κιόρος

Στην Κρήτη πάλι δεν χρησιμοποιείται ευρέως ο όρος. Πριν αιώνα/ες σίγουρα χρησιμοποιούνταν, θρυλικός ο βιολάτορας Κιόρος από την Κίσαμο Χανίων, σύμφωνα με κάποιους επινοητής του κρητικού Συρτού.

Εντύπωσή μου είναι ότι τούρκικες λέξεις εν χρήσει στη Β.Ελλάδα, στην Κρήτη απαντούν ως παρατσούκλια ή πλέον επώνυμα, των οποίων όμως η σημασία (δηλ: η δυνατότητα συννενόησης με αυτές) κατά κανόνα εκφεύγει των Κρητικών. Σε γενικές γραμμές υπερίσχυσαν οι ελληνικές λέξεις (στο παράδειγμα του κιόρου, έχασε στον ανταγωνισμό από το στραβός). Σε κάθε περίπτωση ερώτημα είναι αν τέτοιες τούρκικες λέξεις υπερίσχυσαν ή/και χρησιμοποιούνταν εναλλάξιμα στην καθημερινότητα, ή αν χρησιμοποιούνταν μόνο ως επιτημητικά υποκατάστατα (πρόσφορα για παρατσούκλια) των ελληνικών (και των βενετσιάνικων ίσως).

Και όλα αυτά τα λέω για να αναφέρω ένα κουφό, ξόφαλτσο και ακόμα υπαρκτό παρατσούκλι από τα Σφακιά, τη λέξη αλλοιγκιόζης, για τον αλλοίθωρο... αλλοίθωρος στα τούρκικα βρίσκω τη λέξη budalaca.

ο κόρκος, πάντως, βλέπει το τέλος να πλησιάζει. άρα δεν είναι τυφλός.

Ποιος είναι αυτός;

μήπως τον μπερδεύεις με τον μπίρλα;

Τον Μπίρλα και τον Κόρκο δεν θα ξέραμε; Αστειεύεσαι; Ποιοι είναι αυτοί, ρε παιδιά;

το πρώτο μήδι είναι εντελώς στραπατσίρεν ντι γκεστάαλτ.

κι εγώ νόμιζα ότι ήταν κακό φώτοσοπ.

φωτοσοπιά είναι σε 1ο γκεστάαλτ.

Α, και σε είχα για τσιτσανολόγο εσένα.