ντούχνα

κατα παπαζέκα>> ντουχνα ή εναλλακτικά η μπόχα.

Τούχνα ή αλλιώς Ντούχνα είναι και η έντονη μυρωδιά πορδίλας η οποία αναδύεται απο σπίτια γερόντων οι οποίοι ζούν ξεχασμένοι και σύσκατοι αναμένοντας την αφιξη της αποκλειστικής νοσοκόμας για να τους αλλάξει μπεμπιλίνο.
Υποστηρίζεται επίσης (μεμονομένα όμως) απο τον Παναγάκο Γιώργο οτι Ντούχνα
είναι και η έντονη μυρωδιά ποδαρίλας η οποία ως ευγενές αέριο εκφέυγει κατά το βγαλσιμο των υποδυμάτων ενός άπλυτου δικαστικού επιμελητή υστερα απο ένα καλοκαιρινό μεσημεριανό tour στο κέντρο της Αθήνας

Αυτό σα σλάβικο δάνειο μυρίζει, ε;

duh είναι στα σερβικά το πνεύμα, sveti duh, ή κάπως έτσι, το Άγιο Πνεύμα, ενώ duh είναι και το φάντασμα.

Ίσως έχει ενδιαφέρον μια σύγκριση με την ινδοευρωπαϊκή ρίζα **dhew- = σκορπίζω, στροβιλίζω, ή στην μηδενισμένη της βαθμίδα **dhu-, όθεν το λατινικό fumus, το γαλλικό fumer, το αρχαιοσλαβικό dymu, το αγγλικό dust, και τα ελληνικά θύω, θυσία, θυμιατίζω, θύμελη, θύμα, ενώ ίσως και το θυμός, θύελλα. Ένα λίγο ευφάνταστο ετυμολογικό βιβλίο που είχα διαβάσει πριν έξι χρόνια τα συνέδεε όλα αυτά, και έφτανε να πει ότι και το ντουμάνι είναι από την ίδια ρίζα ως (ινδοευρωπαϊκό, όχι ελληνικό) αντιδάνειο μέσα από τους Τούρκους. Ο Μπάμπης συνδέει όλα τα παραπάνω εκτός από το ντουμάνι και το σλαβικό duh, ενώ είναι επιφυλακτικός και ως προς το θυμός.

Πάντως, νομίζω ότι πέρα πάσης αμφιβολίας η λέξη ντούχνα είναι σλαβογενής, αφού η λέξη duh, είναι πιθανό να έχει παραγάγει μια σειρά πολλών λέξεων για αέρηδες, αερικά, οσμές κ.ά. Ας μας πει και κάποιος ρωσομαθής.

Συμειωτέον και ότι ο σλανγκισμός θυμιάζω / θυμιατίζω είναι ετυμολογικά πολύ οξυδερκής, αφού η λέξη είναι ομόρριζη με το φουμάρω και τόσες άλλες ξένες που σημαίνουν το κάπνισμα.

Δεν μπορώ να το πληκτρολογήσω κυριλλιστί, αλλά έχουμε:
1. Duch (Ντουχ): Πνεύμα, πνοή, με πολλές και ποικίλες επιμέρους σημασίες (το πνεύμα κάποιου που επικοινωνούμε μαζί του με το τραπεζάκι, το πνεύμα του νόμου, η πνοή, η ανάσα, το κουράγιο κ.ά.)
2. Duchi (Ντουχί, pluralia tantum): άρωμα, κολώνια.
3. Dusha (Ντουshά): ψυχή.
4. Διάφορα παράγωγα της ίδιας ρίζας που, ανεξαρτήτως αν έχουν χ ή sh, συνδέονται είτε με την ψυχή, είτε με το πνεύμα / πνοή / αναπνοή, είτε με το άρωμα.
5. Duchovenstvo (Ντουχοβένστβο): ο κλήρος, το ιερατείο (!!!).

Η σύνδεση του ιερατείου με την έννοια της οσμής, δεν μπορεί να μη μου φέρει στο νου ένα δίστιχο που είχα ακούσει πριν ακόμα μακαριστεί ο μακαριστός:

[I]Ο μακα- ο μακα- ο μακαριότατος,
ο μακαριότατος βρομάει σαν απόπατος.
[/I]
(Τμήμα ενός εκτενούς στιχουργήματος, με Βαβύλη μέσα, Κολοσούσα και σία.)

Ετς! Παραμένει η απορία αν συνδεόνται αυτά με το θύω, τον θυμό κτλ.

Λοιπόν. Επ' αυτού, οι πηγές μου, συγκεκριμένα το ετυμολογικό λεξικό της Αρχ. Ελληνικής του Χόφμαν (μτφρ. Α. Παπανικολάου, 1989) συμφωνούν ακριβώς με όσα αναφέρει ο Χανκ ότι λέει ο Μπάμπης. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα: ο Μπάμπης σίγουρα θα έχει υπόψη του τον Χόφμαν, και, εξίσου σίγουρα, και άλλες πηγές.
Ο Χόφμαν δεν αναφέρει τις λέξεις που κυρίως μας απασχολούν αυτή τη στιγμή (duch και λοιπά σλαβικά ομόρριζα). Αλλά κι αυτό δε σημαίνει τίποτα: δεν περιμένεις από ένα ετυμολογικό της αρχαίας ελληνικής να έχει όλα τα ομόρριζα σε όλες τις γλώσσες.
Κάποιος κάποτε θα πρέπει να αναλάβει το μεγαλόπνοο έργο ενός αντίστροφου ετυμολογικού λεξικού που, ξεκινώντας από την κάθε ινδοευρωπαϊκή ρίζα, θα καταλήγει σε όλα τα παράγωγα όλων των ΙΕ γλωσσών.

αχ αυτός ο κκαταπαναγάκος μου αρέσει, δικός μου άνθρωπος μου μυρίζει...

Άλλε, η ιδέα για ένα τέτοιο λεξικό είναι απίστευτη. Προτείνω να την ψάξεις σε διαδικτυακά γλωσσολογικά λημέρια και να το προτείνεις/οργανώσεις ώς διαδικτυακό και ομαδικό εγχείρημα ---κι' αν ήδη τό 'χουν ξεκινήσει πουθενά, να παρατήσεις το σλάνγκ τζι άρ και ν' αφοσιωθείς εκεί (που λέει ο λόγος...).

δεν έχω διαβάσει επισταμένως όλα τα παραπάνω, οπότε μην το παρεξηγήσετε αν κάποιος το έχει ήδη πει, αλλά στα ρωσικά ντουχ (дух) είναι το πνεύμα (πνεύμα, φάντασμα, ιδιοφυΐα κττ), ο αέρας, η γεύση / άρωμα, η ανάσα, η ψυχή, και λοιπά.

http://www.multitran.ru/c/m.exe?l1=1&l2=2&s=%E4%F3%F5

ω, τα είπε ΑΛΛΟΣ, τώρα το είδα η ξανθιά...