χηρεύουσα μητρόπολη Πετεινίτσης και πάσης Ψωρογιωργαίνης.
- Εμ, αφού είναι μιτρομανής ο άνθρωπος! Τι να κάνει; Πόσο μπορείς να πηγαίνεις κόντρα στην φύση σου...
(Σ.ς.: Διαδικτυακή χρήση του όρου βρήκα εδώ, αλλά δεν θα ήθελα να την αναπαράγω, καθώς αφορά σε μη ζώντα. Η σάτιρα και δη με υπονοούμενα καλόν είναι να αφορά σε ζώντες).
0 σχόλια