Λήμμα-σύνθημα που συμπυκνώνει σε τρεις λέξεις μία ολόκληρη φιλοσοφία και στάση ζωής. Χωρίς περαιτέρω σχόλια.

Σε παλαιότερες εποχές (βλέπε '80s) απαντάτο ως σύνθημα σε τοίχους των Εξαρχείων και σε φοιτητικά αμφιθέατρα. Έκτοτε αγνοείται η τύχη του.

- Τι κάνει ρε εκείνος ο παλιός σου φίλος ο Πάνος; Έχω να τον δω κάτι χρόνια...
- Τι να κάνει, αφού τον ξέρεις τώρα τον Πάνο. Μια ζωή τα ίδια! Σούρα, τζούρα και μαστούρα!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Vrastaman

Sex ail, το αναγραμμαντείο σε χαιρετά.

#2
MXΣ

Σίγουρα οι κατσαπάνκηδοι το γράφανε! Εμείς οι λατέρνατιβ γράφαμε το «χασίσι, γαμήσι κι επιστροφή στη φύση». (Το «γαμήσι, ξύλο, και τέντωμα στον ήλιο» το μάθαμε αργότερα στον στρατό, όλες μας...)

#3
dryhammer

Σούρα και μαστούρα- 1936

Στίχοι: Ανέστης Δελιάς, Αρτέμης
Μουσική: Ανέστης Δελιάς, Αρτέμης 1. Ανέστης Δελιάς, Αρτέμης
2. Σπύρος Ζαγοραίος
3. Τζίμης Πανούσης
4. Αγάθωνας Ιακωβίδης
5. Γιώργος Νταλάρας

Μόλις μπουκάρω στον τεκέ, τον αργιλέ τσακώνω
Και μες στα φυλλοκάρδια μου τραβώ, τον ξελιγώνω

Του ντεκετζή ξηγήθηκα να τον ξαναγιομίσει
Κατά κακή μου σύμπτωση σώθηκε το χασίσι

Και ξεμπουκάρω απ’ τον τεκέ, μες στην ταβέρνα πάω
Δύο ποτηράκια εφετινό κάθομαι κοπανάω

Σούρας, τρελός, σαν έγινα, φεύγω απ’ την ταβέρνα
Για το τσαρδί μου πάγαινα, είχα γίνει στην πένα