κατεβάζω γατοκέφαλα

«Πηγαίνοντας προς Μαρκόπουλο, περνάς την έξοδο της ΑΟ προς Κορωπί - Ελ.Βεν. και συνεχίζεις ευθεία. Ανεβαίνεις και κατεβαίνεις μια γέφυρα, ο δρόμος στενεύει, μία ταμπέλα της ΑΟ σε ευχαριστεί και σου λέει »τέλος« (της ΑΟ, όχι το δικό σου), εσύ συνεχίζεις. Μετά τη μεγάλη ευθεία υπάρχει μια δεξιά στροφή (εκεί είναι και το φανάρι της πρώτης εισόδου για Μαρκόπουλο), συνεχίζεις. Περνάς άλλα 2 φανάρια (2η και 3η είσοδος για Μαρκόπουλο) και συνεχίζεις. Ελαφρά δεξιά και αριστερή στροφή, ξανά φανάρια (είσοδος για λατομεία Σταύρου και ιππόδρομο), συνεχίζεις. Στο επόμενο φανάρι κάνεις δεξιά στο δρόμο που κάνει εσάκι δεξί-αριστερό με φλικ, μεγάλη ευθεία 5η πατημένη κρατήσου μέση για λακκούβες, κόψε για πλατειάκι στρογγυλό 2α κρατημένη ανάποδο στην έξοδο και παρκάρεις (…) και μετά αρχίζεις να κατεβάζεις γατοκέφαλα» (Οδηγίες για να πας στη ταβέρνα «Τρίγωνο» στα καλύβια, από το φόρουμ 4 Τροχοί)

- Είχε στο πιάτο του μιά συναγρίδα 5 μέτρα και έτρεμε ολόκληρος, έτρωγε με βουλιμία και πάθος. Είχε ιδρώσει και οι μπουκιές γατοκέφαλα (Βλογκ)

- Aπό τότε που η αμοιβή μιας μετάφρασης, ιδιαίτερα αρχαίας τραγωδίας ή κωμωδίας, που παίζονται σε Eπίδαυρο, Hρώδειο και άλλα φεστιβάλ, αμείβεται με 23% επί των εισπράξεων και με μίνιμουμ γκαραντί τρία (3) εκατομμύρια δραχμές, «το ζήτημα απέκτησε ενδιαφέρον...». «Xοντρή η μπουκιά και ποιος αφήνει να του ξεφύγει;». Δεν τα λέω (μόνο) εγώ. Tα λέει τώρα και η Eνωση Θεατρικών Συγγραφέων... Kαι «μπουκιά» μόνο; Γατοκέφαλα οι Aχόρταγοι. (Καθημερινή)