το Χρι, το Κω, το Φλω

Η μανία που έχουν στη Σίφνο (ίσως κι αλλού, δεν ξέρω) να λένε 1-2 μόνο συλλαβές από τα ονόματα και να τα κάνουν όλα ουδέτερου γένους.
Ο Χρήστος, ο Κώστας, η Φλώρα, η Ευγενία, ο Απόστολος, ο Μανώλης, η Κατερίνα, ο ... Σφυρίζων, γίνονται το Χρι, το Κω, το Φλω, το Ευγέ, τ' Από, το Μανώ, το Κατέ, το Σφυ.

  • Με κοίταξε κι ύστερα άρχισε να μου χαμογελά: ― Είσαι φχαριστημένος, Μανώ μου;…

  • ― Γιάντα δε μου τηλεφώνησες να κατέβω να σε πάρω απ’ τις Καμάρες; με μάλωσε η κεράτσα.
    ― Γιάντα να σε βάλω σε κόπο;
    ― Θα σου ‘στελνα τ’ Από να σ’ ανεβάσει με τη γαδάρα του. (από δω)

Την πολύ ιδιαίτερη γλώσσα των Σιφνιών ανάδειξε στο έργο του ο Μανόλης Κορρές (1922-1998), θεατρικός συγγραφέας και πεζογράφος.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
deinosavros

Καθόταν μια φορά στον πάγκο ένας Ντούτσε / κι ήρθε κι ένας Φύρερ / κι οι τρελοί εγίνανε δυό.

Καθόταν μια φορά στον πάγκο ο Ντούτσε και ο Φύρερ / κι ήρθε κι ένας Καουντίλιο / κι οι τρελοί εγίνανε τρεις.

Καθόταν μια φορά, στον πάγκο μια φορά / ο Μου ο Χί κι ο Φρά / μια του κλέφτη, δυό του κλέφτη, τρεις / στο διάβολο πάνε κι οι τρεις, πάνε κι οι τρεις.

( Από μνήμης, από το Μαουτχάουζεν του Ιακ. Καμπανέλλη).

#2
donmhtsos

Νά΄σαι καλά, Σου! Φύσηξ' αγέρας θαλασσινός!

#3
soulto

κι ο βαρδάρης μου λείπει πάντως

#4
donmhtsos

Με αφορμή το θαυμάσιο κείμενο του Μανώλη Κορρέ, που παραθέτεις, θυμήθηκα μια γιαγιά στην Κύθνο, εκεί κατά τα τέλη της δεκαετίας του '70, όταν άρχισαν νά'ρχονται τα πρώτα φερυμπότ στο νησί.

"Τα μάθετε; Ήρχε μια φερμαμπότα στο Μέριχα*, τούρλωσε το γκωλαρίδη** τσης κι έβγαλ' από μέσα αυτοκίνητα!"

*Μέριχας: Το λιμάνι της Κύθνου

**το γκωλαρίδη: τον κωλαρίδη. Ο κώλος στον υπερθετικό! (κώλος-κώλαρος-κωλαρίδης) η λαϊκή γλώσσα δε λογαριάζει ουσιαστικά κι επίθετα. Ας σημειωθεί επίσης και η (ευφωνική) μετατροπή του νι σε γάμμα προ του κάπα.

#5
soulto

(...) το πουθενά το έλεγαν «πούοτα», το τίποτα «τίοτα» και τα μικρά ονόματα λεγόταν μισά, όπως ο Γιάννης «Για» και η Κατερίνα του Στέλιου «Κατέ του Στε»

απ' εδώ
πάρτε έτεροχρονισμένη μυρωδιά από σιφνέικο μαστέλο

#6
σφυρίζων

Με τιμές, Σου, με την αναφορά :-)

#7
soulto

"Πήες τα ροβύθια στο Χρι;"

#8
dryhammer

Για το σχόλιο #5

Και στα Χιώτικα το πουθενά λέγεται "πούβετα" (και "πούβετις" όπως το τίποτα - τίποτις)

Έκφραση για χαμένο κόπο χρόνο κλπ "Πού 'σουνα -πούβετα, τί 'καμες - τίποτα"

#9
vikar

Ωραίο! «Κορρές» οταν λές, εννοείς μάλλον αυτόν, και σίγουρα όχι αυτόν, έτσι;...

#10
soulto

Φυσικά εννοώ τον πρώτο, τον Σιφνιό Κορρέ. Αλλά είχα την τύχη να ξεναγηθώ (μαζί με άλλους) στην Ακρόπολη από τον δεύτερο, τον αρχιτέκτονα Μ. Κορρέ, υπεύθυνο των εργασιών αναστήλωσης.

#11
ΣτοΔγιαλοΧτηνος

Ξερ: Ο Λουντέμης καταγράφει τον βορειοελλαδίτικο τύπο πούπετα.

Δεν πάω πούπετα! Φκυαρίστε με στο δρόμο μαζί με τη γριά μου! (Από το Παιδί).

#12
soulto

Γεια σου Αντώ!

Ο μεγάλος Κουτσουνάς μας με τον Τρίχα . Και το Αντώ (Ατσόνιος) στον τροχο!!!!!

Πηγή εδώ

#13
soulto

Φρεσκαδούρα!!!!!
Στη Χερρόνησο ....
Απο το Φλω!!!

Καμάρες τώρα ...
Μέχρι και τρόμπες (μικρές) κάνει!!!!!
Φρέσκια (!) ανταπόκριση από το Παναγιώ!!!!

Σιφναϊκά Νέα

#14
soulto

dryhammer > ξηροσφύρης > Ξηρός (+ΕΥΛΟΓΗCON VENCEREMOS+) > Ξη