Μιντζιπέλο

Χότζα περιμένω με κομμένη την ανάσα το κοινωνιογλωσσικό σου σχόλιο για την Ιταλία (και την Ισπανία αμαλάχει δε μας χαλάει, στις 2 η μία δώρο).

Τζόνι! (βαθειά αναπνοή)
Τζόνι! Στον καιρό!
Τζόνι! (βαθειά αναπνοή)
Τζόνι! Έι!

Λοιπόν, αφού ανάσανες (αφρόζο-αφρόζο και τα τοιαύτα), η αλήθεια είναι οτι δεν την ξέρω την έκφραση. La verita mi fa male, lo so...

Τους γουσταύρω τρελλά τους παμπόνηρους, κουρλούς και τζόρες Κεφαλλονίταρους.

Για να μην σ' αφήσω όμως παραπονεμένο, καταθέτω την πληροφορία που άκουσα απο την γιαγιά μιας φίλης απο το Μπέρι (όπως εκεί προφέρεται), οτι ο αντίποδας του λήμματος παλιά στην Ιταλία λεγόταν vai a Patrasso! = «άμε στον αγύριστο», όταν η Πάτρα ήταν το overseas προκεχωρημένο φυλάκιο των Ιταλών - δυσμενής μετάθεση / πινέζα / στου διαόλου το ξεσταύρι (σα να τρώς σήμερα φύσημα Γκατζολία-ζε ας πούμε).

Σου στέλνω χαιρετίσματα σε μήλο δαγκωμένο,
ταύτα και μένω :-Ρ

E! Για στακάτε un po'! Στο Μongibello δεν γυρίστηκε η γ-α-μ-ά-τ-η ταινία «Ο Ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ» με τους Matt Damon και Gwyneth Paltroe;

Boh! (επιφωνημα αγνοίας ιταλιστί) ;-)

Το «μπα» στα ιταλικά μήπως δεν σημαίνει άγνοια αλλά και «και λοιπόν;»;

Καμία σχέση λέτε με το Ελληνικό «μπα»;

Προφέρεται κοφτά «μπο!» και λέγεται κυρίως σε στύλ «ξέρω γώ;»

Ως προς το «και λοιπόν;» συνήθως χρησιμοποιείται το «e poi;» = ε, κι ύστερα; (δηλ. τί θες να μας πείς;) ή σκέτα «e...» (δηλ. «ε, και;» συνέχισε να δούμε πού το πάς).

Στην Πάτρα και στο Ιόνιο λέγανε παλιά ένα αντίστοιχο «κι απέ;» (δηλ. «και μετά;» και τί έγινε δηλαδή;), ενώ στην Κρήτη συνεχίζουν να λέν «ε, μα!» ως επιφώνημα δικαίωσης ή αγανάκτησης (δηλ. έχω δίκιο) όμοια όπως λέν οι Ιταλοί πάλι «e...» κοφτά σε διαφορετικό τόνο απο το παραπάνω (δηλ. ε, τί περίμενες;)

Πολλές οι κοινές εκφράσεις, σύνδεσμοι, προσφύματα και επιφωνήματα π.χ. «Σάλτα και γαμήσου» («Vai pure a fanculo»), «Είσαι και λεβέντης» («sei anche stronzo»), «να μου' σαι καλά» («stammi bene») κλπ-κλπ...

Γιατί θεωρείς απαραίτητο να τα μάθουμε όλα αυτά; :Ρ

Για ν' ανασάνεις :-Ρ

άσ' τονα ρε τζόνυ, απλά το παίζει ψαγμένος.

Πάντως, δυο από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που συνάντησε η αγγλίδα καθηγήτριά μου των Αγγλικών (για την οποία δεν σας έχω ακόμη μιλήσει) όταν μάθαινε Ελληνικά, ήταν:
α) Η διάκριση μεταξύ του «εντάξει» και του «ένα ταξί», και
β) Η διάκριση μεταξύ του μπα; (ως επιφώνημα έκπληξης) και του μπα! (ως αρνητικό μόριο) (βλ. και λήμμα μπα)

Σιωπή όλοι, εμένα μ' αρέσει.

Η Μες διαφωνεί μαζί μου άρα όλα σε αυτόν τον κόσμο βαίνουν καλώς και φυσιολογικώς.

Μιλούσα για όσα λέει ο Χότζας και νομίζω κατά βάθος συμφωνούμε σε αυτό. Ψάξτο.

Ναι βρε καμάρι μου για όλες αυτές τις ιταλικούρες και τις ισπανικούρες μιλάμε που εμένα μου φαίνονται σαν κινέζικα κι εσένα σ' αρέσουν. Σε τι ακριβώς συμφωνούμε;

Στο ότι τα λέει ωραία ο Χότζας. Άσε που και μένα κινέζικα μου φαίνονται και έχει πλάκα (εδώ διαφωνούμε ααααααχαχαχα).

Ο Χότζας δίνει ρέστα. Σπεκ!

Προσθήκη: Η παλιά ιταλική έκφραση andare a Patrasso (άμε στον αγύριστο-στο διάολο), στην πραγματικότητα δεν έχει σχέση με την πόλη, αλλά είναι παραφθορά της λατινικής έκφρασης ire ad patres = (ευφημ.) «πηγαίνω να συναντήσω τους γονείς μου» δηλ. πεθαίνω.

!!!