Ευχή που χρησιμοποιείται συχνά από αστειάτορες σε βρωμιάρες μέρες. Προέρχεται από διαφημιστικό των μακαρονιών Misco στην ένδοξη εϊτίλα, όπου ένας Ιταλός ευχόταν με ιταλική προφορά Migliori auguri από Misco, κρόνια πολλά. Όλα τα λεφτά ήταν το κρόνια πολλά. Το auguri (= ευχές) ερμηνεύθηκε ως αγγούρι (=φαλλικό σύμβολο) και κυκλοφόρησε η εκδοχή Μιλιόρι αγγούρι από πίσω κρόνια πολλά.
Έκτοτε χρησιμοποιείται σαν ευχή όταν τα χειρότερα έρχονται, και ευχόμαστε καλώς να μας μπει, λ.χ. ο δονητής καλή ώρα. Επίσης, σε φάσεις τύπου πώς σου φάνηκε;, όπου ο ευχόμενος εκφράζει σαδισμό για κάτι που κατάφερε εις βάρος σου. Την θέση της Μίσκο παίρνουν διάφοροι ανάλογα με τα συμφραζόμενα (συνήθως ο γαμιάς αποστολέας των ευχών που λοιδορεί τον γαμούμενο παραλήπτη της ευχής).
Ι μιλιόρι αγγούρι από περαίωση, κρόνια πολλά! (Πάμε λουκέτο).
ΜΙΛΙΟΡΙ ΑΓΓΟΥΡΙ (Μά μεγάλο αγγουρι)ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ .Χρόνια Πολλά. Καί ενα φιλάκι από κοντά οπως εκανε ο μάγειρας (εδώ)
3 σχόλια
johnblack
Augur στην αρχαία Ρώμη είναι ο οιωνοσκόπος, ιερέας επιφορτισμένος με την παρατήρηση των πτηνών. Αυτό το είδος μαντείας που συνίστατο στην παρατήρηση της συμπεριφοράς των πτηνών και τη διερμηνεία της λεγόταν auspicium, λέξη που συν τω χρόνω έγινε συνώνυμο της εξουσίας και της διαταγής. Πριν απο κάθε σημαντικό γεγονός, π.χ. κήρυξη πολέμου, ανέγερση ναού, οι augures έπιαναν δουλειά. Για να προχωρήσει η επιχείρηση έπρεπε το auspicium να έχει θετικό αποτέλεσμα. Την τελική κρίση εξέφερε φυσικά όχι ο augur αλλά ο υπεύθυνος πολιτικός άρχοντας. Οι augures ήταν μέλη του δευτέρου τη τάξει ιερατικού σωματείου (ή κολεγίου) στην αρχαία Ρώμη. Το πρώτο ήταν φυσικά οι ποντίφηκες, με επικεφαλής τους τον pontifex maximus (σήμερα είναι κάποιος Ratzinger και πιστεύει -άκουσον- πως ο Ιησούς Χριστός τον άφηκε τοποτηρητή του).
Το augur προέρχεται απο την ρίζα aug- (βλ. ρήμα augeo - auxi - auctum - augere) που σημαίνει: επιφέρω αύξηση, ευκαρπία, γονιμότητα. Bάσει του augur επλάσθη και το όνομα Augustus, προσωνύμιο που απέδωσε το 27 π.Χ. η Σύγκλητος στο νικητή των εμφυλίων πολέμων Οκταβιανό Καίσαρα. Τα augur και augustus (που προκαλούν συνειρμούς ευπορίας, ευκαρπίας, ευθαλίας, μεγέθυνσης, ευημερίας κλπ) συγγενεύουν ετυμολογικά και με την auctoritas, λέξη που αποδίδεται συνήθως ως κύρος ή αυθεντία. Πρόκειται για ένα είδος μιας εν πολλοίς απροσδιόριστης και με ιερατική χροιά ηθικής ανωτερότητας. Auctoritatem απολάμβανε παραδοσιακά η Συγκλητος, οι αποφάσεις της οποίας εγίνοντο πάντα σεβαστές παρόλο που η ίδια ήτο εστερημένη εξουσίας δοσμένης με τυπική πράξη. Tην συλλογική auctoritatem της Senatus κληρονόμησε και η μονοπρόσωπη αρχή του Αυγούστου, ο οποίος υποκαθιστά τη Σύγκλητο ως προς αυτό παρόλο που η τελευταία συνεχίζει τυπικά την απρόσκοπτη λειτουργία της.
Στα καθ' ημάς - εξού και η σχοινοτενής παρέμβαση - auctoritatem απολαμβάνει ο Vrastaman, ο παίζων ευπατρίδης του σλανγκ.γρ.
Khan
Μπράβο, θα τα έγραφα, αλλά ήταν και Πρωτοχρονιά και δεν προλάβαινα.
Να πούμε βέβαια ότι με ρωμαϊκούς όρους, μεγάλος μέρος της βρασταμανείου auctoritatis οφείλεται στην ιδιότητά του ως οικογενειόρχη Vraster-familias. Βέβαια, άλλος είναι η Σύγκλητος, και άλλη είναι η Regina του situm nostrum.
Vrastaman
Testes mei auges!