Το συμβολικό και / ή ουσιαστικό ξεγύμνωμα ανθρώπων, θεσμών, πολιτισμών, νομισμάτων.

Το κούρεμα επανήλθε στο προσκήνιο με την πρόσφατη εθελοντική έκπτωση κατά 50% της ονομαστικής αξίας του Ελληνικού χρέους. Το τίμημα του τεράστιου αυτού «πακέτου βοήθειας» (κατά Γ.Α.Π.) αναγκαστικά συνεπάγεται την κατά τουλάστιχον 50% μείωση του βιoτικού μας επιπέδου και την κατά 100% απώλεια της όποιας εθνικής μας κυριαρχίας. Αποτελεί μετάνοια για τα μεταπολιτευτικά μας ανομήματα.

Άλλη περίπτωση εθελοντικού κουρέματος: το αυτομαστίγωμα και σφοδρό άδειασμα των τσιφτετελλήνων που άσκησε ο Νιόνιος στο ομώνυμο αποτυχημένο δίσκο του («μα εμείς που είμαστε οι ίδιοι ποιητές πώς να κρυφτούμε, οι κουρεμένοι επαναστάτες τι να πούμε;»).

Η πρόσφατη προϋστερία βρίθει από παραδείγματα «μη εθελοντικού κουρέματος»: την εκδορά και διαπόμπευση τέντυ-μπόυ από μπασκίνες στα εξήνταζ, το πέρασμα με την ψιλή παστρικιών που συναναστρέφονταν Γερμανούς ή συμμάχους από ΕΛΑΣίτες και ταλιμπάν.

- Το κόστος (ενός κουρέματος) θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από τα εν δυνάμει οφέλη για τους πολίτες, την οικονομία, το ελληνικό και ευρωπαϊκό σύστημα, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, όλη την Ευρωζώνη.
(Γιώργος Παπανδρέου, εδώ)

- Η αναδιάρθρωση, το κούρεμα του χρέους, θα ήταν ένα τεράστιο λάθος για τη χώρα. Θα είχε τρομακτικό κόστος, χωρίς κανένα όφελος. (Γιώργος Παπακωνσταντίνου, εκεί)

- Το soundtrack των ημερών. Δίχως αμφιβολία πρόκειται για το θέμα των ημερών: Το κούρεμα. Ανέκαθεν, από τον Σαμψών και τη Δαλιδά μέχρι το νόμο περί τεντιμποϊσμού και τους ονειροκρίτες, το haircut είχε συμβολική σημασία. Γενικά δεν είναι για καλό...
(δισκογραφία για το κούρεμα, παραπέρα)

- Πέντε αιώνες δύσης εθνικής θα ζήσεις από 'δω και μπρος..
(Σαββόπουλος, «το Κούρεμα»)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Vrastaman

Σ.ς. - τα μύδια 2 και 4 απ' το «Μπουρδέλο» του Η. Πετρόπουλου.

#2
HODJAS

Η αυτομαστίγωση με ξένους κώλους, που έκανε ο Νιόνιος, δείχνει ένοχη συνείδηση, αλλά ούτε κι αυτό είναι ελληνική πατέντα.

Η κοφάλα η Θάτσερ, έκανε ό,τι περνούσε απ’ το χέρι της για να κατασυκοφαντηθεί η εργατική τάξη και κάθε αντίλογος προς το νεοφιλελευθερισμό να θαφτεί κάτω απο την λεζάντα της γραφικότητας είτε να μουγκαθεί με αυτο-ενοχοποίηση του λαού (βλ. Chavs: The Demonization of the Working Class by Owen Jones).
Ώστε ο Πάγκαλος, δεν μας ήρθε απ’ το διάστημα...

Ο Διονυσάκης το ’60 κορόιδευε (Χατζηδάκιαμ’ – Θουδουράκιαμ’ τρώτε και πίνετε κι εμένα με τρώει η αρκούδα κλπ), όχι επειδή θεωρούσε αήθη την κονόμα, αλλά επειδή τονε βάραγε η ψωμόλυσσα προσωπικώς. Όμως, δικαιώθηκε (εκεί και τότε) ο αγώνας και γιόμισε γήπεδα και πήρε κι εκπομπή και στρογγύλεψε, κι όταν τελείωσε το πανηγύρι, είπε να ρίξει μια κόντρα.
Εκεί που είπαμε οτι πάει πια – μπήκε στο γιούκο, παρασταίνοντας τον παραμυθά καλό παππούλη των Ελλήνων και θα ησυχάσουμε απο δαύτονε, νάσουτον πετάχτηκε πρόσφατα και είπε τη μαλακία του για τους μετανάστες «γιατί δεν τους στέλνουμε στην Ίφκινθο»;
Ίσως να φιλοδοξεί να γράψει τη μουσική απο το «Χάππυ Νταίη Νο 2: Δε σήκουελ»...

Τους αρματωλούς [sic] παπάδες του ΕΛΑΣ, τους ξούριζε ο δεσπότης, αλλά για την επαχθή έννοια του κείρομαι βλ. εδώ.

#3
Vrastaman

Από μουσικούς του πληροφορούμαι ότι δεν είναι ιδιαίτερα ευπροσήγορος in real life, του πουτ ιτ μάϊλντλυ.

#4
Khan

#5
dryhammer

λεζάντα εικόνας