Έκφραση οξύμωρη και σουρεαλιστική που δηλώνει ότι ο/η χαρακτηριζόμενος /-η ως παγκοσμίου φήμης άγνωστος (εφεξής π.φ.α.) είναι ολότελα άγνωστος πλην εκείνου που επικαλείται το όνομα ή τα επιτεύγματά του.
Η χρήση της έκφρασης αυτής αφορά ανθρώπους που προβάλλονται οι ίδιοι ή μέσω τρίτων ως άτομα κύρους, υψηλής εξειδίκευσης και δεξιοτεχνίας, που όμως ο ανταγωνισμός, η άγνοια του κόσμου, η προπαγάνδα, ή η άδικη μοίρα βρε αδερφέ τους καταδίκασε να μένουν στην αφάνεια και στα μετόπισθεν της ιστορίας. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν σε όλους τους τομείς και όλα τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως π.χ. ποδοσφαιριστές από τον Κεραυνό Άνω Μουσουνίτσας (ή τον αντίστοιχο του σε άλλη χώρα) που παίρνουν μεταγραφή για να φέρουν την ομαδάρα στην κορυφή του τσάμπιονς λιγκ, καλλιτέχνες (συγγραφείς / ποιητές / ζωγράφοι / σχεδιαστές κλπ κλπ κλπ) που τους έφαγε το χαμηλό αισθητικό κριτήριο και η έλλειψη παιδείας του κόσμου (συν τα [συμπληρώστε] συμφέροντα), διδάκτορες και ακαδημαϊκοί απ' το πανεπιστήμιο του Πούτσεστερ με πέιπερς που θα είχαν φέρει την επανάσταση στην οικονομική θεωρία αλλά τους φάγαν τα ακαδημαϊκά συμφέροντα, ή μουσικοί που άμα τους είχε υπογράψει η δισκογραφικάρα θα έπαιζαν τώρα headliners στο Wacken και τώρα παίζουν μια φορά τον χρόνο στο φεστιβάλ του Δήμου (αλλά έτσι και πιάσουνε χίλια λάικ στο φουμπού θα μας δείξουν τι εστί τρού μέταλ) κ.ο.κ.
Ενδέχεται βέβαια -αρκετές φορές για την ακρίβεια- οι π.φ.α. να είναι μια χαρά παιδιά και νορμάλ άνθρωποι που απλά έχουν πέσει θύματα κακού PR ενώ οι ίδιοι δεν έχουν καμία σχέση με το χαμό ή το παιχνίδι που γίνεται γύρω από το όνομα τους. Δεν αλλάζει βέβαια κάτι, αλλά αντιθέτως εμποδίζει ακόμη περισσότερο το να τους πάρει κανείς στα σοβαρά.
Χρησιμοποιείται ειρωνικά ως συνώνυμη με εκφράσεις τύπου δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του (ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του) ή δεν υπάρχει ούτε στο google και άλλες συναφείς εκφράσεις.
Δεν φταίω εγώ. Με συνήθισαν οι διοργανωτές χρόνια ολόκληρα στην Τουρκοφαγία, την Αλβανοφαγία, την Σκοπιανοφαγία και κάθε άλλους είδους ημι-κανιβαλιστική καμπάνια τους, όπου ο καλός Έλληνας κατατρόπωνε τον (αιμοσταγή ενίοτε) κακό ξένο.Φυσικά σε όλες τις περιπτώσεις, ο κακός ξένος (τον οποίο διέλυε ο Ελληνάρας αθλητής) ήταν παγκοσμίου φήμης... άγνωστος. Ακόμη και σήμερα αν ρωτήσετε τους αθλητές μας, δεν θυμούνται ούτε τα ονόματα των αντιπάλων αυτών. Το σιχάθηκα αυτό. (Από εδώ)
Είσαι ο παγκοσμίου φήμης άγνωστος Giuseppe Papadopulo, το όνομα σου δεν ακούστηκε ποτέ για τον ΠΑΟΚ, και μας λες, ότι μας απέρριψες γιατί δεν είσαι έτοιμος να πας στο εξωτερικό ; Πραγματικά, απορώ απο που σε ξέθαψαν εσένα... (Από εδώ)
Απο μεταγραφές... οι παγκοσμίου φήμης άγνωστοι Μπαρκαουάν, Γκονζάλεθ, Ρεμπόσιο, Σεγκάρα, έγιναν γνωστοί μόνο και μόνο επειδή το ρουμάνικο alter ego του Αναστασιάδη, o Ίλιε Ντουμιτρέσκου τους έψησε να έρθουν στον ΠΑΟΚ την μέρα που οι υπόλοιποι παίκτες της ομάδας απεργούσαν και έκαναν προσφυγές. Οι πιθανότητες να βγούνε καλοί είναι λιγότερες απο τις πιθανότητες να είναι οι παίκτες στους οποίους ο δικέφαλος του βορρά θα χρωστάει του χρόνου. Βέβαια, αποκτήθηκαν και οι Τόργκελε, Χαραλαμπίδης και Τσίγγας, παίκτες εγνωσμένης αξίας, αλλά τι αξίας... (Από εδώ)
Η Kim Kardashian από την άλλη, είναι μια παγκοσμίου φήμης άγνωστη μαϊντανός. Σκεφθείτε κάτι σαν τη δική μας Τζούλια Αλεξανδράτου σε μελαχροινό. (Από εδώ)
3 σχόλια
Khan
Σημαντικό! Συμφωνώ με το «Η χρήση της έκφρασης αυτής αφορά ανθρώπους που προβάλλονται οι ίδιοι ή μέσω τρίτων ως άτομα κύρους, υψηλής εξειδίκευσης και δεξιοτεχνίας». Θεωρώ, πάντως, ότι συνήθως (τουλάχιστον έτσι βλέπω εγώ τα παραδείγματα) η έκφραση δεν λέγεται με ένα καζαντζίδικο στυλ ότι εγώ θα έπρεπε να ήμουν διάσημος, αλλά δεν είμαι, που μπορεί να παίξει κι αυτό, αλλά συνήθως η έκφραση λέγεται όταν κάποιος με επαρχιωτικό μιμητικό κομπλεξισμό φέρει/ προτείνει με τυμπανοκρουσίες κάποιον και καλούα διάσημο στο παγκόσμιο στερέωμα, που έχει κάποια στοιχεία σελεμπριτονίου, ο οποίος όμως εντέλει αποδεικνύεται δευτεράντζα και όχι δε ρήαλ θινγκ. Οπότε η έκφραση «παγκοσμίου φήμης» στηλιτεύει τον κομπλεξισμό εκείνου που τον προέτεινε, και όχι τόσο φαινόμενα καζαντζιδίστικης ματαίωσης.
Και βεβαίως τα έργα του παγκοσμίου φήμης αγνώστου τα απολαμβάνουμε πάντα όχι σε πρώτη, αλλά σε δεύτερη παγκόσμια αποκλειστική εκτέλεση / μετάδοση.
Mr. Cadmus
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο.
Η δεύτερη παράγραφος είναι επίτηδες τραβηγμένη γενικά. Νομίζω όμως ότι αυτό που λες στο σχόλιο σου καλύπτεται από το κακό (βλέπε: εξεζητημένο) PR που αναφέρω στην προτελευταία παράγραφο, αφού ο καζαντζιδισμός δεν προκύπτει απαραίτητα από το πως περιγράφουμε εμείς τον εαυτό μας, αλλά πολλές φορές κι από το πως επιλέγουν άλλοι να μας περιγράψουν (αν έχεις διαβάσει το άρθρο-δοκίμιο που είχε γράψει ο Διονύσης Χαριτόπουλος για τον Καζαντζίδη). Εγώ το έχω συναντήσει σε πολλές περιπτώσεις, ιδιαίτερα σε συνεντεύξεις-παρουσιάσεις-κριτικές που δημοσιεύονται στον ανεξάρτητο τύπο (φανζίν) και όχι μόνο βέβαια (αντεργκράουντ καλλιτέχνες και καλά).
Κατά τ' άλλα ναι, όπως τα λες.
Mr. Cadmus
Α, και δεν έχει απαραίτητα να κάνει με επαρχιωτικό μιμητικό κομπλεξισμό. Συμβαίνει και εις τας Παρισίας...
Καζαντζιδισμός με άποψη εμπεριέχεται στη φράση παγκοσμίως άσημος, αν και σλανγκ δεν τη λες...