Γραφικός χαρακτήρας δυσνόητος, ασαφής και ακατάληπτος, αλλά κυρίως άθλιας εμφάνισης. Γράμματα που η όψη τους χαλά την εικόνα του χειρόγραφου και το καθιστά δυσανάγνωστο, απεχθές προς ανάγνωση, έως και μη αναγνώσιμο. Σύμβολα του αλφαβήτου καταγεγραμμένα με τέτοιο τρόπο που προσομοιάζουν με την απαίσια ασύμμετρη και ασουλούπωτη εμφάνιση των καλικάντζαρων της λαϊκής φαντασίας - που επίσης αποκαλούνται καλικαντζούρια στο καλλιτεχνικό τους (παρ. 1).

Χρήση λήμματος κυρίως από μαμάδες, δασκάλες πρώτων τάξεων δημοτικού και εκθεσούδες των τελευταίων τάξεων του λυκείου, μαθητές, ή όσους υπήρξαν μαθητές και γιαγιάδες που αναμασούν τις αναμνήσεις των χρόνων της νεότητας μετά από νοσταλγία ή εγκεφαλικό επεισόδιο.

Κάναμε εξορκισμό, αγιασμό και ένα ευχέλαιο και διώξαμε τελώνια, δαιμόνια, καλικαντζούρια, νεράιδες, ξωτικά και λοιπά κακά πνεύματα... (lucretia εδώ)

Εμένα αλλάζει τελείως. Με τα στυλό από Χόντος κάνω μεγάλα καλικαντζούρια, άλλωτε πλαγιαστά από τη μία, άλλωτε από την άλλη, άλλωτε μεγάλα, άλλωτε μικρά... με κάτι άλλα του εμπορίου με μύτη 0,7 κάνω υπέροχα γράμματα.. (loukoumi εδώ)

Εκλινε λοιπόν η αδιάβαστη τη '' χώρα '' και γιόμισε μονομιάς όλος ο πίνακας ανορθογραφίες και καλικαντζούρια! (Μια φορά κι έναν καιρό.)

Καλικαντζούρια με πραγματικές συνέπειες Σόρρυ μαν, δύο φώτος για το σινάφι, είστε νοτόριους.

Δες και καλικατσούνες.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Khan

Επιτέλους πίσω στη λημματογραφία !! <3

Απεργία γιατρών

#2
Galadriel

Οι σκουριές αναμένεται να φύγουν σταδιακά, υπομονή. :D

#3
vikar

Διαβάζω την πρώτη πρόταση: «Γραφικός χαρακτήρας δυσνόητος, ασαφής και ακατάληπτος, αλλά κυρίως άθλιας εμφάνισης». Και συνεχίζω: «Γράμματα που η όψη τους χαλά την εικόνα του χειρόγραφου και το καθιστά δυσανάγνωστο, απεχθές προς ανάγνωση, έως και μη αναγνώσιμο», και είμαι σε φάση «εεεεεέ;!»...

Κατόπιν τούτου κατάλαβα οτι χρειάζομαι επιτέλους καφέ.

#4
deinosavros

Γραφικέ, δυσνόητε, ασαφή και ακατάληπτε χαρακτήρα, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι ένας καφές θα βελτιώσει την άθλια εμφάνισή σου? :-Ρ

#5
vikar

Εσύ να προσέχεις, γιατι άμα εγώ πιώ καφέ, αρχίζω και κάνω φοβερά ταπώματα εγώ, και θα σε νικήσω!...

#6
deinosavros

Εγώ.

#7
vikar

Αυτά εγώ τα ξέρω καλικαντζούρες εντωμεταξύ, και παίζουνε πολύ και στο ίντερνετ (και όχι μόνο ως λέξη...). Νά μια πρόσφατη επίσημη εμφάνιση:

Ο Μέλερ άρχισε να ξεφυλλίζει μιά μεγάλη ατζέντα, έγραψε κανα δυό καλικαντζούρες σ' ένα χαρτί και το έδωσε στον Γέλμ.

Άρνε Ντάλ, «Μίσος και αίμα», Μεταίχμιο 2012, μετάφραση Γρ. Κονδύλη

Υπάρχει και αυτό το βιβλίο που μιλάει για τη φράση, αλλα δέν το έχω -άν κανένας χριστιανός, ας μας πεί.

Τα καλικαντζούρια ως τύπος είναι ουσιαστικά ήδη παπαδιαμαντικός, με τη σημασία όμως «καλικάντζαροι».

Ἡ Πλανταροὺ ἤρχισε τότε νὰ μέμφεται πικρῶς τὸν υἱόν της διὰ τὴν τόλμην καὶ τὴν ἀποκοτιά του. Τί ἤθελε, τί γύρευε, τέτοιες μέρες, νὰ κάμῃ ταξίδι; Δὲν ἄκουε, ὁ βαρυκέφαλος, τὴ μάννα του, τί τοῦ ἔλεγε. Ἀκόμη τὰ Φῶτα δὲν εἶχαν ἔλθει. Ὁ Σταυρὸς δὲν εἶχε πέσει στὸ γιαλό. Τὸν ἀβάσταχτο εἶχε; Δὲν ἐκαρτεροῦσε ὁ ἀπόκοτος δύο τρεῖς ἡμέρες, νὰ φωτισθοῦν τὰ νερά, ν᾽ ἁγιασθοῦν οἱ βρύσες καὶ τὰ ποτάμια, νὰ φύγουν τὰ σκαλικαντζούρια; Καλὰ νὰ πάθῃ, γιατὶ δὲν τὴν ἄκουσε.

Αλ. Παπαδιαμάντης, «Φώτα - ολόφωτα», 1894, απο δώ

(Δεινέ, το νού σου! ξύπνησα...)

#8
deinosavros

Τέσσερις μέρες. Κόκαλα είχε κείνος ο γκαϊβές?