στουρναράδικο

Το ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα, απαξιωτικά.

Εκφέρεται με το σκεπτικό (διαδεδομένο κυρίως σε παλαιότερες εποχές) ότι η ιδιωτική εκπαίδευση αφορά πρωτίστως μπούληδες με άι κιου ραδικιού που δεν την παλεύουν σε δημόσια σχολεία ή πανεπιστήμια.

Από το στουρνάρι και το γαμοσλανγκοτέτοιο -άδικο. Βλ. επίσης: κολεγιόπαιδο, μωραϊτόπαιδο, Πανεπιστήμιο του Πούτσεστερ, Πανεπιστήμιο του Μίκυ Μάου.

άντε καιρός είναι να στείλετε τα παιδιά σας μακριά, εκεί στα στουρναράδικα της Ευρώπης να γίνουν κάτι σαν Σαμαροπαπανδρέοι ή γιάπις...
(εδώ)
Γιάννης Στουρνάρας... με μεταπτυχιακό από το στουρναράδικο της οξφόρδης στις υπηρεσίες του έθνους...
(εκεί)
Χτες έγραψε η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» ότι έχω στείλει την κόρη μου στο Deree. Οντως, έτσι είναι. Ενα παιδί αν δεν μπορεί ή δε θέλει να πάει στο Πανεπιστήμιο, δεν έχει διέξοδο στην Ελλάδα, τι θα κάνει μετά το Λύκειο. Κάπου πρέπει να πάει.
(Αλέκα Παπαρήγα για την χρησιμότητα των στουρναράδικων, παραπέρα)

salina

2012-07-09 14:13:57+00:00

Mιάς και έκανα τέσσερα χρόνια σε στουρναράδικο (2η-5η δημοτικού) να μοιραστώ την εμπειρία μου.

Οι τάξεις ήταν χωρισμένες σε δύο τμήματα, ουσιαστικά δύο ταχυτήτων, ένα τμήμα για τα στουρνάρια κι ένα για όσους έπαιρναν τα γράμματα. Δεν ξέρω με ποια ακριβώς κριτήρια γινόταν η κατάταξη, πάντως εγώ δεν θυμάμαι να πέρασα κάποιου είδους εξετάσεις ή «συνέντευξη», από την ψυχολόγο ας πούμε, που το σχολείο διαφήμιζε ότι θα μιλούσε με όλα τα παιδιά. Ισως η δική μου η σειρά να ερχόταν στην 6η δημοτικού, αλλά τους την έφερα και πήγα σε δημόσιο.
Και επειδή η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει αρχές και κρατάει αξιολογικά κριτήρια, η σειρά δεν παρακάμφθηκε ούτε όταν πέθανε ο πατέρας μου. Δεν έλεγε πάντως ψέμματα το φυλλάδιο, ψυχολόγος υπήρχε (και ήταν και πολύ όμορφη), αλλά έκανε την γραμματέα και την συνοδό του σχολικού.

Εγώ είχα την τύχη να πάω στο τμήμα με τα στουρνάρια, που σε γενικές γραμμές η διαφορά στην διδασκαλία ήταν:

αναλυτική διδασκαλία «θα διαβάσετε από την σελίδα 30 ως την σελίδα 45»
δημιουργικός διάλογος «βαριέσαι να διαβάσεις γιαυτό κάνεις λάθη»
ελαχιστοποίηση σωματικής τιμωρίας «ξέχασες το τετράδιο ορθογραφίας;;; (παφ-παφ) Για να δούμε τώρα, θα το ξαναξεχάσεις» [σσ το ξαναξέχασα (παφ-παφ)]
βαθειά γνώση και ευαισθησία του δασκάλου σχετικά με τις μαθησιακές δυσκολίες «αφού μου γράφεις την ίδια λέξη με τρεις διαφορετικούς τρόπους στην ίδια σελίδα, πάει να πει ότι τεμπελιάζεις και δεν διαβάζεις και πας να με κοροϊδέψεις»(παφ-παφ)
αντί να μας βάζουν να αποστηθίσουμε 10 σελίδες, μας έβαζαν 7, ώστε να αφομοιώσουμε με άνεση την διδακτέα ύλη. Ή μπορεί να ήταν και ανάποδα (αντί για 10 να μας έβαζε 15), να μας πρέσαραν δηλαδή περισσότερο, ώστε να αποδείξει ο δάσκαλος τις ιδιαίτερες ικανότητές του, ότι μπορεί να πάρει χάπατα και να τα κάνει άνθρωποι.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω ακριβώς τις διαφορές στην διδασκαλία, αφού δεν μιλούσαμε με τα παιδιά του άλλου τμήματος. Μας σνόμπαραν περισσότερο απ' όσο σνομπάρει γκαρσόνι σε παραλιακό σκυλάδικο τα πίσω τραπέζια.
Αυτό δεν θα ήταν ιδιαίτερα ενοχλητικό αν υπήρχε καλύτερη κατανομή μαθητών: στο τμήμα των 35 ατόμων (σε κάποιες τάξεις ίσως και παραπάνω) ήμασταν 3 κορίτσια.
Ημασταν λοιπόν αναγκασμένες να κάνουμε παρέα μεταξύ μας, αφού το άλλο τμήμα και οι μεγαλύτερες τάξεις μας σνόμπαραν (και εμείς σνομπάραμε τις μικρότερες τάξεις ε! κάποιον έπρεπε να σνομπάρουμε κι εμείς -στο πηγάδι κατουρήσαμε;). Αν οι δύο τσακώνονταν μεταξύ τους, έπρεπε και η τρίτη να πάρει θέση. Μέχρι να τα ξαναβρούν δεν πέρναγε το γαμημένο το διάλειμμα με τίποτα.

Και κάτι τελευταίο, γιατί ακούω από δω κι από κει γονείς που φοβούνται μην πέσουν τα καμάρια τους θύματα μπούλινγκ, και λεν ότι γιαυτό τα στέλνουν σε ιδιωτικό, κανείς δεν μας προστάτεψε ποτέ από τους μπούλιδες.

Με άλλα λόγια, καταγγέλλω το παρόν λήμμα ως παραπειστικό. Εγώ έμαθα πολλά γράμματα (24 για την ακρίβεια) στο ιδιωτικό (και τα ξέχασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα)

Vrastaman

2012-07-10 08:57:04+00:00

Α, κι εγώ πέρασα από ουμπερ-στουρναράδικο! Έκτη δημοτικού στις ΗΠΑ στα σέβεντηζ δεν είχαμε θρανία, καθόμασταν σε μαξιλάρες, οι καθηγητές όλοι πρώην χίπηδες. Γράφαμε εκθέσεις για τους Monty Python, η μουσικού μάς έπαιζε το Imagine στη κιθάρα, το κορίτσι μου ήταν Κορεάτισσα, στην γυμναστική κάναμε γιόγκα και προσπαθούσαμε να ανυψωθούμε μέσω διαλογισμού. Κάποια στιγμή θαρρώ τα κατάφερα για κάποια νανοδευτερόλεπτα, κι ας ήμουν ο μόνος εντεκάχρονος που δεν έπινε μπάφους. Την επόμενη χρονιά, 1η γυμνασίου, βρέθηκα σε στουρναράδικο στην Ελλάδα (μοναδική μου χρονιά σε Ελληνικό σχολείο). Ο δάσκαλος με έστειλε στον γυμνασιάρχη για τα όσα αιρετικά έγραψα σε έκθεση με θέμα «επιστροφή στο σχολείο» (παφ-παφ).

VAG

2012-07-10 09:29:09+00:00

Αν και δεν εμπεριέχει το λήμμαν, το 3ο παράδειγμα διαμάντι. Θα ταίριαζε κι εδώ...

2012-07-10 11:56:01+00:00

Ζήλεψα βράστα, σε αυτό το στουρναράδικο θα ήθελα να πάω!
Πλάκα-πλάκα, ξαναδιαβάζοντας το σχόλιό μου διαπιστώνω ότι είναι ό,τι πρέπει για την σταυροφορία κατά της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αντε! άλλη φορά θα σας πω και την εμπειρία μου από ιδιωτικό ΙΕΚ

patsis

2012-07-10 12:02:39+00:00

κι ας ήμουν ο μόνος εντεκάχρονος που δεν έπινε μπάφους ;;;;!!!

2012-07-10 13:21:29+00:00

Ναι, μη ξεχνάς ότι μιλάμε για ΗΠΑ στον απόηχο του Βιετνάμ και του Γουότεργκεϊτ. Ήταν η μεταβατική εκείνη περίοδος που εάν ένα αγοράκι ήταν θηλυπρεπές ο Δρ Σποκ συνταγογραφούσε να του βάζουν κωλοδάχτυλο για ενθάρρυνση.