Η νέα ελληνική δεν έχει όπως ξέρουμε απαρέμφατο, αλλά συχνά μπορούμε να μεταχειριστούμε το β' πρόσωπο της προστακτικής ως απαρέμφατο (βλ. παράδειγμα 1).
Ο διπλασιασμός μάλιστα του «απαρέμφατου» έχει τη σημασία της επανάληψης (βλ. παράδειγμα 2).
Τώρα που είμαστε στο πήγαινε κουραζόμαστε περισσότερο γιατί είναι ανηφόρα. Το απόγευμα θα είμαστε στο έλα και θα είναι πιο ξεκούραστο
Αν το μολύβι τους από το ξύσε-ξύσε δεν γινόταν σαν το νύχι τους, δεν τους έπαιρνε άλλο μολύβι, τόσο τσιγκούνης ήταν.
13 σχόλια
vikar
Πολύ σωστός ρε! παραδέχομαι...
Και μιλάμε για εντελώς μή τυπική χρήση, έτσι; (ανέκδοτο: ο κλασικός ο ελιτίστας και αρχαιόκαυλος φιλοσοφικάριος παραδίδει το τελευταίο του πόνημα, το παίρνει ο διορθωτής και αλλάζει όλα τα απαρέμφατα σε προστακτικές).
earendil_ath
είναι πολύ συνηθισμένο το λήμμα και άρα πιστεύεις ότι δεν ανήκει στο slang.gr και πρέπει να αφαιρεθεί;
jesus
το απαρέμφατο αν θυμάμαι καλά στα νέα είναι αυτό που χρησιμοποιούμε για το σχηματισμό παρακείμενου-προπερσυντέλικου, δλδ εν προκειμένω «ξύσει».
jesus
για το 2ο παράδειγμα, νομίζω ότι η σύνταξη «το ξύναι» δεν κολλάει κ πολύ, μάλλον το «ξύσε-ξύσε» αντικαθιστά «το πολύ ξύσιμο», ίζολ ουσιαστικό.
πα να πιω χυμό ανανά.
vikar
Πλάκα κάνεις; Ακριβώς το αντίθετο.
markdown
vikar
Υπάρχουν επίσης και πολύ εδραιωμένα παραδείγματα γι' αυτό το φαινόμενο, το πήγαιν'-έλα (τόσο εδραιωμένο που κατέληξε πλέον πηγαινέλα), το μπές-βγές, το περίμενε («μας είχε στο περίμενε για μία ώρα»).
Το απαρέμφατο στα τωρινά ελληνικά απ' την άλλη είναι όντως όπως τα λέει ο τζίζας (και μάλιστα όλ' αυτά τα απαρέμφατα των ελληνικών προέρχονται απο τα παλαιοελληνικά απαρέμφατα), αλλα ντάξει, άλλο αυτό.
vanias
όντως το απαρέμφατο δύνατο να πάρει θέση υποκειμένου καθώς παραδειγματίζει ο earendil_ath.
οπότε με το γράμμα του νόμου, το ρήμα θα έμπαινε σε ενεργητική φωνή πχ «το πηγαίνειν μας κουράζει περσότερο», «το ξύνειν (ή ξύναι όποιο τεσπά κλπ) κάνει το μολύβι νύχι».
Η ανομία που προκαλείται από τη συνύπαρξη των δύο υποκειμένων ( «εμείς» και «πήγαινε» στο ένα παράδειγμα και «μολύβι και »το ξύσε-ξύσε« στο άλλο) επιβάλλει τη χρήση παθητικού ρήματος για την ενδυνάμωση του -κατά κανόνα αντικειμένου, εν προκειμένω όμως σλανγκοκαταχρηστικού υποκειμένου (»εμείς« και »μολύβι« αντίστοιχα)αν όχι για άλλο λόγο, απλώς για να βγει νόημα μέσα στη μπέρδα..
αυτά τα ολίγα και ανερμάτιστα
vanias
από την άλλη πάλι και με πιο προσεκτική ματιά, (σόρρυ earendil_ath) εδώ τα απαρέμφατα(οι προστακτικές) χρησιμοποιούνται ως μέρος εμπρόθετου επιρ. προσδιορισμού.. «από το ξύνειν-ξύναι» και «σε το πηγαίνειν».
χωρίς να θυμάμαι τέτοιες περιπτώσεις -όπου το απαρέμφατο να χρησιμοποιείται έτσι- δεν τις αποκλείω, τουναντίον, τις επικροτώ.
deinosavros
Βάνια με μπέρδεψες κομμάτι. Το μόνο που κατάλαβα στάνταρ είναι ότι στις 4/11/12 ο Τζήζας ήπιε χυμό ανανά.
vanias
ειδικότης μου ντίνο :) δεν χάνεις τίποτα, ντον γουόρυ.
vikar
Άλλο πολύ εδραιωμένο παράδειγμα, το άρπα-κόλλα (που συχνότατα ακούγεται ως θηλυκό!).
vikar
Και φυσικά και το φεύγα, και του ταβλιού αλλα και αυτό.
vikar
Και η κοψεκούνα του Βάγκ (που δέν την έχω ξανακούσει), προκύπτει απο τέτοιες προστακτικές.