Κλασσική παλιά έκφραση που ζωγραφίζει παραστατικά μια ζωή χαρισάμενη, όπως θα την ήθελαν οι φτωχοδιάβολοι της ρεμπετάδικης αργκό.

Άφθονο φαγητό, οι ποταμοί από γάλα και μέλι των κήπων του Αλλάχ, ατελείωτες τούφες , δροσερά ουρί του παραδείσου και φυσικά η ηδονή του καπνίσματος, καϊνάρια, αργιλέδες και βιομηχανικά, όλα εν αφθονία, άκοπα, σβηστά και χαλαρά.

Η φράση παρέμεινε ως σήμερα, για να δηλώνει την καλοπέραση, πολλές φορές και με μία αρνητική σημασία ωχαδερφισμού και ιδιοτέλειας, βλ. παράδειγμα 2.

Και ένα σύντομο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, δεν μπορώ να κρατηθώ, όποιος δεν γουστάρει το αγνοεί.

Όσο κι αν η παραγωγικότητα είναι σήμερα η ύψιστη αρετή, όσο και αν ο χρόνος είναι χρήμα, όσο και αν μας έχει πάρει η μπάλα της καθημερινόπιτας και δεν προλαβαίνουμε ούτε να κλάσουμε, όσο και αν τελικά ο άνθρωπας με κάποιου είδους έργο πρέπει να ασχολείται σε αυτή τη ρημάδα τη ζωή του για να μην σαπίζει ο εγκέφαλός του, πάντα μέσα μας θα υπάρχει το ιδεατό μιας ζωής όπως την περιγράφει η φράση του λήμματος.

Ο αγώνας ανάμεσα στην προτεσταντική ηθική του καπιταλισμού και στο δικαίωμα στην τεμπελιά συνεχίζεται αμφίρροπος.

1) Χαίρετε, καλάς διακοπάς, μάσες, ξάπλες, φούμες (από το διαδίκτυο).

2) Μετά τα μέτρα τίποτα μέχρι να πέσει το μάνα εξ ουρανού. Όσο έχουμε και τρώμε τι ανάγκη έχουμε; Μετά έχει ο Θεός. Βλέπετε οι μηδενιστικές και αρνητικές παροιμίες και τα ρητά μας βολεύουν. Η ξάπλα η μάσα και η φούμα έχει διαβρώσει τόσο πολύ τον νεοέλληνα που για να ξυπνήσει πρέπει να γίνει σεισμός 10 ρίχτερ και επάνω. Εμείς βλέπετε τα μυαλά τα διώχνουμε για να μη μας χαλάσουν την βόλεψη μας ( από το διαδίκτυο).

3) Υπάρχει και εκείνο το τραγουδάκι που λέει «Θέλω τις μάσες μου θέλω τις φούμες μου θέλω τις ξάπλες μου στην εξοχή»

4) ….. «Που ΄σαι, μωρέ Μανώλη;» μουρμούρισε αποκαρωμένος μισόκλεισε τα μάτια – έχιδνα και ζηλότυπη ναι μεν αλλά πιστή ρε κατρουλή τον είχε ώπα ώπα αφέντη μάσες ξάπλες φούμες χρόνια ο δεσμός να σου τον ταΐζει εκ του ασφαλούς να σου τον ποτίζει να σου τον σπιτώσει σε ρετιρέ τεσσάρι αντιπαροχή αμ τον χαρτζιλικώνει για την πόκα του στη λέσχη για τον μπακαρά για τον ιππόδρομο ζωή χαρισάμενη σου λέει ……… (Η μηχανή, νουβέλα, Αλέξανδρος Κοτζιάς 1990.)

...θέλω τις μάσες μου, θέλω τις φούμες μου, θέλω τις ξάπλες μου στην εξοχή... (από Galadriel, 29/03/10)Escapisme rembetique (από HODJAS, 29/03/10)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Galadriel

Έναν το μήνα μπετατζή μου όλον κι όλον τελευταίως αλλά, όλα κι όλα, έναν και καλόνε. :)

#2
betatzis

Γεια σου Μεστάρ Ελλάς και πασών των Ρωσιών, Βαλκανίων και Αμερικών. Και είναι και μικρός ε ;;. Δεν ξεχνάω που μου είχες πει κάποτε ότι το μέγεθος μετράει !! : ).

Την φράση την έλεγε και ο Φωτόπουλος σε μία από τις δύο ταινίες με τους λατερνατζήδες, νομίζω στην δεύτερη αμα δεν έχω καεί εντελώς, που ήταν άρρωστος ο Αυλωνίτης και ο Φωτόπουλος έλεγε ότι ο γιατρός του συνέστησε μάσες, ξάπλες, φούμες. Άμα την έχει κανείς από τους μηδοκράτορες ας την κοτσάρει και θα έχει την αιώνια ευγνωμοσύνη μου.

Καλές γιορτές του εβεριμπάντι.

#3
Galadriel

Δεν το βρήκα μωρέ μπετατζή μου (βρήκα άλλο άσχετο αλλά πάντα μ' άρενε αυτό το χαρούμενο λαλά).