Ενδιαφέρουσα λέξη - χρησιμοποιείται στον Ελλαδικό χώρο ευρέως τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1920 και οι συνδηλώσεις της έχουν επανειλημμένα αλλάξει.

Αρχικά, μπακούρι ήταν ουδέτερη λέξη και σήμαινε απλώς τον ανύπαντρο άντρα, τον εργένη.

Αργότερα, για ένα διάστημα, η λέξη απέκτησε και θετικές συνδηλώσεις - εννοούσε τον εκ πεποιθήσεως εργένη, αυτόν που δεν πιάνεται κορόιδο να παντρευτεί. Αλλά, βαθμιαία πήρε την έννοια του τύπου που έχει μείνει πολύ καιρό χωρίς γυναίκα και σήμερα η λέξη μπακούρι δηλώνει και επιπλέον, ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα του τύπου αυτού δεν πρόκειται να λυθεί σύντομα (και άρα ο τύπος θ' αργήσει να γαμήσει), διότι οι λόγοι για τους οποίους το πρόβλημα παρουσιάστηκε καταρχήν είναι υπαρκτοί και σοβαροί: ο τύπος είναι αδέξιος, απότομος και πιθανότατα μυρίζουν οι κάλτσες του (μέσα από τα παπούτσια).

Εσχάτως, η λέξη χρησιμοποιείται και ως αυτοχαρακτηρισμός γυναικών που, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενες, ανάγουν την αγαμία σε μαγκιά.

Το μπακούρι, με την αρχική σημασία, είναι λέξη συνώνυμη με την παππουδίστικη λέξη μπεκιάρης - και πιθανώς παραφθορά της, καθώς θυμάμαι ηλικιωμένους Κωνσταντινουπολίτες να μεταχειρίζονται τις δυο λέξεις αδιάκριτα. Πιστεύω ότι έχουν κοινή προέλευση την τούρκικη λέξη bekâr που σημαίνει ακριβώς ανύπαντρος. Στα τούρκικα υπάρχει και η λέξη bakire που σημαίνει παρθένος/α αλλά χρησιμοποιείται κυρίως για γυναίκες και μάλλον δεν κολλάει. Η ετυμολόγηση από το τούρκικο bakir=χαλκός (δες το λήμμα μπακούρης) είναι ενδιαφέρουσα, αλλά μάλλον δεν ευσταθεί.

  1. - Πάλι πέντε μπακούρια μαζευτήκαμε; Πάλι για μπάσκετ θα πάμε;

  2. Από http://palempa.blogspot.com - είναι το βλόγιο(ν) της Πανελλήνιας Λέσχης Μπακουριών (ΠΑ.ΛΕ.ΜΠΑ.)

Μπακούρι εγεννήθηκα
μπακούρι θα πεθάνω
μπακούρι με βαφτίσανε
στην εκκλησιά σαν χάνο

Γκόμενα δεν εσταύρωσα
είκοσι χρόνια τώρα
τι να ‘φταιξε, τι να ‘γινε
βρε μπας και έχω ψώρα

  1. Από το blog f0ititria se apognwsi

Δεν έχω καταλάβει γιατί πλέον τα μπακούρια τα αποκαλούμε (μάλλον για να τα παρηγορήσουμε) Singles;; Δεν έχει καμία διαφορά, για αυτό ας λέμε τα πράγματα με το ονομά τους. Ναι, είμαι μπακούρι και μου αρέσει (προς το παρόν)!

(από protnet, 21/09/10)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
GATZMAN

5 μπακούρια, ε; Ωχ! Πάνε για απονομή του βραβείου ανοιχτής παλάμης. Εχω ακούσει τη λέξη μπεκού για γυναίκες αυτού του στύλ.Να προέρχεται άραγε κι αυτό από τη λέξη bekâr;

#2
vip

διαφωτιστικότατος και σαφέστατος!! εύγε!!

#3
Hank

Ε ύ γ ε !!! Το Πονηρόσκυλο κάνει την διαφορά!

#4
HODJAS

Ορθότατος!
Οι τουρκομερίτες λέγανε «αυτή η ταβέρνα είναι για μπεκιάρηδες και φοιτητές».

Στην Πάτρα την δεκαετία 80-90, οι εκφράσεις μπακουριά/μπακουρέος/μπακούρι/μπάκουρας/μπάκος/μπακ χαρακτήριζε την έλλειψη στυλ/κομψότητας.

Π.χ. 1.Ρε συ, μου χρωστάει ο Μιχάλης 3 χιλιάρικα, είναι μπακουριά να του τα ζητήσω;
2.
-Πόσο το πήρες το παντελόνι;
-10.000 δρχ! Είναι Τεξικανίνο
-Τόσα πολλά γι' αυτή τη μπακουριά;
3. Πήγαμε στη συναυλία του Βασίλη χτές κι ήταν γεμάτο με χαιτέους και μπάκους...

#5
knasos

Απλά πρέπει να το αναφέρω μιας και μου έχει λείψει πολύ...

#6
knasos

#7
knasos

Τι παίζει ρε παιδιά; Παιδιαρίζει το σύστημα; Παιδαγωγικά είναι αντιπαιδαγωγικό.

#8
jesus

δεν ξέρω, κάτι σκάλωμα τρώει.
να αναφέρουμε κ τον πανελλήνιο σύνδεσμο επίδοξων πιπινοκυνηγών, πσεπ. έχει κ κάτι καλές ατάκες μέσα.

#9
knasos

Όμορφος ο ΠΣΕΠ. Τα λένε ωραία αλλά πολύ φλέιμ βρε παιδί μου.

Για την ιστορία το λινκ που προσπάθησα (δις) να αναρτήσω είναι το www.mpakouros.net, «Should you really be here;» «Hell yeah!»

#10
aoratimelani

Ο Μπαμπινιώτης το ετυμολογεί όχι από το bakire (κοπέλα, παρθένα) αλλά από τοbakir (παρθένος, ανέγγιχτος). Όχι ότι εμπιστεύομαι σε όλα τον Μπαμπινιώτη, αλλά είναι μια χρήσιμη πληροφορία και μια πειστική σχετικά άποψη, νομίζω.

Δεν με πείθει η ετυμολόγηση από το bekâr. Τη λέξη «μπεκιάρης» τη θυμάμαι από ανθρώπους μεγαλύτερούς μου, κυρίως από βόρεια Ελλάδα ή Μικρά Ασία. Το «μπακούρι» και ο «μπακούρης» εμφανίστηκαν σε άλλους κοινωνικούς και πολιτισμικούς κύκλους, δεν ήταν μετεξέλιξη της λέξης στους ίδιους κύκλους.

Θα ήθελε πολύ ψάξιμο βέβαια, αλλά τείνω μάλλον να δώσω δίκιο στο Μπαμπινιώτη.