κομπολογάτη

Μόνο σφουγγάρισμα δεν κάνει

Εμπνευσμένος και ο ορισμός και το παράδειγμα. :)

Εγραψες...

Μηπως η συντακτικη ομαδα να συνδεσει τα πορδολημματα (πχ γιουσούφι, πορδήθεν κλπ) ωστε ο περαστικος απο το σαιτ πορδολαγνος να μην ταλαιπωρηθει ψαχνοντας την κλανια της αρεσκειας του...

αυτό που δεν διευκρίνισα είναι ότι λέγεται «κομπολογάτη» επειδή οι εκκενώσεις αερίων γίνονται μία μία και είναι ισομεγέθεις, τόσο ώστε θυμίζουν τις συμμετρικές χάντρες ενός, ας πούμε κεχριμπαρένιου, κομπολογιού...

αν θυμάμαι καλά πλήρη κατάλογο δίνει κ ο πετρόπουλος στο εγχειρίδιο του καλού κλέφτη.
δεν αναφέρει, όμως, κ πάλι αν θυμάμαι καλά, την silent but violent που είναι η φονικότερη όλων. χημικός πόλεμος σκέτος σε λέω...

Ο αγγλικος ορος ειναι SBD (Silent But Deadly). Ενα δραμα...

Μια που υπαρχει αυτη η ωραιοτατη κλανοκουβεντα (πορδοσυζητηση στην γλωσσα των λογιων), να αναφερω και το γνωστο ρητο «ο πρωτοκλαστης ειναι και πρωτομυριστης».

μμμ... Δεν είχα προσέξει ότι το έχει ο πετρόπουλος. Αλλά απ ' ό,τι είδα δεν πειράζει που το έβαλα και δω. Άλλη βολά θα προσέχω περισσότερο!

δε σ'την είπα...για την συλλογή που έψαχνε ο σύντροφος το είπα. άλλωστε η Κ.Ε. του σλανγκ έχει αποφανθεί για την καταχωρισιμότητα.

ναι, ναι, το ξέρω, απλά έκανα μια διαπίστωση και μετά λίγο πλάκα. Είδες ο γραπτός λόγος τί παγίδες κρύβει, παρά τα σημεία στίξης! Τεσπα, τουλάχιστον έτσι βεβαιώθηκα ότι τη θεσούλα εκείνη στον παράδεισο, κάτω από τις σκιερές ιτιές και δίπλα στο ρυάκι (bach) την έχω ακόμα, ουφ!

δέ μου αρέσει ο μπαχ. πούλο.

Όχι ο Μπαχ. Η Μπαχ. Η Μπάρμπαρα.

περί ορέξεως κλπ, αλλά μάλλον ως Ιησούς ζηλεύεις διότι ο Μπαχ είναι ανταγωνιστής ημίθεος. Τεσπα, κράτα την Μπαχ, κρατάω τον Μπαχ και φίλοι, έ; μη χαθεί η θεσούλα που λέγαμε.

подумаю

καποιος σοφος εχει κατηγοριοποιησει τις κλανιες ως εξης:

βροντωδης η αοσμος
αθορυβος η βρωμερη
μακροσυρτος η απροσδιοριστη(δεν ξερει κανεις ποσο κραταει και ποσο βρωμαει)
υποκωφος η ανωδυνη
τσιτσιριζουσα η αποπνιχτηκη

σεντονάτη: αυστηρά προσωπική, την αμολάμε και μετά την μυρίζουμε με την ησυχία μας κάτω απ΄την κλανιερά σινδόνη. Μη μου πεί ένας ότι δεν το έπραξε τουλάστιχον μία φορά στη ζωή του.
ΥΓ Φίλε ένα δε ξέρεις τι χάνεις

Ω ναι ναι ναι. Εμπειρία ζωής. Κι αν κλάνεις κατά συρροή οδηγείσαι σε άλλες σφαίρες απόλαυσης και ηδονής...

αν έχεις το σεντόνι καλά μαγκωμένο γύρω σου ιτς οκέι, αλλά άμα ο άλλος το τραβήξει...

@γατσιμάνο
αυτό δείχνει και πόσο εγωιστικό ον είναι ο άνθρωπος. Την δικιά μας τη θεωρούμε ηδονή, αλλά την ξένη, ούτε να την ακούσουμε δεν αντέχουμε, που και να τη μυρίσουμε

@iron: Θα κάνει την...ανάληψη. Κι αν έχεις φάει και εκρηκτικές πρώτες ύλες (δ παρ/φος)... @fotis: Αυτό είναι! Η πίσω πόρτα ανοίγει νέους δρόμους στις γιαλομοθεωρείες.

με τις υγείες του...

Περιεκτικός και ζωντανός ορισμός, τόσο που ήταν σαν να την άκουσα!

Ο ορισμός πραγματικά ανέτρεψε την κοσμοθεωρία μου! Σείστηκε όλο μου το είναι!! Επανακαθόρισε την ψυχοσύνθεση μου!!! Εύγε, νία! (σύντμηση του «νεανία») :Ρ

σωπάτε καλέ, με κάνετε και κοκκινίζω...

ν' αφηκω καταδω -στον εξαιρετικο αϊρονικειο ορισμο- μια παραπομπη στο κλεφτικο εγχειριδιο του πετροπουλου, παρολο που αφορα το γενναιο αθλημα με τη στενη εννοια:

στο 40ο του μαθημα, δινει μερικα πορδολογικα διαμαντακια για καθεναν και καθεμια που νιωθει την ενστιχτωδη ψυχικη ευχαριστηση των πορδηλωσεων.

Χαίρομαι Κλειταιμνήστρα που δια της πολιτικά ορθής διατύπωσης καθεναν και καθεμια αποκαθιστάς την περίοπτη θέση των γυναικών στο Πάνθεον του πέρδεσθαι.

μπα, σφυ, ΧΥ ειμαι κι εγω

Μαία κούλπα!

Μην είσαι ο Τάccoc που ψάχνει ο Χαλικού στη Coύλτω;

ειναι ολα ελληνικα σε 'μενα!

Εδώ

(Από θρησκευτική ακολουθία)

Ο παπάς: ..."κλάσας τους άρτους ο Ιησούς"...

Η γιαγιούλα: "Προσκυνούμε την κλανίτσα σου Χριστούλη μου!"

Παλιό ανέκδοτο, που θα μπορούσε νά'ναι και πραγματικό γεγονός.

...

Προσκυνώ την πορδούλα σου, Χριστούλη μου!

O Βάνιας το είπε πιο κομπολογάτα.

Οσον αφορά το υγειινόν του πέρδεσθαι άνευ καταπιέσως, υπάρχει και η σοφή λαϊκή παροιμία: "Κώλος κλασμένος, γιατρός χεσμένος". Επ' ευκαιρία ν' άναφέρουμε και την κλανιόλα, που δεν ήταν μόνον για την υψηλή κοινωνία και τους εστεμένους, αλλά είχε ευρύτερη διάδοση και αποτελούσε μέρος της οικοσκευής, και μάλιστα γίνονταν ειδική μνεία στα προικοσύμφωνα. (Φίλοι δικηγόροι έχουν βρεί τέτοια προικοσύμφωνα του 19ου αιώνα και στην "ταπεινή" Κύθνο). Τέλος έχω ακούσει από ηλικιωμένους συντοπίτες μου, ότι μέχρι και την Κατοχή ήταν αρκετά διαδεδομένο σπορ μεταξύ των νέων του νησιού να "παρακλάνουν", να συναγωνίζονται δηλαδή ποιός θ' αμολήσει τις πιό πολλές και τις πιό δυνατές πορδές.

Τέτοια νομικά κειμενα κάπου θυμάμαι και απο Κέρκυρα. Παρ' όλ' αυτά, κάτι δεν κολλάει στη φάση της κλανιόλας: τα οποιαδήποτε αέρια δεν απομακρύνονται τόσο απλά απο εναν χώρο. Μήπως είναι ορολογική ή επιστημονική παρεξήγηση;

Απ' ό,τι έχω ακούσει, ήταν ένα χωνί μ' ένα υφασμάτινο σωλήνα σα μανίκι, που (υποτίθεται πως) οδηγούσε τ' αέρια έξω απ' το υπνοδωμάτιο (όπως τα μήδια που μόλις δημοσίευσε ο σφυ στην κλανιόλα. Σ' αυτές τις περιπτώσεις το πάν είναι η ιδέα! Αυτοί πάντως νόμιζαν πως δούλευε, αγνοούντες πλήρως την υδραυλική του πράγματος!

Το θέμα δεν ήταν να δουλεύει, ήταν να τό'χουμε, για να γραφτεί στο προικοσύμφωνο και να φανούμε "καθώς πρέπει".

Έτσι υποψιάζομαι κι εγώ.

Κάτι σαν τις μηχανές αέναης κίνησης, υπάρχουν αλλά δεν λειτουργούν.