κι αυτό σωστό!

Κανείς δεν μπορεί να υπερβάλλει [sic] τη σημασία και τη χρησιμότητα αυτής της έκφρασης, η οποία έρχεται να βγάλει κάθε κουβέντα από το αδιέξοδο, γνωστό και ως συγκροτημένος διάλογος τεκμηριωμένων απόψεων. Αν και έχει ευρεία χρήση, η φράση ιδανικά λέγεται από τον μέχρι-τότε-σιωπηλό τρίτο μιας παρέας, ο οποίος κάθεται ανακούρκουδα στη στάση του λωτού επί της χρυσής τομής και μοιράζει σωστόστ δεξιά και αριστερά.

Σε αυτό το πνεύμα, σταχυολογώντας, η φράση...

- είναι πολύ πιθανό να ακουστεί «με πλάτη» και δηλωτικό κούνημα κεφαλιού από ταρίφες σε διπλόκουρσα, όταν οι επιβάτες έχουν -με την παρότρυνση του ταρίφα- ανοίξει συζήτηση, την οποία αυτός αυτοηδονίζεται να διευθύνει με μαεστρία προς τη συναίνεση,

- από φιλάθλους που εκτίθενται σε συζήτηση οπαδών διαφορετικών ομάδων. Ο φίλαθλος, μακριά από τα χαρακώματα της οπαδικής ανωριμότητας, διαβλέπει τα μερίδια δίκιου και στις δυο πλευρές.

- σε αμήχανες κουβέντες με αδιάφορους συγγενείς. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία συγγενής χρησιμοποιώντας την έκφραση δείχνει ready made σοφία ζωής προς τους μικρότερους συγγενείς, σε ζητήματα που δεν τον κόφτει κιόλας.

• Σπανιώτερα, και σε συζητήσεις 2 ατόμων, η φράση εθεάθη να περιφέρεται σε καταστάσεις αυτοκριτικής, όπου ο χρήστης παραδέχεται με ανώδυνο τρόπο μεγάλες αλήθειες για το άτομό του (έτσι, όμως, τοποθετεί το άτομο του σε κάποια αναστοχαστική απόσταση, και έχουμε και πάλι τρία άτομα).

Τελικά, η φράση «κι αυτό σωστό» δεν αποτελεί απόφανση, κρίση κλπ δεν έχει δηλαδή σημαντικό περιεχόμενο, αλλά ουσιαστικά αποτελεί επιφώνημα, δηλωτικό του ότι ο εκφέρων είναι μια χαρά, δεν έχει νεύρα, ζμπούτσατ κι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα, κι άστους να κουρεύονται.

Περίπου Συνώνυμα: α (να) μπράβο, α (να) γεια σου, έεετσσσι» έεετσσσι, ε, να τα λέμε κι αυτα, έ, τώρα με την παγκοσμιοποίηση....