σουλομπάμια

Να σας πω μια προσωπική ιστορία;

Ήξερα και χρησιμοποιούσα αυτή τη λέξη (ως σουλουμπάμια) από τότε που γνώρισα και το ίδιο το αντικείμενο, στο Δημοτικό, ως κατασκηνωτής αρχικά στους προσκόπους και αργότερα σε μια άλλη κατασκήνωση. Σιγά σιγά συνειδητοποίησα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν άλλες λέξεις για το αντικείμενο (υπνόσακκος ή «σλίπι μπανγκ»). Ωστόσο εξακολουθούσα να τη θεωρώ αρκετά κατανοητή, κι έτσι τη χρησιμοποιούσα.
Κάποια συγκεκριμένη χρονιά στην κατασκήνωση, έτυχε η λέξη να τους κάνει τόση εντύπωση ώστε να αποτελέσει πηγή πολλών αστείων. Το κατασκηνωτικό χιούμορ είναι εξ ορισμού λίγο τραχύ, κι έτσι δεν είναι εύκολο να πω αν τα αστεία ήταν σε βάρος μου (πώς μιλάει έτσι το απροσάρμοστο!) ή όχι (ωραία λέξη, πού τη βρήκε ο τυπάς ο ψαγμένος!). Εν πάση περιπτώσει, εκείνη τη χρονιά που η λέξη είχε γίνει της μόδας, ετέθη θέμα να ψηφίσουμε όνομα για το θεατράκι της κατασκήνωσης. Πρότεινα να το πούμε «Σουλουμπάμια», με το αιτιολογικό ότι είναι μία λέξη χαρακτηριστικά κατασκηνωτική, σημαίνει ένα αντικείμενο που το έχουμε όλοι και είναι καθημερινά παρόν στη ζωή μας, και είναι σίγουρα πιο χαριτωμένη (με κατασκηνωτικά πάντα κριτήρια) από τις συνώνυμές της. Εννοείται ότι ποτέ δε θα μου πέρναγε να προτείνω «Θέατρο Υπνόσακκος», αλλά «Θέατρο Σουλουμπάμια» γιατί όχι;
Τελικά απορρίφθηκε η πρότασή μου, με βασικό επιχείρημα το εξής: ότι δεν μπορώ να αξιώνω (εγώ προσωπικώς) να ονομαστεί το θέατρο όλων των κατασκηνωτών με μία λέξη που δεν υπάρχει, που την έχω βγάλει (εγώ προσωπικώς) από το μυαλό μου και τη χρησιμοποιώ μόνο εγώ (προσωπικώς πάντα).
Πέρασαν καμιά εικοσαριά χρόνια, και την αδικία τη θυμάμαι ακόμα. Και ιδού, σήμερα συναντώ αυτό το λήμμα! Ναι, η λέξη υπάρχει! Η δικαίωση άργησε αλλά ήρθε! Υπάρχει θεός!
Το θέατρο ονομάστηκε «Θέατρο Ντουζλαμάς». Ανάθεμα ποιοι ξέρουν τι σημαίνει αυτή η απίθανη λέξη, και πόσο εκφράζει τη ζωή και τα μεράκια του κατασκηνωτή...