...μου φαίνεται. a.k.a μαζέψου (βλ. λινκ κυριολεκτικά), σύνελθε κλπ.

Η οικειότητα φέρνει θράσος, με την έννοια του παράλογου θάρρους, δηλαδή της υπέρμετρης κι ανεξήγητης ευκολίας που μας διακρίνει ως ράτσα να κακοποιούμε λεκτικά, σωματικά ή/και ψυχολογικά αυτούς που θεωρούμε δεδομένους. Όλα αυτά, τη στιγμή που είμαστε εξόχως ευγενικοί απέναντι σε όσους δεν έχουν καταστεί δεδομένοι -ακόμα- προκειμένου εν ευθέτω χρόνω, να τους φέρουμε στα νερά μας και να τους δείξουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και ποια τα θεάρεστα έργα μας.

Άλλο πράγμα να είσαι ο εαυτός σου κι άλλο να βγάζεις τα απωθημένα σου στον πιο εύκαιρο κατά την κρίση σου στόχο. Επίσης, άλλο να ανέχεσαι περιοδικά την τρέλα του άλλου κι άλλο να καταντάει αυτή η ανοχή αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Η ατάκα έρχεται στο στέρεμα της υπομονής για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους σε στυλ «κάνε reset, μπας και γλιτώσεις το format».

  1. Μήπως παραγνωριστήκαμε;
    Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βρεθεί σε συναντήσεις,έχουμε φωτογραφηθεί και έχω την εντύπωση ότι οι φωτογραφίες μας κυκλοφορούν σχεδόν ελεύθερες μέσα στο μούλτι…
    …Προσωπικά θεωρώ ότι δεν φοβάμαι να εκτίθεμαι σε πενήντα άτομα που συμπαθώ και σε εκατό που δεν με ενδιαφέρουν.Αλλά δεν μου αρέσει να εκτίθεμαι σε άτομα που αντιπαθώ.
    Και ερωτώ,μήπως τελικά παραγνωριστήκαμε; (Από φόρουμ)

  2. - Ελένη που είναι οι παντόφλες γαμώ το γαμώ μου;
    - Κάτω από το κρεβάτι Αντωνάκη..
    - Ελένη, που κάτω απ' το κρεβάτι το γαμώ μου γαμώ;
    - Στάσου έρχομαι... να τες.
    - Ρε Ελένη γαμώτ.. - Α, για να σου πω, παραγνωριστήκαμε..
    - Έτσι ε; Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω!
    - Στάσου βρε Αντωνάκη μου..

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία