σκυλί μαύρο

Σώζεται και ως «σκυλί τρι-ρούθουνο»

Στην Κρήτη σώζεται και το «μην το στείλεις Θε μου ούτε του μαύρου σκύλου», κατά το «ούτε στον εχθρό μου»...

Και σκυλί ατάιγο.

Σωστή Μες.
Στα μωραΐτικα φοριέται πολύ το -γ- όπως ατάιγο, αφόρηγο, ατσάκιγο, ακατούρηγος, αγάμηγος κλπ.

Μπάει δε γουέην, μόνον ο τύπος ανήλιαγο έχει ευρεία χρήση στη νεο-ελληνική.

Αλλιώς πώς θα το λεγες; Σκυλί ατάιστο πχ; Νομίζω ότι το «σκυλί ατάιγο» έχει γεωγραφικά ευρύτερη χρήση (χλωμό να φτάνει ως μακεδονία αλλά λέμετε τώρα).

Εγώ επάνω δέν έχω ακούσει ούτε για σκυλί ατάιστο ούτε για σκυλί ατάητο/ατάηγο, αλλα ωραία κουβέντα. Λέγεται όμως με την ίδια σημασία του λήμματος;

Άλλες εκφράσεις με πεινασμένα ζώα: νηστικό αρκούδι δέ χορεύει, και την πίτα σωστή και το λύκο χορτάτο (ή και τα σκυλιά χορτάτα), ότι δε φτάν' η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια (σύμφωνα με την ερμηνεία που άκουσα τουλάχιστον, της πεινασμένης αλεπούς που δέν έφτανε το αμπέλι), τον/το έφαγ' η μαρμάγκα, θα σε φάει το μαύρο φίδι. Άλλες;...

Όχι ρε συ, σκυλί ατάιγο είναι αυτός που δεν κωλώνει πουθενά, που ορμάει στη μάχη ακάθεκτος, που δε γκαταλαβαίνει χριστό, που αντέχει σε όλες τις συνθήκες αρκεί να κάνει τη δουλειά του, πώς κάνει το πεινασμένο σκυλί προκειμένου να φάει ένα πράμα.

@ βικαρ: δες κ εδώ.

Παναγία μου, ανατρίχιασα...