Μαγαζάτορας ο οποίος εκ συστήματος πιάνει κώλους. Ο καζικτσής είναι αδικαιολόγητα ακριβός στις τιμές του και συχνά το προϊόν του είναι και ύποπτης ποιότητας.
Λέξη με μικρασιατικές καταβολές. Προέρχεται από το καζίκι (εκ του Τουρκικού kazik = παλούκι) και όχι από το κάζο (caso = υπόθεση, τυχαίο συμβάν στα Ιταλικά και στα Ελληνικά πλάκα, νίλα). Το καζίκι, το οποίο το τρώμε ή το παθαίνουμε, είναι το μεγάλο πρόβλημα, το ζόρι -είναι συνήθως οικονομικής φύσης και συνήθως προκύπτει διότι κάποιος καζικτσής μας εξαπάτησε και μας τον ακούμπησε κανονικά. Η παραπομπή στην αρχική σημασία της λέξης, το παλούκι, είναι προφανής.
Για την ετυμολογία και άλλες χρήσεις της λέξης καζίκι, δες και το εξαίρετο λήμμα σαν τη σκύλα (σ)το καζίκι.
- Το φυσάω και δεν κρυώνει ... έφαγα μεγάλο καζίκι χτες ... έβγαλα κάτι Αθηναίους για ψάρι στην Κρήνη ... τέσσερα άτομα, τετρακόσια γιούρια λογαριασμό πλέρωκα ... κάτι μουρμούρες περπατημένες ένα κατοστάρικο το κιλό μας τις χρέωσε ο πιασοκώλης ... και μια ψίχα καβουρογαμόσαυρο εικοσπέντε ευρώ τη μερίδα ... πολύ καζικτσής ο καριόλης ...
6 σχόλια
GATZMAN
Πολύ καλό.Μου θύμισες τώρα μια κάλη ψαροταβέρνα στην Κρήνη, την εποχή που ήμουν φανταρος στο Λαγκαδά.Την ταβέρνα του Χαμόδρακα.Λεφτά δεν είχαμε, στα ψάρια τα ακουμπάγαμε.Οπως λεει κι ο Γιάννης Βογιατζής:
Σήμερα τα βγάλαμε σήμερα τα φάγαμε.....
Και πιο κάτω λεει.....Γιατί φρέσκα τρώγονται ψάρια και λεφτά
iron
ρε παιδιά, στην Κρήτη τρώμε κρέατα (κανα τσιγαριαστό, κανα αντικρυστό, κανα απάκι), όχι ψαρικά...
GATZMAN
Καμια στάκα, καμια κρεατότουρτα, κανα μπουρέκι,καμια ομαθιά,κανα σπληνογάρδουμπο, αλλά από «ψάρι» το πράγμα πάει ως το ψαρονέφρι
vikar
Άλλο Κρήτη κι 'άλλο Κρήνη («άλλο θα πεί Χαλκιδική μωρό μου, κι 'άλλο θα πεί Χαλκίδα» και τα λοιπά και τα λοιπά...). Η τελευταία βρίσκεται στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης και δουλεύει πολύ το ψάρι.
iron
α καλά! ήρθε η ώρα για γυαλιά πρεσβυωπίας θαρρώ... Είπα και γω, Λαγκαδάς στην Κρήτη... θενξ! Και πάλι είδα κι έπαθα να βρω το «Κρήνη»...
anchelito
@ ironick:
Πάει ένας αθηνέζος σε μια ταβέρνα στ΄Ανώγ(ζ)ια και ρωτά
«Από θαλλασινά τι έχετε;»
Και ο ταβερνιάρης αποκρίνεται
«Αλλλάτι!»