Ο όρος εξετάζεται εδώ ως ανήκων στην gay & lesbian κοινότητα.

Πρόκειται για έναν τρόπο να αυτο-οριστούν ερωτικά υποκείμενα, τα οποία δεν μπορούν ή δεν θα ήθελαν να μπουν ντε και καλά στις κατηγορίες γκέι, στρέιτ, ή και μπάι (και οι οποίοι επ' ουδενί δεν ταυτίζονται με το σύνολο της γκέι κοινότητας, αλλά είτε αποτελούν μέρος της, είτε ούτε καν).

Ο κυρίαρχος φαλλογοκεντρικός λόγος επιφυλάσσει για τους τοιούτους συμπολίτες μας ταμπελοποιήσεις, όπως οι ακόλουθες: α) Κρυφή. β) Μπάι. γ) Τα νέας κοπής μετρό, στρέι / stray και το κωστοπούλειο αγορίτσι.

Και τα τρία αποτυγχάνουν να αποδώσουν δικαιοσύνη στον αχαρτογράφητο ήρωά μας. Ως προς το πρώτο: Ο αχαρτογράφητος δεν αισθάνεται ανάγκη να βγει ντε και καλά με το στανιό από την ντουλάπα, γιατί μπορεί και να πει ντουλάπα μου είναι όλη η γη, κατά το χαλικούτειο τασάκι μου είναι όλη η γη. Ο αχαρτογράφητος αποδομεί το μέσα και το έξω της ντουλάπας διεκδικώντας μια ντουλαπική αχρωματοψία και θεωρώντας την σεξουαλικότητα ως ένα continuum το οποίο δεν μπορεί να αποδοθεί με μέσα και έξω. Αχαρτογράφητος, λοιπόν, με εμμονή στην κυριολεξία των ρηματικών επιθέτων σε -τος δεν είναι ο μη εισέτι χαρτογραφημένος α ποστεριόρι, αλλά ο α πριόρι μη δυνάμενος να χαρτογραφηθεί. Εδώ υπάρχει και μια διαφορά μεταξύ αγγλοσαξονικής και γαλλικής γκέι φιλοσοφίας. Στους πρώτους πανηγυρίζεται πολύ περισσότερο η έξοδος από την ντουλάπα και η κοινή γκέι στράτευση. Σε πολλούς Γάλλους (όχι σε όλους) κυριαρχεί αντιθέτως η άποψη του Michel Foucault ότι το να απαιτείται να βγεις από την ντουλάπα, για να σε δουν όλοι, είναι μία από τις μορφές ολοκληρωτισμού του πανοπτικού, στην οποία δεν υπάρχει κανένας λόγος να ενδώσει κάποιος. Οι Αγγλοσάξονες γκέουλες από την άλλη, κατηγόρησαν ότι αυτό το σκεπτικό συνετέλεσε μαζί με άλλους παράγοντες στο θέρισμα γκέι από AIDS στην εϊτίλα, μεγάλη κουβέντα βέβαια.

Ως προς την κατηγορία μπάι. Βασικό στοιχείο του αχαρτογράφητου (λ.χ. του ας πούμε άντρα) είναι ότι μπορεί να κάνει πολλά διαφορετικά πράγματα, όπως το να προκληθεί σεξουαλικά από μια γυναίκα και να κάνει σεξ μαζί της, αλλά εξίσου να προκληθεί και από ένα ωραίο αντρικό κορμί, και να δοκιμάσει μαζί του εναλλακτικό και εναλλασσόμενο σεχ είτε ως περσινός, είτε ως φετινός. Αντίστροφα, η γυναίκα λεσβία να γουστάρει κι έναν άντρα. Παραδοσιακά θα τους λέγαμε μπάι. Από την στιγμή, όμως, που ο ίδιος μεΓάλλος στοχαστής, ο Foucault, απο(σο)δόμησε την έννοια του μπάι, η τελευταία είναι αρκετά πασέ. Ο Foucault καταγγέλλει την έννοια του μπάι, ότι προϋποθέτει ένα δίπολο σχήμα με αυστηρές κατηγοριοποιήσεις μεταξύ γκέι και στρέιτ, και α ποστεριόρι ο μπάι είναι αυτός που συγκεντρώνει στο πρόσωπό του και τις δύο κατηγορίες. Όμως δεν υπάρχει κανένας λόγος για την δίπολη αυτή κατηγοριόποιηση in the first place. Ο Foucault διακρίνει χοντρικά τρεις μεγάλες εποχές στην Ιστορία της Σεξουαλικότητας ανάλογα με τις λέξεις που χρησιμοποιούνταν για το σεχ. Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούσαν τον όρο ἀφροδίσια, στην χριστιανική περίοδο τον όρο σάρξ, και μόνο στη νεωτερική εποχή τον όρο σεξουαλικότητα. Μόνο ο τελευταίος όρος, που αποτελεί καθαρά νεωτερικό φαινόμενο, προϋποθέτει κατηγοριοποιήσεις ανθρώπων με βάση την σεξουαλική επιθυμία τους, ώστε να μιλάμε για στρέιτ, γκέι και μπάι. Ο μεν χριστιανικός όρος αφορά κυρίως στις πράξεις ή και σε επιθυμίες, αλλά χωρίς ουσιοκρατική κατηγοριοποίηση ενός τύπου γκέι ανθρώπου (ο σοδομισμός δηλ. θεωρείται ένας πειρασμός αμαρτίας κοινός για όλους τους ανθρώπους, και όχι για μία κατηγορία μόνο), για τους δε αρχαίους Έλληνες έννοιες όπως γκέι, μπάι και στρέιτ θα ήταν εντελώς ακατανόητες, αφού ο οποιοσδήποτε μπορούσε να ερωτευθεί και να επιθυμήσει το σώμα και την ψυχή οποιουδήποτε, και ο όρος ἀφροδίσια έπιανε τα πάντα όλα χωρίς διακρίσεις κατηγοριών.

Ως προς τον τρίτο τύπο ονοματοδοσιών. Είναι όντως πιο προχώ και το stray, που θα μπορούσε να αποδοθεί στα ελληνικά και ως αδέσποτος βγάζει και κάποιον αποφατισμό. Ωστόσο τα μεν αγορίτσι και στρέι σημαίνουν συμπερίληψη ήδη υπαρχουσών καλογραμμένων κατηγοριών, το δε μετρό μπορεί απλά να σημαίνει μια εμφάνιση και τίποτα παραπάνω.

Εν κατακαυλείδι, η λέξη αχαρτογράφητος έχει αρχίσει να παίζει και στην Ελλάδα ως ένα μέσο για να διεκδικήσει κάποιος/α αποφατισμό ως προς το μυστήριο των ἀφροδισίων (οι όροι σεξουαλικότητα ή και σεξ έχουν καταγγελθεί, όπως ανέφερα) και να αντισταθεί σε ένα ιμπεριαλιστικό κατηγοριοποιητικό βλέμμα εκ του πονηρού. Ο αχαρτογράφητος/η διεκδικεί το δικαίωμα να επιθυμεί και να σκιρτά στην θέα όμορφων κορμιών είτε είναι αντρικά είτε γυναικεία με την συμβατική έννοια είτε ό,τι.

Θα ήταν, λοιπόν, ασυνεπές με το πνεύμα του όρου να σκιαγραφήσω το συμπεριφοριακό προφίλ ενός αχαρτογράφητου. Ο εμμένων στον φαλλογοκεντρισμό αναγνώστης μπορεί να βρει τις πικάντικες λεπτομέρειες σε λήμματα όπως αγορίτσι, στρέι / stray και μετρό. Θα αναφερθώ, ωστόσο, σε μερικά σημεία των καιρών μας:

α) (Τελειω)μενάζ α τρουά. Ενώ το αναγεννησιακό (τελειω)μενάζ α τρουά, με το οποίο έχουμε γαλουχηθεί από τις τσόντες, μερικοί λογοτεχνικοί από εμάς και από τα μυθιστορήματα του Sartre και της De Beauvoir, περιλαμβάνει σχέση ενός άντρα με δύο μπάι θεόμουνα, σε πολλά σύγχρονα αφηγήματα, όχι κατ' ανάγκη πουστρομανιέρας, αλλά ίσως και πουστρονεωτερισμού βλέπουμε ένα μενάζ α τρουά νέας κοπής: Αυτό αποτελείται από έναν συνεσταλμένο, ομορφούλη άντρα τ. πουστρίγκος, συχνά κοντούλη, μία αρρενωπή γυναίκα και ένα τεκνό, είτε τύπου ήρωα ταινιών του Visconti, είτε σφ(υρ)ίχτερμαν. Το τεκνό είναι ο condilectus (= «ο συναγαπώμενος», όρος του σχολαστικού φιλόσοφου Richard de Saint-Victor για το απόγειο της αγάπης που είναι να μοιράζεσαι με τον άλλο την ίδια την δύναμη του να αγαπάς, με το να του δίνεις την ελευθερία να αγαπά ένα τρίτο πρόσωπο και να το συν-αγαπάς μαζί του, διαρρηγνύοντας τον όποιο εγωισμό διατηρείται στην δυαδική κατοπτρική σχέση). Τέτοια σκηνικά βλέπουμε συχνά στις ταινίες του Gregg Araki και του Xavier Dolan. Ένας συναφής όρος της γκέι κουλτούρας είναι το συνεργός στο έγκλημα (partner in crime) που περιγράφει την φιλία ενός γκέι και μιας λεσβίας, που κάνουν μαζί ερωτικές εξορμήσεις, διηγούνται ο ένας στον άλλο τα ερωτικά τους κατορθώματα δίκην Liaisons Dangereuses, ενίοτε δε παίζει και η φάση λεσβιτρίνας. Ορισμένοι παρουσιάζονται και ως ζευγάρι και για να υιοθετήσουν παιδί, που μετά το μεγαλώνει είτε η λεσβία με την φίλη της, είτε ο γκέι με τον δικό του.

β) Ένα είδος γκέι ή, ας πούμε, αχαρτογράφητου νέας κοπής, είναι αυτός που μπορεί να σου μιλήσει και για γκόμενες, να εκφραστεί και ενθουσιαστικά για διερχόμενο μεναγκό, όπως και να μιλήσει πολύ για στρατό, νταηλίκια κιέτσ' διατηρώντας όμως παράλληλα όλην την χάρη μιας έφηβης νεράιδας (που λέει κι ο Βράστα). Για να το θέσω μεταμοντερνιάρικα, το σημαντικό εν προκειμένω είναι το βλέμμα. Όπως μου επεσήμανε ο Jeanoir σε συζήτηση, ο άντρας ο σωστός έχει ένα ράθυμο βλέμμα, ενώ το σπινθηροβόλο, εξονυχιστικό, παν-παρατηρητικό, συναισθανόμενο βλέμμα προσιδιάζει συχνά σε άντρες που έχουν αναπτύξει περισσότερο τις θηλυκές πτυχές τους. Τώρα ο συγγραφέας Michel Houellebecq επιχειρεί με κάποιους ήρωές του μια σύνθεση. Ο Ουελμπεκιανός ήρωας είναι συχνά ένα ισχνό, κοντούλικο, ευαίσθητο και μελαγχολικό αγόρι, που σε άλλες εποχές θα αποτελούσε έναν ιδανικό πουστρίγκο. Πλην στο Παρίσι των 00'ς, επειδή μπορεί αναδεικνύεται σε μεγάλο γυναικοκατακτητή, καθώς οι γυναίκες, κατά Houellebecq θέλουν ένα πράγμα μόνο, «ένα παθιασμένο βλέμμα πάνω τους». Το παθιασμένο βλέμμα αυτό, ο αχαρτογράφητος ήρωάς μας το διαθέτει, και τον καθιστά ακαταμάχητο, πλην όχι απαραιτήτως γαμιά, καθώς η κατάθλιψη αποτρέπει τις καλές στύσεις. (Ωστόσο, οι γυναίκες είναι τόσο τρελαμένες μαζί του, που του δίνουν προθύμως φιλί της ζωής για να υπερβαθεί το πρόβλημα της αντιστυτικής κατάθλιψης).

γ) Οι αχαρτογράφητοι θάλλουν στην Ιαπωνία και αποκαλούνται ojo man. Παραθέτω αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον άρθρο εδώ. Κατ' αρχήν στην Ιαπωνία έχει λυθεί η έρις περί το καπάκι της τουαλέτας, που μας έχει απασχολήσει και στο σάη μας: «Ποσοστό μεγαλύτερο από το 40% των ενήλικων αντρών στην Ιαπωνία κάθεται στη λεκάνη της τουαλέτας για να ουρήσει! Τη λύση στο πρόβλημα έδωσε μια άλλη εταιρεία, η House Doctor, που κατασκεύασε το Angel's Knee Pillow, ένα σκαμπό που εφαρμόζεται στη λεκάνη και επιτρέπει στο χρήστη να γονατίζει σε απόσταση ασφαλείας για να αποφύγει το γνωστό πιτσίλισμα, αδιάψευστο δείγμα αντρικής παρουσίας στο σπίτι». Οι ojo men «έχουν χαρακτηριστεί «μετροσέξουαλ χωρίς την τεστοστερόνη» ή, «ίμο χωρίς τον συναισθηματισμό». Τους αποκαλούν στα γιαπωνέζικα «ότζο-μαν», δηλαδή «άντρες-κουκλίτσες», και «σοσόκου-ντάνσι», δηλαδή «χορτοφάγους άντρες» - όρος που εισήγαγε το 2007 μία αρθρογράφος για θέματα μάρκετινγκ, η Μάκι Φουκασάουα, αντιδιαστέλλοντάς τον με τον όρο «σαρκοφάγοι άντρες», ο οποίος αφορά τους παραδοσιακούς άντρες που κυνηγούν τις σαρκικές απολαύσεις (στα ιαπωνικά το σεξ αποδίδεται ως «σαρκική σχέση»)». Οι ojo-men έχουν επιδράσεις και από την χορτοφαγία του Βουδισμού, και από την αισθητική των Manga.

Να κλείσω το ούμπερ-σεντόνι με δυο αγαπημένες ατάκες αγαπημένων στοχαστών: «Στην χριστιανική εποχή ο σοδομίτης ήταν μια έκπτωση στην αμαρτία, ενώ στη νεωτερική περίοδο ο ομοφυλόφιλος γίνεται ένα είδος. [...] Οι ψυχίατροι του 19ου αιώνα τους εντομολογούν δίνοντάς τους παρδαλά βαφτιστικά ονόματα: Υπάρχουν οι επιδειξιομανείς του Lasègue, οι φετιχιστές του Binet, οι ζωόφιλοι και ζωεραστές του Krafft-Ebing, οι αυτο-μονοσεξουαλικοί του Rohleder. Θα υπάρξουν ακόμη οι μιξοσκοπόφιλοι, οι γυναικόμαστοι, οι πρεσβυόφιλοι, οι σεξοαισθητικοί και οι δυσπαρευνικές γυναίκες. Όλα αυτά τα ωραία ονόματα αιρέσεων παραπέμπουν σε μια φύση, η οποία θα ξεχνιόταν τόσο ώστε να ξεφύγει απ' το νόμο, αλλά θα θυμόταν τόσο τον εαυτό της, ώστε να συνεχίσει να παράγει είδη, ακόμη κι εκεί, όπου δεν υπάρχει καμία τάξη» (Michel Foucault, Histoire de la Sexualité I. La volonté de savoir, Gallimard, Paris 1976, σ. 59-60). «Το Κακό δεν είναι ο μη σεβασμός του ονόματος του Άλλου, είναι πολύ περισσότερο η βούληση να κατονομάσουμε με κάθε τίμημα» (Alain Badiou, Από το Είναι στο Συμβάν, εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2009, σ. 64).

  1. - Δεν σε καταλαβαίνω ρε φίλε... Πηδιέσαι με την πουτανοσκουφίτσα το Τζενάκι, που είναι και γαμώ τα νυμφίδια, αλλά μου λες κι ότι καυλώνεις με τον σφίχτερμαν συγκάτοικό σου στην φοιτητική εστία. Τελικά τι είσαι, γκέι ή στρέιτ;
    - [Σοβαρό θιγμένο ύφος:] Θα προτιμούσα να βλέπω τον εαυτό μου ως αχαρτογράφητο.

Μερικά παραδείγματα από Νέτι που δεν αποδίδουν τον ορισμό, αλλά είναι συναφή:

  1. Ψηλοτάκουνα αθλητικά παπούτσια για άντρες; Αντρικές φούστες; Γυναικεία σκουλαρίκια, δαχτυλίδια και κολιέ, συνδυασμένα με γυναικείες τσάντες, ζώνες και λοιπά αξεσουάρ να στολίζουν αντρικά σώματα; Ολο και συχνότερα τον τελευταίο καιρό στους δρόμους του Τόκιο κυκλοφορούν νέοι άντρες με εμφάνιση κλεμμένη από τη γυναικεία γκαρνταρόμπα. Θα τους δεις στη Harajuku, τη χιπ και τουριστική περιοχή με τα πολλά καταστήματα μόδας και τις μπουτίκ νέων σχεδιαστών, όπου το unisex βασιλεύει, ή λίγο πιο πέρα, στην Daikanyama, την καινούργια περιοχή των οίκων μόδας, που δεν έχει ακόμα κατακλυσθεί από τουρίστες.
    Η νέα τάση αποτελεί μια εκκεντρική ματιά στην αντρική μόδα, την οποία υιοθετούν οι λίγοι μυημένοι και τολμηροί, πιάνει όμως και το σφυγμό μιας νέας εποχής στην Ιαπωνία. Σε μια κοινωνία παραδοσιακή ως προς το ρόλο των δύο φύλων, όλο και περισσότεροι νέοι άντρες αποκηρύσσουν το παραδοσιακό πρότυπο αντρικής ταυτότητας. Αν και λίγοι ακόμη θα φορέσουν αντρική φούστα, πολλοί θα περιποιηθούν τα φρύδια τους, θα διαλέξουν περίτεχνα χτενίσματα και θα φορέσουν εξεζητημένα αξεσουάρ. [...] Οχι τυχαία, οι περισσότερες αναλύσεις έχουν γραφτεί από ειδικούς του μάρκετινγκ, που ανακάλυψαν ένα νέο, αχαρτογράφητο και πολυπληθές τάργκετ γκρουπ. (Manga βγήκε για σεργιάνι).

  2. Ποια είναι γυναίκα, ποιος είναι άνδρας, και πόσος «χώρος» αχαρτογράφητος ακόμη υπάρχει ανάμεσα σε αυτές τις έννοιες όταν τον Δεκέμβριο του 1980 η Στανισλάβα Βαλασίεβιτζ έπεφτε νεκρή στη διάρκεια ανταλλαγής πυροβολισμών μεταξύ ληστών και αστυνομικών στο Κλίβελαντ του Οχάιο, η έκπληξη δεν ήταν για το πώς γίνεται μια 69χρονη να είναι συνεργός σε ένοπλη ληστεία, ούτε για το ότι η γυναίκα αυτή ήταν κάτοχος ολυμπιακών μεταλλίων, παγκοσμίων επιδόσεων στα 100 μέτρα και επίλεκτο μέλος της αμερικανικής κοινωνίας, αφού είχε πάρει την υπηκοότητα το 1947. Η τότε κοινωνία ταράχτηκε από τις πληροφορίες που διέρρευσαν, προφανώς μετά τη νεκροψία, ότι η παλιά αυτή αθλήτρια είχε ανδρικά γεννητικά όργανα. Τι έκπληξη! Και το χρυσό και το αργυρό μετάλλιο το 1932 και το 1936 λοιπόν που είχε πάρει και οι παγκόσμιες επιδόσεις και οι επίσημες αναγορεύσεις της σε αθλήτρια της χρονιάς θα έπρεπε όλα να ακυρωθούν και να ψάχνουν ποιες άλλες ήταν πιο δίκαιο να τα έχουν πάρει; (Lesbian bi mafia).

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
allivegp

Έξοχος!

#2
Vrastaman

Ο αχαρτογράφητος χαρτογραφήθηκε και μάλιστα 1:1. Θεός!

#3
Vrastaman

Ας μοι επιτραπεί μια μίνι-σλανγκαρχιδά: ο αχαρτογράφητος κττμγ δεν περιορίζεται ντε και καλά σε ΛΟΑΤ τ. εμ σαμπού εμ κοντισιονέρ, αλλά συμπεριλαμβάνει amateurs κάθε λογής παραφιλίας, πράγμα που φυσικά υπαινίσσεσαι με την ατάκα του Φουκώ περί πρεσβυοφίλων κ.α.. Π.χ., στον σχολιασμό του λήμματος πνιχτή ο χρήστης λεσλακοσ αναφέρθηκε στην αχαρτογράφητη παραφιλία του να απολαμβάνεις τον ενεργητικό ρόλο όντας φιμωμένος ή σε καταστολή.

Σε κάθε περίπτωση, από την στιγμή που προβληθούν πουστώνια σε οποιαδήποτε αχαρτογράφητη παραφιλία, ο εφαρμόζων αυτήν παύει ipso facto να θεωρείται αχαρτογράφητος σύμφωνα με την περίφημη αρχή απροσδιοριστίας του Sfürichtenberg.

#4
electron

ανένταχτος!!

#5
johnblack

Ότι και να πει κανείς για έναν τέτοιο ορισμό τούμπανο ωχριά. Απο τις ευτυχέστερες στιγμές του σάι στα 5 ή δεγκζερωπόσα χρόνια λειτουργίας του.

#6
HODJAS

Ορισμός-εικόνισμα!

Και λέει επ' αυτού ο Λέων ο Β΄ ο Αρσενοκοίτης:

[I]Ορισμόν Χάνκοντος θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Χάνκοντα τον Μεγαλόσλανγκον, τον μόνον αχαρτογράφητον.
Το άβατάρ Σου Χάνε προσκυνούμεν και το κήμπορντ Σου υμνούμεν και δοξάζουμεν.
Συ γαρ ο κάβουρας ημών, εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν, το νικνέημ Σου ονομάζομεν.
Δεύτε πάντες οι σλάνγκοι προκυνήσωμεν το του αγίου Χάνκοντος του Μεγαλόσλανγκου το ανάγνωσμα.
Ιδού γαρ ήλθε δια του λήμματος, χαρά εν όλω τω σάη.
Διά παντός ευλογούντες τον Χάνκοντα, υμνούμεν τον ορισμόν αυτού.
Κείμενον γαρ συγγράψας δι' ημάς, μπάι-μπάι, ώρισεν.
[/I]
(Και μετά δε λέει τίποτα).

#7
iron

γιατρέ, ο αγεωγράφητος είναι το ίδιο με τον αχαρτογράφητος; ή είναι ένα στάδιο πριν;

#8
Khan

Αατα!

Μερσώ σλανγκαδέρφια!

@Βράστα, έχεις δίκιο. Στην τελευταία παράγραφο στην ατάκα του Φουκώ μετά τα αποσιωπητικά που έχω κόψει μερικές προτάσεις, υποκείμενο δεν είναι μόνο οι ομοφυλόφιλοι, αλλά γενικότερα οι θεωρούμενοι ως παραφιλικοί. Για το παράδειγμα που αναφέρεις υπάρχουν και οι αμερικλάνικοι όροι bottom from the top ή και top from the bottom. Μπορεί να πιάσει πολλά Unidentified Fucking Orientations ο αχαρτογράφητος. Και βγάζει κι έναν ηρωισμό. Θυμίζει Αμούνδσεν, Σκοτ, Άρμστρονγκ, Γκλεν, ο αχαρτογράφητος είναι αυτός που τόλμησε να πάει (έστω επιθυμητικώς) εκεί που δεν πήγε ανθρώπινος πούτσος ποτέ πριν.

#9
Vrastaman

...and not only the planet Uranus :-)

#10
Khan

Τον αγεωγράφητο δεν τον ξέρω.

Στο δε τροπάρι του Χότζα στον τελευταίο στίχο το πρώτο μπάι είναι Δοτική του Μέσου και το δεύτερο Αιτιατική Αντικείμενο, δηλαδή ώρισεν τον μπάι διά του μπάι, καλά αντι-σπέεκ.

#11
johnblack

Kινδυνεύοντας α) να προβώ σε βάναυσες γενικεύσεις και β) να γίνω στόχος για τους κόκκινους του σάι, θέλω να πω τα εξής:

Είναι τυχαίο που η πουστεία και οι συναφείς με αυτή συμπεριφορές, π.χ. γιούνισεξ, χιπστερίλα, emo-καταθλίψεις, και ρέστα, ευδοκιμούν κατ' εξοχήν στις δύο μεγάλες ηττημένες του Βου Παγκοσμίου Πολέμου, Γερμανία και Ιαπωνία; Και η μεν Γερμανία και δη το Βερολίνο είναι ως γνωστόν ο λατρεμένος γκέι προορισμός, για τη δε Νίππον τα λες πολύ καλά στον ορισμό και το 2. παράδειγμά σου. Έχουν μάλιστα χαρακτηριστεί ως «τα δύο πρώτα μετανεωτερικά κράτη», που το γύρισαν κι αποκήρυξαν τη φύση τους, δηλ. τον πόλεμο ως μέσο επίλυσης των διαφορών.

Πρόκειται για δυο λαούς ευνουχισμένους. Ευνουχισμένους όπως τα οικόσιτα ζώα, που τα απομυζούμε και τα εκμεταλλευόμαστε, είτε ψυχικά είτε υλικά. Οι λαοί αυτοί πάχυναν - δηλ. ευημέρησαν υλικά ρίχνοντάς το στη δουλειά - υπεραναπληρώνοντας την απώλεια του κομμένου πέους τους.

Οι δύο αυτοί λαοί υπεχρεώθησαν σε ένα τελετουργικό αυτομαστίγωμα δίχως τέλος. Υπάρχει καλύτερη απόδειξη γι' αυτό το μαζοχισμό απο το - αισθητικώς τερατούργημα - μνημείο της shoah (παλιά το λέγαμε ολοκαύτωμα, στο μέλλον μπορεί να του βρούμε κανα άλλο παρατσούκλι) στην καρδιά του Βερολίνου; Βέβαια τώρα τελευταία ένας οικονομικός εθνικισμούλης αρχίζει να ξεπετάγεται δειλά-δειλά, έχουν όμως ακόμα πολύ δρόμο.

#12
Vrastaman

Reducio ad Iudaeum!

Πάντως και πριν χάσουν το πόλεμο, το τελετουργικό αυτομαστίγωμα καλά κρατούσε: Ο μεν (Σ)φύρερ τις έτριζε τις μπότες, ο δε Mishima την ακόνιζε την Katana...

#13
iron

σχετικοάσχετο, αλλά πολύ πρόσφατα διάβασα το Σημείο καμπής του Κλάους Μαν και έχω μείνει άναυδη από το κύμα αυτοκτονιών του συνόλου (που λέει ο λόγος, αλλά κοντά είμαστε) της γερμανικής αντιναζί διανόησης της εποχής, μιλάμε η χώρα έχασε ό,τι είχε και δεν είχε. Το είχα υπόψη μεν, αλλά διαβάζοντάς το μέσα από τα απομνημονεύματα αυτά (τα οποία, καθότι α. απομνημονεύματα, β. 675 σελίδες, σε πάνε πίσω στον χρόνο για τα καλά) το ένιωσα μέχρι το κόκκαλο. Το βιβλίο είναι σκέτος θάνατος (ε δεν είναι και περίεργο, ο τύπος αυτοκτόνησε επίσης, ένα μήνα αφότου το ολοκλήρωσε).

Στα ελληνικά, εδώ.
δισκλέιμερ, το διάβασα στα γαλλικά.

#14
HODJAS

Γαμώ τις συζήτες άνοιξε!
Place your bets please (να παραγγείλουμε και κανα γκαφέ)...
:-)

#15
iron

έφτασεεεεεεεεεε!

#16
Khan

Τελικά το αχαρτογράφητος μάλλον είναι αγγλιά απ' το uncharted.

#17
Khan