θανατηφόρος

Παρεμπιπτόντως:

Το να τα κακαρώνεις πάνω στη φάση που αναφέρει η ironick, αποδίδεται στα γαλλικά με τον όρο: «Épectase» =(απ' το ελληνικότατο επέκτασις) θάνατος πάνω στον οργασμό.

Ο επεκτεινόμενος - αφορμή για τον όρο - ήταν ο Jean Daniélou ένας γάλλος καρδινάλιος (εν έτει 1974) που την ..έπαθε κατά τη συνεύρεσή του με μια ..θανατηφόρα πουτανίτσα.

Η εμπνευσμένη ανακοίνωση της σοκαρισμένης ντεμέκ Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ανάφερε «...dans l’épectase de l'Apôtre qu’il est allé à la rencontre du Dieu Vivant» «..εν τη επεκτάσει του Αποστόλου βαίνοντα προς συνάντησιν Θεού του ζώντος» -διορθώστε την καθαρεύουσά μου. (Ποιος είπε πως η υποκρισία είναι στείρα;)

Θανατηφόρος για τον γάλλο Πρόεδρο Félix Faure (1841-1899), αποδείχτηκε η μαντάμ Marguerite Steinheil σε μια άλλη πασίγνωστη στη Γαλλία περίπτωση επέκτασης.

Έχει αναφερθεί ιστορικά γεγονός όπου η γυναίκα πέθανε πάνω στη φάση;

Aγαπητή Μes, όχι μάλλον, υπό Κ.Σ. Όλα αυτά τα «πεθαίνω-πεθαίνω» είναι μούφες ή απλά ο οργασμός είναι ως ένα βήμα πριν τον Παράδεισο. Ας μας απαντήσουν οι ειδήμονες...

Υποτίθεται και ο Αττίλας επεκτάθηκε. Και μη ξεχνάμε τις μοιραίες εις εαυτόν επεκτάσεις ορισμένων.

Για να ρωτάμε και για να είμαστε ζωντανές να γράφουμε εδώ μέσα, δεν μπορούμε να απαντήσουμε. Που πα να πει, το χει ψάξει κανείς από σας τους άντρες που ως γνωστόν γράφετε την ιστορία; Πέθανε καμια πάνω στο χύσιμο;

@Mes: Οι παλιοί έλεγαν πως το πηγάδι αβαρία δεν παθαίνει, (παθαίνει ο κουβάς / το κουβαδόσκοινο).
Εξάλλου, οι άντρες έχουμε πιο ευαίσθητη καρδιά (απ' όποια πλευρά κι αν το δεις).

@ΜΧΣ: Πάλι οι Γάλλοι χαρακτηρίζουν τον οργασμό σαν μικρό θάνατο (la petite mort).
[Προσέξτε πως ο θάνατος στα γαλλικά είναι γένους θηλυκού ενώ πολλάκις στο θέατρο έχει αναπαρασταθεί ως αρσενικοθήλυκος.] Τυχαία όλα; Δε νομίζω.

Λόγω viagra, cialis κλπ το φαινόμενο της ..επέκτασης πάντως φημολογείται πως βρίσκεται σε έξαρση (τα χρησιμοποιούν -εν είδει ντόπας- και μη έχοντες κάποιο σεξουαλικό ως προς την πράξη πρόβλημα, οπότε και εξού).

Κάπου διάβασα και την ατάκα ότι κάθε μαλακία είναι μικρή αυτοκτονία, ξεχνώ όμως που.

Το ἐπέκτασις είναι όρος του Γρηγορίου Νύσσης (4ος αιώνας), τον οποίο όρο είχε αναδείξει ο Daniélou με ομώνυμο βιβλίο. Το κουτσομπολιό δεν το ήξερα, πολύ λολαδερό. Δεν κατάλαβα, Στέφανε, το épectase με την σημασία που δίνεις καθιερώθηκε από την ιστορία του Daniélou; Και καλά, πόσο διαδεδομένο είναι;

Για την ιστορία, ἐπέκτασις στην μεσαιωνική σκέψη είναι ό,τι και η ἀεικίνητος στάσις, δηλαδή το παράδοξο να συνυπάρχει αφενός η στάση σε κάποιον που έχει πετύχει ήδη τον σκοπό του, οπότε καταλήγει την κίνησή του προς αυτόν (για τους θεολόγους η κοινωνία με τον Θεό), αλλά αφεδύο λόγω της απειρίας του αντικειμένου του πόθου υπάρχει και άπειρη κίνηση, αφού ο πόθος ποτέ δεν εξαντλείται. Οι όροι ἀεικίνητος στάσις και στάσιμος ἀεικινησία εκφράζουν αυτό το παράδοξο, με ισόρροπη έμφαση μεταξύ στάσεως και κινήσεως, ενώ η ἐπέκτασις δίνει την έμφαση στην απειρία της κινήσεως που προκαλεί ένα άπειρο τέντωμα χωρίς πισωγύρισμα. Φιλοσοφικά πρόκειται για διόρθωση του Αριστοτέλη, ο οποίος καταξίωσε υπερβολικά την στάση, ότι δηλ. όποιος έχει πετύχει τον σκοπό του είναι ακίνητος, ενώ ο Γρηγόριος ήθελε να καταξιώσει την κίνηση, ότι κι αυτός που πετυχαίνει συνεχίζει να κινείται, και σ' αυτό έβαλε ένα λιθαράκι προς το νεωτερικό αφήγημα της συνεχούς προόδου και τα ρέστα παγωτά.

Τώρα βέβαια, λακανιανά αν το δει κανείς, όλα αυτά, οργασμός, θάνατος, Θεός το ίδιο κάνουν (προσωπικά δεν συμφωνώ), εξ ου και η καζούρα με τον καρδινάλιο.

Προσωπικά, χρησιμοποιώ τους όρους ἐπέκτασις/ ἀεικίνητος στάσις για να περιγράψω έναν πετυχημένο γάμο/ μόνιμη σχέση, όπου η πλοκή και η συναρπαγή συνεχίζονται και μετά το φιλί των τίτλων του τέλους της ταινίας (σπάνιο, αλλά συμβαίνει).

@Khan: Ακριβώς όπως τα γράφεις. Όμως το «épectase» στα Γαλλικά σαν «θάνατος πάνω στον οργασμό» είναι σαφώς συνηθέστερο απ' ότι με τη φιλοσοφική του έννοια (δεν μου φαίνεται και παράξενο εδώ που τα λέμε) και καταγράφεται και στο Robert (τώρα μη μου ζητήσεις έκδοση). Και ναι, αφορμή στάθηκε ο θάνατος του καρδιναλίου.

Τώρα αν αυτός ο «μικρός θάνατος» που στην ουσία αναφέρεται στο στιγμιαίο χάσιμο της επαφής με την πραγματικότητα, αποτελεί ή όχι ντέμο του παραδείσου (οι ινδουιστές νομίζω το φρονούν αναντάμ παπαντάμ) δεν βλέπω να το συζητάμε (ελπίζω) σαν Παθιοί και Μαθιοί σύντομα (αμήν).

άρα δηλαδή όσοι παλεύουν να μεγαλώσουν (επεκτείνουν) το πουλί τους διατρέχουν κι άλλο κίνδυνο, μουάχαχα.

Εντυπωσιακό που καταγράφεται και στο Robert! Οπότε μετά την ἀλληλοπεριχώρησιν, η ἐπέκτασις γίνεται ο δεύτερος βυζαντινός όρος με υπονοούμενο.

Quiz:

Πώς πέθανε ο τελευταίος Εκατόγχειρας;

Α. Τον έφαγε ο Ζεύς
Β. -//- η Μαρμάγκα
Γ. -//- η Μαλακία

;-)

...και αφήνει πίσω 100 χείρες και 500 ορφανά...