Το ινδοσκυλάδικο (βλ. Ζαγοραίος, Περπινιάδης, Τσετίνης κ.ά.), είδος και καλά λαϊκού τραγουδιού που εισήχθη από το Subcontinent με μια πατίνα φθηνού λάτιν και οριεντάλ.

Έχει ως χαρακτηριστικά τα έντονα αναφιλητά, τους εντελώς ηλίθιους στίχους (π.χ. πάρτε κύριε λαχεία, μπαμπά πεινάω, γκουντ μπάι μάι ντάρλιγκ κ.τ.ό.) και το μπουζούκι με ενισχυτή της κακιάς ώρας.

Η λέξη προέρχεται από το τουρκικό söz(= «λέξη») και κάποια κατάληξη -em. Ήταν εν χρήσει στους μουσικούς κύκλους των δεκαετιών '50-'60 (του 20ού αιώνα, βεβαίως-βεβαίως).

Καλό ταβερνάκι, αλλά έπαιζε όλο σοζέμια. Μιζέρια, γαμώτο!

Πάρτε κύριε λαχεία! (από Sasa, 13/04/10)Καθαρόαιμο σοζέμι  (από Sasa, 13/04/10)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
HODJAS

Δεν το' χω ξανακούσει, αλλά ακούγεται πολύ καλό.
Σπεκ (5Χ2)!

#2
Αλάριχος Τεκέλογλου

Και τα 2 βιντεάκια από πάνω... τα σπάνε!!!